Jezioro Nowowarpieńskie
 Jezioro Nowowarpieńskie, widok NS-SW | |
| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowości nadbrzeżne | |
| Morfometria | |
| Powierzchnia | 18 km² |
| Głębokość • średnia • maksymalna |
|
| Hydrologia | |
| Rzeki zasilające | |
Położenie na mapie Nowego Warpna  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu polickiego  | |
Położenie na mapie gminy Nowe Warpno  | |
 53°42′39″N 14°17′28″E/53,710833 14,291111 | |
Jezioro Nowowarpieńskie (niem. Neuwarper See) – jezioro[1] (zatoka[2]) przy południowej części Zalewu Szczecińskiego, leżące w Puszczy Wkrzańskiej, należące do Polski (województwo zachodniopomorskie, gmina Nowe Warpno) i Niemiec (Meklemburgia-Pomorze Przednie, powiat Vorpommern-Greifswald).
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Powierzchnia: 18 km² (do Polski należy 8,9 km² - 49%). Na jeziorze znajdują się dwie wyspy: Łysa Wyspa i Riether Werder. Wpływa do niego kilka cieków, największym z nich jest rzeczka Myśliborka, płynąca wzdłuż granicy.
Jezioro jest oddzielone od wód otwartego zalewu wąskimi cieśninami między Półwyspem Grodzkim (Podgrodzie) i Łysą Wyspą, a miejscowością Altwarp (Stare Warpno) w Meklemburgii-Pomorzu Przednim. Po polskiej stronie w jezioro wcina się jeszcze jeden półwysep – Półwysep Nowowarpieński. Na nim położone jest zabytkowe centrum Nowego Warpna.
Historia[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
10 września 1759 roku na wodach nieopodal jeziora rozegrała się bitwa morska, w której flota pruska przegrała ze Szwedami (wojna siedmioletnia).
Nazwę Jezioro Nowowarpieńskie wprowadzono urzędowo w 1949 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę Neuwarper See i określając je jako jezioro[3].
Miejscowości nad Jeziorem Nowowarpieńskim[edytuj | edytuj kod]
Polskie
Niemieckie
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 233, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ Słownik geograficzno-krajoznawczy Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 456. ISBN 83-01-09822-8. (pol.).
- ↑ M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 5
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geograficzno-krajoznawczy Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 456. ISBN 83-01-09822-8. (pol.).
- Encyklopedia Szczecina. T. Suplement 2. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, 2007, s. 206. ISBN 978-83-89341-53-2. (pol.).