Jerzy Krubski

Jerzy Antoni Krubski
Czerwony Brat
Ilustracja
pułkownik dyplomowany piechoty pułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

13 maja 1900
Nowe Miasto

Data i miejsce śmierci

1967
Londyn

Przebieg służby
Lata służby

19141967

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

36 Pułk Piechoty Legii Akademickiej
Sztab Generalny Wojska Polskiego
Generalny Inspektorat Sił Zbrojnych
12 Dywizja Piechoty
I Korpus Polski

Stanowiska

dowódca batalionu piechoty
szef sztabu dywizji
szef sztabu korpusu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi
Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych Odznaka 1 Kompanii Kadrowej

Jerzy Antoni Krubski (ur. 13 maja 1900[1] w Nowym Mieście[2], zm. 1967 w Londynie) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Biogram[edytuj | edytuj kod]

Jerzy Antoni Krubski urodził się w 13 maja 1900 roku. W 1917 roku ukończył 7 klas szkoły realnej w Warszawie. W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich. 8 sierpnia 1914 roku w Miechowie, razem z siedmioma innymi ochotnikami – tzw. „patrolem skautów” wstąpił do Pierwszej Kompanii Kadrowej i przyjął pseudonim „Czerwony Brat”[3]. Z dniem 15 listopada 1918 roku przyjęty został do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem stopnia podporucznika[4].

Po zakończeniu wojny z bolszewikami pełnił służbę w 36 pułku piechoty Legii Akademickiej w garnizonie Warszawa[5]. 1 listopada 1924 roku rozpoczął studia na Kursie Normalnym Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, pozostając oficerem nadetatowym 36 pp[6]. Z dniem 11 października 1926 roku, po ukończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Oddziału I Sztabu Generalnego[7]. W lipcu 1928 roku został przeniesiony do Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych i przydzielony do składu osobowego inspektora armii z siedzibą w Warszawie na stanowisko referenta[8]. W 1934 roku był II oficerem sztabu inspektora armii, generała dywizji Kazimierza Sosnkowskiego. 5 grudnia 1935 roku został przeniesiony do 36 pułku piechoty Legii Akademickiej w Warszawie celem odbycia praktyki liniowej na stanowisku dowódcy batalionu[9]. W 1939 roku awansował do stopnia podpułkownika dyplomowanego. Wiosną 1939 roku pełnił służbę w dowództwie 12 Dywizji Piechoty w Tarnopolu na stanowisku szefa sztabu[10].

Kampanię wrześniową 1939 odbył na stanowisku oficera odcinkowego dla Armii „Modlin” w Wydziale Sytuacyjnym Oddziału III Sztabu Naczelnego Wodza[11].

1 czerwca 1940 roku był przewidziany do objęcia stanowiska szefa sztabu Polskiego Korpusu Ekspedycyjnego w Syrii. Od 1940, po ewakuacji do Wielkiej Brytanii, pełnił służbę na stanowisku szefa sztabu I Korpusu. 4 października 1943 został zwolniony z tego stanowiska i przeniesiony do Inspektoratu Wyszkolenia Wojska na stanowisko kierownika Referatu Służby Sztabów[12]. W następnym roku, po lądowaniu aliantów w Normandii i otwarciu frontu zachodniego, został powołany na stanowisko szefa Polskiej Misji Wojskowej przy Kwaterze Głównej 21 Grupy Armii[13].

Zmarł w kwietniu 1967 roku w Londynie[14].

Awanse[edytuj | edytuj kod]

  • porucznik – zweryfikowany 3 maja 1922 ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 1156. lokatą w korpusie oficerów piechoty
  • kapitan – 3 maja 1926 ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 i 217. lokatą w korpusie oficerów piechoty
  • major – 12 marca 1933 ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 i 15. lokatą w korpusie oficerów piechoty
  • podpułkownik – ze starszeństwem z dniem 19 marca 1939 roku i 75. lokatą w korpusie oficerów piechoty
  • pułkownik[potrzebny przypis] – ?

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. W Dzienniku Personalnym M.S.Wojsk. Nr 8 z 1.06.1935 r. sprostowano datę urodzenia z "13 maja 1898" na "13 maja 1900" oraz imię z "Jerzy" na "Jerzy Antoni".
  2. Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-11-27].
  3. 6 Sierpień 1914–1934, s. 14.
  4. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 29 z 15 marca 1919 roku.
  5. Rocznik Oficerski 1923 s. 230, 432.
  6. Rocznik Oficerski 1924 s. 214, 375 i 1365.
  7. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 42 z 11.10.1926 r.
  8. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 11 z 24.07.1928 r., Rocznik Oficerski 1928 s. 138, 218. Rocznik Oficerski 1932 s. 60, 420.
  9. Wykaz imienny oficerów, którzy byli przydzieleni do GISZ w czasie od 6 sierpnia 1926 roku do 12 maja 1935 roku, Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, sygn. 701/1/106, s. 443.
  10. Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939, Biblioteka Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego tom 29, Fundacja CDCN, Kraków 2006, ISBN 978-83-7188-899-1, s. 19, 534.
  11. Marian Utnik, Sztab Polskiego Naczelnego Wodza..., s. 301.
  12. Juliusz S. Tym, 1. Dywizja Pancerna..., s. 261.
  13. Stanisław Kopański, Wspomnienia wojenne 1939–1945 s. 380–381.
  14. Arkadiusz Tuliński, Oficerowie Biura Historycznego i Wojskowego Biura Historycznego w latach 1922–1939 (część 2) Przegląd Historyczno-Wojskowy 2020/2, Wojskowe Biuro Historyczne im. gen. broni Kazimierza Sosnkowskiego, s. 187–188 [dostęp 2022-06-06].
  15. M.P. z 1932 r. nr 64, poz. 82 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  16. M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 337 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  17. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 13 z 11.11.1934 r.
  18. Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2105 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 43, s. 1756)
  19. M.P. z 1928 r. nr 178, poz. 387 „za zasługi na polu organizacji wojska”.
  20. 6 Sierpień 1914–1934, s. 18.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
  • Roczniki oficerskie z 1923, 1924, 1928 i 1932.
  • 6 Sierpień 1914–1934, Zarząd Główny Związku Legionistów Polskich, Warszawa 1934.
  • Juliusz S. Tym, 1. Dywizja Pancerna. Organizacja i wyszkolenie, Wydawnictwo ZP Grupa Sp. z o.o., ISBN 978-83-61529-27-9.
  • Marian Utnik, Sztab Polskiego Naczelnego Wodza w latach II wojny światowej, część II, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 2, Warszawa 1972.
  • Stanisław Kopański, Wspomnienia wojenne 1939–1945, Warszawa: Bellona, 1990, ISBN 83-11-07819-X, OCLC 69456650.