Jerzy Herse
 porucznik | |
| Data urodzenia | 1 kwietnia 1917 |
|---|---|
| Data śmierci | 21 grudnia 1976 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | oficer ogniowy |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    | |
Jerzy Tomasz Herse (ur. 1 kwietnia 1917, zm. 21 grudnia 1976) – porucznik Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 1 kwietnia 1917 w rodzinie Wincentego (1894–1923) i Jadwigi Stefanii z Kiełkiewiczów (zm. 1958)[1]. Był starszym bratem Tomasza Jarosława (1918–1985), inżyniera, porucznika broni pancernych rezerwy, żołnierza Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie[1].
Ukończył Szkołę Podchorążych Artylerii w Toruniu. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 października 1937 i 6. lokatą w korpusie oficerów artylerii[2]. Służył w 1 Dywizjonie Artylerii Konnej w Warszawie na stanowisku dowódcy plutonu 1. baterii[3]. W szeregach tego oddziału walczył w kampanii wrześniowej jako oficer ogniowy 1. baterii. Dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu II C Woldenberg[4].
Po wojnie został profesorem zwyczajnym i wieloletnim prorektorem Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, dziekanem Wydziału Rolniczego (1972–1976), dyrektorem Instytutu Produkcji Rolniczej oraz sekretarzem Komitetu Uprawy Roślin Polskiej Akademii Nauk[5].
Zmarł 21 grudnia 1976[5] i został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[6].
Jerzy był żonaty z Zofią (1919–1995), z którą miał syna Jarosława (1956–2013)[1].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari[5]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[5]
- Złoty Krzyż Zasługi[5]
- Srebrny Krzyż Zasługi[5]
- Złota Odznaka ZNP[5]
- Złota Odznaka za Zasługi dla SGGW[5]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Marek Jerzy Minakowski: Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl). Dr Minakowski Publikacje Elektroniczne. [dostęp 2021-10-11]..
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 64.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 760.
- ↑ Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2022-01-03]..
- ↑ a b c d e f g h Zmarli. „Stolica”. 9 (1524), s. 9, 1977-02-27. Warszawa: Warszawskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”..
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: HERSE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2021-10-11].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.