Jerzy Stryjecki

Jerzy Stryjecki
Bakteria
Ilustracja
Jerzy Stryjecki, 2010
Data i miejsce urodzenia

11 listopada 1940
Zaklików

Zawód, zajęcie

polski adwokat, działacz społeczny, taternik, grotołaz

Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski
prawo, 1966

Multimedia w Wikimedia Commons
Domek Myśliwski koło Małego Stawu w Karkonoszach – dawna posiadłość hrabiów Schaffgotsch, potem schronisko Zrzeszenia Studentów Polskich, obecnie punkt informacyjny Karkonoskiego Parku Narodowego,
50°45′18,7″N 15°42′10,4″E/50,755200 15,702900
Wspinaczka w Kominach Królewskich w Jaskini Czarnej, 1961, fot. Janusz Rabek

Jerzy Stanisław Stryjecki, ps. Bakteria (ur. 11 listopada 1940 w Zaklikowie) – polski adwokat, działacz społeczny, taternik, alpinista i grotołaz.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Działalność zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Jest synem Jerzego (1911–1999), lekarza, i Wandy (1913–2001) z domu Kochańskiej. Maturę uzyskał w 1958 w II Liceum Ogólnokształcącym w Bytomiu. W 1966 ukończył studia prawa na Uniwersytecie Wrocławskim[1]. Egzamin sędziowski złożył w 1968 i podjął aplikację adwokacką. W latach 1996–2020 prowadził w Bytomiu własną kancelarię adwokacką[2]. Od 1986 posiadał dom i udzielał się społecznie w Karpaczu[3]. Mieszka w Bytomiu.

Działalność społeczna[edytuj | edytuj kod]

Był działaczem Klubu Sportowego Górnik Bytom działającego w konkurencji tenisa ziemnego. W latach 1960–1970 był czynnym zawodnikiem, a w 1990 został wybrany wiceprezesem Klubu ds. organizacyjnych[4].

W latach 60. XX wieku był inicjatorem odbudowy i pierwszym gospodarzem Domku Myśliwskiego położonego poniżej Małego Stawu w Karkonoszach, w kilka lat po powstaniu Karkonoskiego Parku Narodowego i po wydzierżawieniu Domku w 1964 przez Zrzeszenie Studentów Polskich[5]. Rejon Domku był wtedy uważany za możliwe miejsce ukrycia domniemanych skarbów niemieckich[6]. W tym samym okresie badał podziemia Zamku Książ koło Wałbrzycha[7].

Kandydował w 1998 z listy Śródmieście Wschód Okręg nr 6 z listy Unii Wolności w wyborach samorządowych do Rady Miasta Bytomia[8].

Był prezesem Klubu Sportowego „Śnieżka” w Karpaczu w latach 2008–2012[9][10]. Klub wychował narciarzy alpejskich juniorów na poziomie europejskim[11]. W Karpaczu był także przewodniczącym Rady Nadzorczej Miejskiej Kolei Linowej[12].

Działalność górska i jaskiniowa[edytuj | edytuj kod]

Był długoletnim członkiem Sekcji Grotołazów Wrocław i uczestniczył w wyprawach jaskiniowych[13][14][15]. Był prezesem Sekcji w 1964[16]. Brał udział w licznych wyprawach eksploracyjnych do odkrytej w 1961 przez członków Sekcji Jaskini Czarnej. W sierpniu 1962 był członkiem trzyosobowej grupy, która odkryła 300 m nowych korytarzy[17]. W 1965 kierował jedną z kolejnych wypraw do jaskini Czarnej[18]. W 1966 uczestniczył w wyprawie do jaskini pod Triglavem w Alpach Julijskich. W tym samym roku był współorganizatorem międzynarodowego Seminarium Ratownictwa Jaskiniowego na Polanie Chochołowskiej w Tatrach Zachodnich[19][20].

W 1987 przeszedł razem z Januszem Fereńskim ścianę Cima del Burèl w Dolomitach[21]. Było to upamiętnienie pokonania przez Fereńskiego, Romana Bebaka i Ryszarda Zawadzkiego tej skrajnie trudnej ściany 20 lat wcześniej[22]. W 32. rocznicę odkrycia Jaskini Czarnej uczestniczył w grudniu 1993 w spotkaniu na hali Ornak wszystkich odkrywców i eksploratorów[23].

W środowisku górskim i jaskiniowym jest znany jako „Bakteria”[14][21].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Teresa Tuleja (red.), Absolwenci Uniwersytetu Wrocławskiego, tom I (1946–1989), Acta Universitatis Wratislaviensis No 2433, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2002, s. 226, ISBN 83-229-2277-9.
  2. ↑ Kancelaria Adwokacka Jerzy Stryjecki [online], lex-doradcy.pl [dostęp 2021-01-12].
  3. ↑ Klub Globtrotera: Relacja z majowego spotkania [online], katowice.naszemiasto.pl, 2007 [dostęp 2021-01-06].
  4. ↑ Janusz Borek, Historia Klubu – Klub Sportowy Górnik Bytom [online], Historia polskiego tenisa – Polski Związek Tenisowy, 17, 26, 30, 31, 43 i 98 [dostęp 2021-01-12].
  5. ↑ Andrzej Wojciechowski, Historia Koła [online], Studenckie Koło Przewodników Sudeckich – Wrocław, 2002 [dostęp 2021-01-17].
  6. ↑ Tomasz Rzeczycki, Skarby z karkonoskich schronisk [online], wydarzenia.interia.pl, 2015 [dostęp 2021-01-12].
  7. ↑ Tomasz Rzeczycki, Zagadkowa ekspedycja do książańskich podziemi sprzed pól wieku [online], (wywiad z Jerzym Stryjeckim), wydarzenia.interia.pl, 2017 [dostęp 2021-01-06].
  8. ↑ Unia Wolności. Nas wybierasz – od nas wymagasz, „Życie Bytomskie”, XLIII (39), 1998, s. 3, ISSN 0239-2941 [dostęp 2021-01-12].
  9. ↑ Podziękowania, „Jelonka (Tygodnik Regionalny)”, IV (13), 2009, s. 23, ISSN 1896-5164 [dostęp 2021-01-06].
  10. ↑ Klub Sportowy „Śnieżka” Karpacz [online], sportfolio.pl [dostęp 2021-01-06].
  11. ↑ Dobre wyniki w narciarstwie ucznia Łapucha [online], Karkonosze i Sudety, 2009 [dostęp 2021-01-13].
  12. ↑ Izabela Kasprzak i inni, Milionowy dług Sobiesiaka [online], Rzeczpospolita – rp.pl, 2010 [dostęp 2021-01-13].
  13. ↑ Dagmara Zadrożna, 60-lecie Sekcji Matki Naszej [online], Sekcja Grotołazów Wrocław, 2015 [dostęp 2021-01-12].
  14. ↑ a b Jerzy Fereński, W piwnicy i jeszcze głębiej, „Konfrontacje”, wydanie specjalne z okazji jubileuszu (1959–2003) Studenckiego Klubu Pałacyk we Wrocławiu, 31 maja 2003, s. 5 [dostęp 2020-07-21].
  15. ↑ Roman Bebak, Historia Wrocławskiej Sekcji Grotołazów, [w:] Kazimiera (Mika) Anioł, Nina Walny, Krzysztof Nowak (red.), Tak było. Turystyka studencka w środowisku wrocławskim, Wrocław: Fundacja Ogólnopolskiej Komisji Historycznej Ruchu Studenckiego, 2023, s. 20–35, ISBN 978-83-965237-2-3 [dostęp 2023-06-21].
  16. ↑ Elżbieta Pomorska i inni, Grotołazi, czyli Tajemnice Podziemi, „Korkociąg”, wydanie specjalne 50 lat Sekcji Matki Naszej, Sekcja Grotołazów Wrocław, 2005, (druga strona okładki, także strony 2–4).
  17. ↑ Bernard Uchmański, W podziemiach Czarnej, „Magazyn Turystyczny Światowid”, 3 (30), 1963, s. 4.
  18. ↑ Janusz Śmiałek, Taternictwo jaskiniowe 1964–1965, „Taternik”, 42 (1–2), 1966, s. 43, ISSN 0137-3155 [dostęp 2021-01-12].
  19. ↑ Bernard Uchmański, Seminarium Ratownictwa Jaskiniowego, „Taternik”, 42 (1–2), 1966, s. 41–42, ISSN 0137-3155 [dostęp 2010-01-06].
  20. ↑ Elżbieta Pomorska, Wrocławscy grotołazi od 50 lat w jaskiniach. Odkryli Czarną, zwiedzili cały świat, „Sudety” (10/55), 2005, s. 5, ISSN 1641-8603.
  21. ↑ a b Jerzy Bakteria Stryjecki, Wojenne ścieżki w Dolomitach, „Góry i Alpinizm” (11/23), 1995, s. 98–99, ISSN 1232-8677.
  22. ↑ Ryszard Zawadzki, Dolomity – Cima del Burèl, „Taternik”, 43 (4), 1967, s. 170–172, ISSN 0137-3155.
  23. ↑ Elżbieta Pomorska, Wielka Czarna dziura, „Wieczór Wrocławia”, 240 (7347), 1993, ISSN 0137-9372.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jerzy_Stryjecki&oldid=71797265”