Jerzy Stawicki

Jerzy Stawicki
Data i miejsce urodzenia	30 maja 1927 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	1 marca 2017 ; Warszawa
Zawód	operator filmowy
Współmałżonek	Ewa Andrzejewska
Lata aktywności	1953–91

Jerzy Stawicki (ur. 30 maja 1927 w Warszawie, zm. 1 marca 2017 tamże) – polski operator filmowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był absolwentem wydziału operatorskiego PWSF w Łodzi (dyplom uzyskał w 1964). Pracę w branży filmowej zaczynał w połowie lat 50. Był operatorem kamery przy realizacji filmów: Rancho Texas (1958), Dwoje z wielkiej rzeki (1958), Biały niedźwiedź (1959) oraz Do widzenia, do jutra (1960). W 1957 był drugim operatorem przy filmie Ewa chce spać, reżyserskim debiucie Tadeusza Chmielewskiego. W 1960 zadebiutował jako samodzielny operator w kolejnym filmie Chmielewskiego pt. Walet pikowy. Od tej pory współpracował z Chmielewskim nieprzerwanie będąc autorem zdjęć do wszystkich jego filmów (z wyjątkiem komedii Nie lubię poniedziałku). Wielokrotnie pracował także ze Stanisławem Lenartowiczem i Sylwestrem Chęcińskim (m.in. przy kultowych filmach: Wielki Szu (1982) i Rozmowy kontrolowane (1991)). Z zawodu wycofał się w 1991 roku.

Zmarł 1 marca 2017 w wieku 89 lat^[1]. 10 marca został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 4D-5-32)^[2].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jego żoną była reżyser Ewa Andrzejewska^[3].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Walet pikowy (1960; reż. Tadeusz Chmielewski)
Dwaj panowie N (1961; reż. T. Chmielewski)
Gdzie jest generał... (1963; reż. T. Chmielewski)
Rachunek sumienia (1964; reż. Julian Dziedzina)
Przyjaciel (1965; reż. on sam wspólnie z Markiem Nowickim)
Profesor Zazul (1965; reż. on sam wspólnie z Markiem Nowickim)
Pieczone gołąbki (1966; reż. T. Chmielewski)
Cała naprzód (1966; reż. Stanisław Lenartowicz)
Poczmistrz (1967; reż. S. Lenartowicz)
Zabijaka (1967; reż. S. Lenartowicz)
Upiór (1967; reż. S. Lenartowicz)
Fatalista (1967; reż. S. Lenartowicz)
Ostatni po Bogu (1968; reż. Paweł Komorowski)
Jak rozpętałem drugą wojnę światową (1969; reż. T. Chmielewski)
Martwa fala (1970; reż. S. Lenartowicz)
Pierwsza miłość (1971; reż. Sylwester Chęciński)
Nos (1971; reż. S. Lenartowicz)
Aktorka (1971; reż. S. Lenartowicz)
Diament radży (1971; reż. S. Chęciński)
Milion za Laurę (1971; reż. Hieronim Przybył)
Opętanie (1972; reż. S. Lenartowicz)
Teraz i w każdą godzinę (1972; reż. Hubert Drapella)
Zniszczyć pirata (1972; reż. H. Drapella)
To ja zabiłem (1974; reż. S. Lenartowicz)
Wiosna panie sierżancie (1974; reż. T. Chmielewski)
Żelazna obroża (1975; reż. S. Lenartowicz)
A jeśli będzie jesień (1976; reż. Henryk T. Czarnecki)
Znak orła (1977; serial TV; reż. H. Drapella)
Wśród nocnej ciszy (1978; reż. T. Chmielewski)
Śnić we śnie (1979; reż. Janusz Nasfeter)
Strachy (1979; serial TV; reż. S. Lenartowicz)
Przyjaciele (1979; serial TV; reż. Andrzej Kostenko)
Wielki Szu (1982; reż. S. Chęciński)
Wierna rzeka (1983; reż. T. Chmielewski)
Szkoda twoich łez (1983; reż. S. Lenartowicz)
Jeździec na siwym koniu (1984; film prod. niemieckiej)
Stanisław i Anna (1985; reż. Kazimierz Konrad i Piotr Stefaniak)
Porwanie (1985; reż. Stanisław Jędryka)
Cudzoziemka (1986; reż. Ryszard Ber)
Żelazną ręką (1989; reż. R. Ber)
Kanclerz (1989; serial TV; reż. R. Ber)
Kapitan Conrad (1990; reż. A. Kostenko)
Rozmowy kontrolowane (1991; reż. S. Chęciński)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Zmarł Jerzy Stawicki, autor zdjęć do przygód Franka Dolasa. tvp.info. [dostęp 2017-03-01].
↑ Jerzy Stawicki nie żyje. Wiadomo, kiedy pogrzeb. fakt.pl. [dostęp 2017-03-07].
↑ Groby polskich filmowców cz. 2. Młody reżyser zmarł tragicznie. Niezapomniani Wideo [online], se.pl [dostęp 2022-07-25] .

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

[1] Zmarł Jerzy Stawicki, autor zdjęć do przygód Franka Dolasa. tvp.info. [dostęp 2017-03-01].

[2] Jerzy Stawicki nie żyje. Wiadomo, kiedy pogrzeb. fakt.pl. [dostęp 2017-03-07].

[3] Groby polskich filmowców cz. 2. Młody reżyser zmarł tragicznie. Niezapomniani Wideo [online], se.pl [dostęp 2022-07-25] .

[1]

[2]

[3]