Jimy Szymanski
 | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 15 września 1975 | ||||||||||||
| Wzrost | 175 cm | ||||||||||||
| Gra | praworęczny | ||||||||||||
| Status profesjonalny | 1994 | ||||||||||||
| Zakończenie kariery | 2008 | ||||||||||||
| Gra pojedyncza | |||||||||||||
| Wygrane turnieje | 0 | ||||||||||||
| Najwyżej w rankingu | 160 (15 listopada 1999) | ||||||||||||
| US Open | 1R (1996, 1997) | ||||||||||||
| Gra podwójna | |||||||||||||
| Wygrane turnieje | 0 | ||||||||||||
| Najwyżej w rankingu | 187 (19 czerwca 2000) | ||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||
| |||||||||||||
Jimy Szymanski Ottaviano (ur. 15 września 1975 w Caracas) – wenezuelski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Atlanty (1996) i Sydney (2000).
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Występując w gronie juniorów został finalistą Wimbledonu 1993 w grze pojedynczej chłopców, a w rankingu juniorów najwyżej był na 3. miejscu.
W 1994 został tenisistą zawodowym, a po raz ostatni zagrał w profesjonalnym turnieju w 2008. Wygrał 2 turnieje ATP Challenger Tour w grze pojedynczej i podwójnej. Dwukrotnie wystąpił w zawodach Wielkiego Szlema, US Open 1996 i US Open 1997 odpadając w 1 rundach, najpierw z Pete’em Samprasem, a potem z Fernandem Meligenim.
W 1996 zagrał w konkurencji gry pojedynczej na igrzyskach olimpijskich w Atlancie odpadając w 1 rundzie po porażce z Wayne’em Blackiem. Cztery lata później wystąpił w rozgrywkach gry podwójnej na igrzyskach olimpijskich w Sydney, partnerując José de Armasowi. Wenezuelska para doszła do 2 rundy eliminując najpierw Chorwatów Maria Ančicia i Gorana Ivaniševicia, a odpadła po porażce z późniejszymi triumfatorami Kanadyjczykami Sébastienem Lareau i Danielem Nestorem[1].
W 1995 Szymanski zdobył srebrny medal w deblu i brązowy w singlu na igrzyskach panamerykańskich w Mar del Plata.
W latach 1992–2006 reprezentował Wenezuelę w Pucharze Davisa, rozgrywając łącznie 63 meczów, z których w 30 zwyciężył.
W rankingu gry pojedynczej najwyżej był na 160. miejscu (15 listopada 1999), a w klasyfikacji gry podwójnej na 187. pozycji (19 czerwca 2000).
Zwycięstwa w turniejach ATP Challenger Tour w grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 9 czerwca 1996 | Szczecin | Ceglana |  Nuno Marques | 2:6, 6:3, 6:3 |
| Zwycięzca | 2. | 15 października 2000 | Tulsa | Twarda |  Raemon Sluiter | 7:6(5), 6:7(5), 7:6(3) |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jimy Szymanski Bio, Stats, and Results [online], Olympics at Sports-Reference.com [dostęp 2017-08-27] [zarchiwizowane z adresu 2011-10-07] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2017-08-27] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2017-08-27] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2017-08-27] (ang.).