Jerzy Kazimierz Ancuta
| ||
| Data urodzenia | ||
|---|---|---|
| Data śmierci | ||
| Miejsce pochówku | ||
| Biskup sufragan wileński | ||
| Okres sprawowania | 1723–1737 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Nominacja biskupia | 27 sierpnia 1723[1] | |
| Sakra biskupia | brak danych | |
Jerzy Kazimierz Ancuta herbu własnego (ur. 1683, zm. 16 maja 1737 roku) – biskup antypatreński i biskup sufragan wileński w 1723 roku, duchowny referendarz wielki litewski w 1715 roku, kanonik wileński w latach 1708-1724, kantor wileński w 1724 roku, scholastyk wileński w 1728 roku, archidiakon w 1731 roku[2].
Młodszy brat Macieja Józefa[3]. W latach 1704-1705 przebywał w seminarium księży misjonarzy w Warszawie[4]. Doktorat z prawa uzyskał na uniwersytecie Sapienza w Rzymie. Po trzech latach starań 27 września 1708 został mianowany kanonikiem wieleńskim. W 1712 administrował dobrami Seminarium Duchownego. 20 lutego 1714 został prepozytem kaplicy św. Kazimierza. W 1717 na synodzie diecezjalnym mianowany sędzią synodalnym i egzaminatorem. W 1718 r. na jego wniosek sejm usunął ze swego składu innowierców i zakazał na przyszłość wybierania niekatolików[5]. Od 27 września 1723 biskup tytularny Antipatris w Palaestina Prima[6]. W 1728 wydelegowany na sejm wraz z biskupem Bogusławem Gosiewskim dal obrony praw kościoła i duchowieństwa.
Członek konfederacji generalnej Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1734 roku[7].
Pochowany w katedrze wileńskiej.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Biskup Jerzy Kazimierz Ancuta (ang.)
- ↑ Urzędnicy centralni i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV-XVIII wieku. Spisy". Oprac. Henryk Lulewicz i Andrzej Rachuba. Kórnik 1994, s. 199.
- ↑ Encyklopedyja powszechna, t. I, Warszawa 1859, s. 758.
- ↑ Krzysztof R. Prokop, Z dziejów seminariów warszawskich w dawnej diecezji poznańskiej. Biskupi oraz inni przedstawiciele znamienitych rodów doby staropolskiej w gronie wychowanków seminarium externum i seminarium internum Misjonarzy św. Wincentego à Paulo przy kościele Świętego Krzyża w Warszawie (1675/1676-1864/1865), w: Ecclesia. Studia z Dziejów Wielkopolski, 2016, Tom 11, s. 169.
- ↑ Historia Polski i Świata. T. 6.: Historia Polski – Polska 1586-1831. Mediasat Group S.A. dla Gazety Wyborczej, 2007, s. 401. ISBN 978-84-9819-813-3.
- ↑ Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. V, Patavii 1952, s. 90. (łac.)
- ↑ Feliksas Sliesoriūnas, The General Confederation of the Grand Duchy of Lithuania (1734–1736), w: Lithuanian Historical Studies, Volume 8 (2003): Issue 1 (Nov 2003), s. 68.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Czesław Falkowski, Jerzy Kazimierz Ancuta [w:] Polski Słownik Biograficzny, tom I wyd. 1935, s. 90
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Dzieła Jerzego Kazimierza Ancuty w bibliotece Polona