Jerzy Stanisław Musiał
| Data i miejsce urodzenia | 3 marca 1919 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 9 marca 1945 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat | kleryk |
Jerzy Stanisław Musiał (ur. 3 marca 1919 w Warszawie, zm. 9 marca 1945 w KL Dachau) – polski kleryk z Towarzystwa Jezusowego, ofiara niemieckiego terroru w okresie II wojny światowej, Sługa Boży Kościoła katolickiego, męczennik za wiarę[1][2][3].
Jerzy Stanisław Musiał do nowicjatu Towarzystwa Jezusowego wstąpił w Kaliszu, wiążąc realizację powołania z prowincją Wielkopolsko-Mazowiecką[2]. Wybuch II wojny światowej zastał go w kolegium jezuitów w Pińsku[2]. Po dokonaniu przez Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich agresji na Polskę wraz z współbraćmi wyjechali do znajdującego się w niemieckiej strefie okupacyjnej Lublina[2]. Uniknąwszy śmierci z rąk Białorusinów, 23 listopada został aresztowany przez Niemców i uwięziony na Zamku w Lublinie[2]. Wobec odmowy porzucenia stanu zakonnego[3] 18 czerwca 1940 roku przetransportowany został do niemieckiego obozu koncentracyjnego Sachsenhausen, a 14 grudnia do Dachau KL i oznakowano numerem 22512[2]. Udział w ruchu oporu zaowocował ukryciem urządzeń do instalacji komór gazowych[3]. W wyniku tej akcji 17 maja 1944 roku karnie przewieziono go do obozu Mauthausen-Gusen (KL)[3], gdzie zarejestrowany był pod numerem 66325[2]. Skierowany do pracy w kamieniołomach, pracował tam aż do całkowitego wyczerpania[2]. Do obozu Dachau KL powrócił 1 grudnia i tam zgłosił się do posługi przy chorych na tyfus[3]. Zmarł 9 marca 1945 z głodu i wycieńczenia zarażony tyfusem, będąc jedną z ofiar prowadzonej przeciwko Polakom ludobójczej akcji pod kryptonimem „Intelligenzaktion”[2].
Proces beatyfikacyjny zainicjowany przez Prowincję Wielkopolsko-Mazowiecką Towarzystwa Jezusowego obejmuje dziewięciu Sług Bożych, więzionych w Priesterblock (Dachau KL) wśród których obok kleryka Jerzego Stanisława Musiała znaleźli się księża Stanisław Komar, Stanisław Felczak, Czesław Sejbuk i Michał Malinowski[3].
Jest jednym z 122 Sług Bożych wobec których 17 września 2003 rozpoczął się proces beatyfikacyjny drugiej grupy polskich męczenników z okresu II wojny światowej[4][5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ MARTYRS KILLED IN ODIUM FIDEI BY THE NAZIS DURING THE SECOND WORLD WAR (III), poz. 17. [dostęp 2015-08-02]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i „BIAŁA KSIĘGA” Martyrologium duchowieństwa — Polska XX w. (lata 1914 – 1989) dane osobowe. Rzymskokatolicka Parafia pod wezwaniem św. Zygmunta w Słomczynie. [dostęp 2015-08-02].
- ↑ a b c d e f Męczennicy prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiej Towarzystwa Jezusowego. [w:] Biuletyn Męczennicy - Nr 2 - 2/2004 [on-line]. [dostęp 2015-08-02].
- ↑ Słudzy Boży w procesie beatyfikacyjnym drugiej grupy męczenników z okresu II wojny światowej. [dostęp 2015-08-02].
- ↑ Proces beatyfikacyjny. [dostęp 2015-08-02].