Jicchak Perec (1936–2002)
| Data i miejsce urodzenia | 3 czerwca 1936 |
|---|---|
| Data śmierci | 17 października 2002 |
| Wiceminister przemysłu, handlu i turystyki w I rządzie Begina | |
| Okres | od 28 czerwca 1977 |
| Przynależność polityczna | |
| Poseł do Knesetu | |
| Okres | od 21 stycznia 1974 |
| Przynależność polityczna | |
Jicchak Perec (hebr.: יצחק פרץ, ang.: Yitzhak Peretz, ur. 3 czerwca 1936 w Casablance, zm. 17 października 2002) – izraelski nauczyciel, samorządowiec i polityk, w latach 1977–1979 wiceminister przemysłu, handlu i turystyki, latach 1974–1988 poseł do Knesetu, w latach 1971–1974 burmistrz Dimony.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 3 czerwca 1936 w Casablance, w Maroku Francuskim[1].
W 1952 wyemigrował do Izraela. Ukończył szkołę rolniczą Mikwe Jisra’el. Ukończył kursy na Uniwersytecie Bar-Ilana. W latach 1957–1963 był nauczycielem w Riszon le-Cijjon. W 1963 został członkiem rady miasta Dimony. W 1969 został członkiem dyrektoriatu Światowej Federacji Sefardejskiej, a w 1970 członkiem prezydium tej organizacji. W latach 1971–1974 był burmistrzem Dimony[1].
W polityce początkowo związany z Mapai, którego członkiem został w 1956. Następnie podążał za Dawidem Ben Gurionem przystępując do kolejnych utworzonych przez niego partii – w 1965 do Rafi, a w 1968 do Listy Państwowej. W 1973 był jednym z założycieli partii La’am powstałej z połączenia Listy Państwowej, Wolnego Centrum oraz Ruchu na rzecz Wielkiego Izraela. Po połączeniu La’am z Gahalem i powstaniu Likudu kandydował z listy tego ugrupowania w wyborach parlamentarnych w 1973 zdobywając mandat poselski. W ósmym Knesecie został zastępcą przewodniczącego i zasiadał w komisjach kontroli państwa oraz edukacji i kultury. W kolejnych wyborach uzyskał reelekcję, a w dziewiątym Knesecie był członkiem komisji: ds. badania systemu szkół podstawowych oraz reformy edukacji; pracy i opieki społecznej; spraw gospodarczych; spraw zagranicznych i obrony; finansów oraz kontroli państwa[1].
28 czerwca 1977 dołączył do powołanego osiem dni wcześniej pierwszego rządu Menachema Begina jako wiceminister przemysłu, handlu i turystyki w resorcie kierowanym przez Jigga’ela Hurwica[2]. Od 1978 do 1982 był przewodniczącym Syjonistycznego Komitetu Wykonawczego[1]. Na stanowisku wiceministra pozostał również po odwołaniu Hurwica (1 października 1978), jednak został odwołany 15 stycznia 1979 po powołaniu na stanowisko ministerialne Gidona Patta[2]. W latach 1979–1982 był przewodniczącym Funduszu Rozwoju Galilei Żydowskiego Funduszu Narodowego[1].
26 stycznia 1981 Hurwic, Perec i Zalman Szowal opuścili Likud na nowo powołując partię Rafi (jako Rafi – Lista Państwowa). 19 maja drogi rozłamowców rozeszły się – Hurwic i Szowal wraz z Mosze Dajanem utworzyli Telem, zaś Perec ponownie powołał do życia Listę Państwową, by 27 maja powrócić do Likudu[3]. W lipcowych wyborach ponownie został wybrany posłem, a w Knesecie dziesiątej kadencji zasiadał w komisjach kontroli państwa; finansów; pracy i opieki społecznej oraz spraw wewnętrznych i środowiska[1]. 26 października 1982 wraz z Amnonem Linem opuścił Likud, by zasilić szeregi lewicowej Koalicji Pracy[3]. Przystąpił równocześnie do Partii Pracy[1].
W 1984 uzyskał reelekcję z listy Koalicji Pracy. W jedenastym Knesecie przewodniczył komitetowi wspólnemu ds. szkolenia inżynierów oraz podkomisji ds. ekologicznych. Zasiadał także w komisjach finansów; pracy i opieki społecznej; spraw zagranicznych i obrony oraz spraw wewnętrznych i środowiska. W wyborach w 1988 utracił miejsce w parlamencie[1].
Zmarł 17 października 2002[1].