Jewgienij Swiesznikow

Jewgienij Swiesznikow
	; Jewgienij Swiesznikow, Turyn 2006
Data i miejsce urodzenia	11 lutego 1950 ; Czelabińsk
Data śmierci	18 sierpnia 2021
Obywatelstwo	ZSRR; Rosja; Łotwa; Rosja
Tytuł szachowy	arcymistrz (1977)
	Multimedia w Wikimedia Commons

	a	b	c	d	e	f	g	h
8									8
7									7
6									6
5									5
4									4
3									3
2									2
1									1
	a	b	c	d	e	f	g	h

Wariant Swiesznikowa w obronie sycylijskiej

Jewgienij Swiesznikow, łot. Jevgēņijs Svešņikovs, ros. Евгений Элинович Свешников (ur. 11 lutego 1950 w Czelabińsku, zm. 18 sierpnia 2021^[1]) – rosyjski szachista i trener szachowy (FIDE Senior Trainer od 2013), reprezentant Łotwy od 2002, arcymistrz od 1977 roku.

Kariera szachowa[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze międzynarodowe sukcesy zaczął odnosić w drugiej połowie lat 80., dzieląc I m. (wraz z Lwem Poługajewskim) w Soczi (1976) oraz zwyciężając w Hawrze (1977) i Cienfuegos (1979, memoriał Jose Raula Capablanki). Również w 1979 podzielił II m. (za Florinem Grheorghiu, a wraz z Jefimem Gellerem) w Nowym Sadzie. W 1981 podzielił I m. w mistrzostwach Moskwy. W 1983 podzielił I m. (wraz z Anatolijem Wajserem) w Soczi, natomiast na przełomie 1984 i 1985 roku triumfował w Hastings. W 1985 ponownie zwyciężył w Soczi. W 1992 podzielił II m. w otwartym turnieju w Gausdal, w 1994 r. zwyciężył w Cappelle-la-Grande (wspólnie z Anthony Milesem i Markiem Hebdenem), natomiast w 1996 zajął I-II m. (wraz ze Zdenko Kožulem) w Lublanie. W 2004 podzielił I m. w Czelabińsku. W 2005 podzielił II m. w mistrzostwach Łotwy w Rydze, zaś rok później podzielił I m. na turnieju open w Predeal. W 2008 r. odniósł kolejne sukcesy, samodzielnie zwyciężając w openie w Bledzie oraz dzieląc I m. (wspólnie z Arkadijem Rotsteinem) w Altavilla Milicia.

Odnosił również sukcesy w kategorii weteranów (zawodników pow. 60. roku życia), w 2012 r. zdobywając w mieście Kamena Wurla brązowy medal mistrzostw świata, natomiast w 2013 r. w Płowdiwie – srebrny medal mistrzostw Europy. W 2015 r. zdobył tytuł mistrza Rosji weteranów^[2].

W latach 2004–2008 trzykrotnie reprezentował Łotwę na szachowych olimpiadach^[3]. W roku 1977 wystąpił w barwach Związku Radzieckiego na rozegranych w Moskwie drużynowych mistrzostwach Europy, zdobywając dwa złote medale (wraz z drużyną oraz za najlepszy wynik indywidualny na VIII szachownicy)^[4].

Wniósł bardzo duży wkład w rozwój teorii debiutów szachowych. Nazwisko Swiesznikowa nosi jeden z najpopularniejszych wariantów w obronie sycylijskiej, powstający po posunięciach:

1.e4 c5 2.Sf3 Sc6 3.d4 c:d4 4.S:d4 Sf6 5.Sc3 e5

Posunięcie 5...e5 po raz pierwszy zagrał Emanuel Lasker w roku 1910 w meczu o mistrzostwo świata przeciwko Carlowi Schlechterowi. System przez wiele lat uznawany był za niepoprawny, dopiero analizy Swiesznikowa i Giennadija Timoszczenki w latach 70. odkryły nowe możliwości dobrej i aktywnej gry dla czarnych. Aktualnie wariant ten jest z powodzeniem stosowany przez najwybitniejszych szachistów świata, m.in. Władimira Kramnika, Weselina Topałowa, Borysa Gelfanda czy Michaela Adamsa. Poza tym systemem, Swiesznikow miał również duży wkład w rozwój wariantu Ałapina w obronie sycylijskiej oraz wariantu zamkniętego w obronie francuskiej.

Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 stycznia 1994 r., z wynikiem 2610 punktów dzielił wówczas 37-44. miejsce na światowej liście FIDE, jednocześnie dzieląc 9-11. miejsce wśród rosyjskich szachistów^[5].