Jes Høgh

Ten artykuł od 2023-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Jes Høgh

Data i miejsce urodzenia	7 maja 1966 Aalborg
Pozycja	obrońca
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1986–1987 Aalborg Chang 50 (0) 1987–1991 Aalborg BK 95 (13) 1991–1994 Brøndby IF 79 (6) 1994–1995 Aalborg BK 14 (4) 1995–1999 Fenerbahçe SK 115 (6) 1999–2001 Chelsea 17 (0) W sumie: 370 (29)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1991–2000  Dania 57 (1)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Puchar Konfederacji złoto Arabia Saudyjska 1995

Jes Høgh (ur. 7 maja 1966 w Aalborgu) – duński piłkarz, występujący na pozycji środkowego pomocnika lub obrońcy.

Przygodę z futbolem rozpoczynał w Aalborg Chang, w 1987 został oddany do bardziej znanego klubu z tego miasta - BK. Od razu stanął przed szansą zdobycia pierwszego trofeum w karierze - Pucharu Kraju, jednak w finale jego ekipa poległa z Aarhus GF. Miejsce w podstawowym składzie na stałe otrzymał w 1990 roku, kiedy w 26 meczach strzelił 7 bramek. Pod koniec roku odniósł ciężką kontuzję kolana, jednak zdołał powrócić w dobrej formie do swojego klubu, w kwietniu 1991 zadebiutował w reprezentacji Danii w towarzyskim meczu zremisowanym 1-1 z Bułgarią.

Jego kontrakt wygasł w styczniu 1992, podpisał więc nową umowę z ligowym rywalem, Silkeborgiem. Klauzula w jego kontrakcie nie pozwoliła na przeprowadzenie transferu, Jes nie zagrał więc ani jednego meczu w tym klubie. Pozostawał bezrobotny aż do października 1991, kiedy to na jego zatrudnienie zdecydowało się Brøndby IF. Trener widział go wówczas na pozycji obrońcy, a więc zawodnik musiał szybko zmienić pozycję na boisku. Był jednym z kilku nowych graczy sprowadzonych w tym sezonie do stołecznego klubu, ale szybko wywalczył silną pozycję. Utworzył silny blok defensywny z Rieperem, późniejszym partnerem z kadry. Już w 1993 wywalczył Puchar Danii, został także wybrany najlepszym piłkarzem roku. W styczniu 1995 odszedł do byłego klubu, Aalborgu i wywalczył tytuł mistrza Superligaen. Latem tego samego roku udało mu się zdobyć Puchar Konfederacji wraz z zespołem narodowym. Na turnieju zagrał we wszystkich trzech spotkaniach.

Po tych sukcesach został kupiony za 11 milionów koron duńskich przez Fenerbahçe SK. Od razu wywalczył z tym klubem tytuł mistrza Tureckiej Superligi, pierwszy raz od siedmiu lat. Powołany został na EURO 96 (zagrał w trzech meczach), a następnie na mundial za dwa lata (5 spotkań). W lipcu 1999 ponownie zmienił klub, pragnął spróbować sił w Anglii, przeniósł się więc do Chelsea. Tam był niestety tylko rezerwowym dla francuskich defensorów - Marcela Desailly'ego i Franka Leboeufa. Rok później wygrał FA Cup, znalazł także miejsce w kadrze na turniej w Belgii i Holandii. Z powodu kontuzji został jednak odesłany do domu. Łącznie dla ekipy ze Stamford Bridge rozegrał 17 meczów. Karierę zakończył po tym, jak nabawił się kolejnego urazu - w marcu 2001.