Jerzy Sadowski

Jerzy Sadowski
Data i miejsce urodzenia

1944
Ciechanowiec

profesor nauk medycznych
Specjalność: chirurgia ogólna, kardiochirurgia
Alma Mater

Akademia Medyczna w Łodzi

Doktorat

1978

Habilitacja

1996

Profesura

30 czerwca 2003

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Jerzy Stanisław Sadowski (ur. 1944 w Ciechanowcu) – polski lekarz, kardiochirurg, transplantolog kliniczny, profesor nauk medycznych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1968 ukończył studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Łodzi. W 1978 uzyskał stopień naukowy doktora, zaś w 1996 habilitował się w Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego na podstawie rozprawy zatytułowanej Ocena przydatności aortalnych wszczepów homogennych (allogennych) w chirurgicznym leczeniu tętniaków aorty wstępującej. W 2003 otrzymał tytuł profesora nauk medycznych. Specjalizował się w zakresie chirurgii ogólnej i kardiologii.

Od 1970 pracował jako asystent w Szpitalu Klinicznym nr 3 im. dr. Seweryna Sterlinga w klinice kierowanej przez profesora Jana Molla. Od 1979 zawodowo związany z Instytutem Kardiologii na UJ w Krakowie, którego został dyrektorem. Stanął także na czele Kliniki Chirurgii Serca, Naczyń i Transplantologii, a także Oddziału Kardiochirurgi Krakowskiego Szpitala Specjalistycznego im. Jana Pawła II. Był wiceprezesem Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego. Uzyskiwał członkostwo również w Towarzystwie Chirurgów Polskich, Polskim Towarzystwie Angiologicznym, Polskim Towarzystwie Transplantologicznym i The European Association for Cardio-Thoracic Surgery.

Został również konsultantem wojewódzkim w dziedzinie kardiochirurgii. W 2017 powołany w skład rady naukowej Instytutu Kardiologii im. Prymasa Tysiąclecia Kardynała Stefana Wyszyńskiego[1].

W 2014 kandydował do sejmiku województwa małopolskiego z listy Platformy Obywatelskiej[2].

W 2018 znalazł się na „Liście Stu 2017”, obejmującej najbardziej wpływowe osoby w polskiej medycynie[3].

Pisarz Jerzy Skrobot poświęcił mu książkę pt. Serce dla serc. Opowieść o Profesorze Jerzym Sadowskim.

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2012)[4]
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2001)[5]
  • Złoty Krzyż Zasługi (1990)[1]
  • Tytuł doctora honoris causa Uniwersytetu Lwowskiego
  • Tytuł honorowego obywatela Koła
  • Nagroda indywidualna miasta Lwowa za osobisty wkład i zaangażowanie w rozwój lwowskiej kardiochirurgii (2004)
  • Tytuł Małopolanin Roku (2007)[6]
  • Złoty Skalpel „Pulsu Medycyny” za najbardziej innowacyjne rozwiązania w praktyce kardiochirurgicznej (2011)[7]
  • Gloria Medicinae – medal przyznawany co roku dziesięciorgu lekarzom na świecie za wybitny wkład w rozwój medycyny, ofiarną służbę ludziom i najwyższy szacunek dla ludzkiego życia (2011)
  • Nagroda zespołowa im. prof. Zbigniewa Religi za innowacyjną działalność naukowo-wdrożeniową w medycynie sercowo-naczyniowej (2016)
  • Honorowy członek Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego (2017)[1]
  • Nagroda Prezesa Rady Ministrów w kategorii osiągnięcia naukowo-techniczne dla członków zespołu z udziałem Jerzego Sadowskiego, przyznana za nowatorską metodę ratowania skrajnie wychłodzonych pacjentów (2017)[8]
  • Tytuł „Ambasador Zdrowia” nadawany przez Instytut Biznesu (2018)[9]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Prof. dr hab. med. Jerzy Sadowski. unicardia.pl. [dostęp 2017-10-31].
  2. Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2015-03-18].
  3. LISTA STU 2017 – MEDYCYNA. pulsmedycyny.pl, 5 lutego 2018. [dostęp 2018-03-26].
  4. M.P. z 2013 r. poz. 131
  5. M.P. z 2001 r. nr 45, poz. 729
  6. Małopolanie Roku. sgpm.krakow.pl. [dostęp 2022-03-31].
  7. Marta Koton-Czarnecka: Złoty Skalpel 2011 za biozastawki. pulsmedycyny.pl, 25 maja 2011. [dostęp 2022-06-01].
  8. Nagrody Prezesa Rady Ministrów dla naukowców UJ. uj.edu.pl, 27 października 2017. [dostęp 2018-03-26].
  9. Przyznano tytuły Ambasadorów Zdrowia. tvp.info, 17 października 2018. [dostęp 2018-10-28].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]