Jerzy Andrzejuk

Jerzy Andrzejuk
	generał brygady w st. spocz.
Data i miejsce urodzenia	12 listopada 1942 ; Łapy
	Przebieg służby
Lata służby	1962–1996
Siły zbrojne	Siły Zbrojne PRL; Siły Zbrojne RP
Jednostki	• 12 bat. drog., 12 Pułk Kol. ; • ASG, 11 Pułk Kolejowy ; • Kwatermistrzostwo WP ; • 8DZ, ASGSZ ZSRR, POW
Stanowiska	• d-ca pl wykończenia robót ; • d-ca pl w kp drogowej ; • d-ca kp obsługi pociągu ; • z-ca d-cy–kwater. pkol ; • st. oficer oddziału szkol. Gł. Kwatermistrzostwa WP ; • z-ca d-cy–kwater. DZ ; • szef sztabu–z-ca kwater. OW ; • kwater.–z-ca d-cy OW ; • z-ca szefa Logistyki OW ; • z-ca d-cy OW–szef Logist.
	Odznaczenia

Jerzy Andrzejuk (ur. 12 listopada 1942 w Łapach) – generał brygady Wojska Polskiego w stanie spoczynku, zastępca dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego–szef Logistyki w latach 1994–1996.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jerzy Andrzejuk urodził się 12 listopada 1942 w Łapach na Białostocczyźnie. We wrześniu 1962 jako podchorąży rozpoczął służbę wojskową w Oficerskiej Szkole Wojsk Inżynieryjnych we Wrocławiu. Promowany na stopień podporucznika w 1965. Pierwszy rok zawodowej kariery pełnił służbę na stanowisku dowódcy plutonu wykończenia robót 12 batalionu drogowego w Tarnowskich Górach. W latach 1966–1970 był dowódcą plutonu w kompanii drogowej 12 Pułku Kolejowego. W 1970 objął stanowisko dowódcy kompanii obsługi pociągu^[1].

W 1971 został skierowany na studia w Akademii Sztabu Generalnego WP, po ukończeniu których wyznaczono go na stanowisko zastępcy dowódcy–kwatermistrza 11 Pułku Kolejowego stacjonującego w twierdzy Przemyśl^[2]. W latach 1976–1982 był starszym oficerem oddziału szkolenia Głównego Kwatermistrzostwa WP. Następnie przez rok przebywał na praktyce zastępcy dowódcy–kwatermistrza 8 Dywizji Zmechanizowanej w Koszalinie z Pomorskiego Okręgu Wojskowego^[1].

W 1986 po ukończeniu Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR został wyznaczony na stanowisko szefa sztabu–zastępcę kwatermistrza Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy. W okresie 1991–1993 kwatermistrz–zastępca dowódcy POW, a po reorganizacji pionu logistyki był zastępcą szefa Logistyki POW. 11 listopada 1993 został awansowany na stopień generała brygady^[3]. Akt mianowania odebrał z rąk prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Wałęsy. W latach 1994–1996 pełnił funkcję zastępcy dowódcy POW–szefa Logistyki. Zawodową służbę wojskową zakończył 2 stycznia 1996^[1].

Awanse^[1][edytuj | edytuj kod]

podporucznik – 1965
porucznik – 1968
kapitan – 1972
major – 1976
podpułkownik – 1980
pułkownik – 1986
generał brygady – 1993

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

i inne

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Jędrzejko, Krogulski, Paszkowski 2002 ↓, s. 129.
↑ jednostki wojskowe.pl
↑ Postanowienie Prezydenta RP nr W. 111-61-93 z dnia 11 listopada 1993

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Mariusz Jędrzejko, Mariusz Krogulski, Marek Paszkowski: Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989-2002). Warszawa: Von Borowiecky, 2002. ISBN 83-87689-46-7.

[CITEREFJędrzejko,_Krogulski,_Paszkowski2002129-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Jędrzejko, Krogulski, Paszkowski 2002 ↓, s. 129.

[2] stki wojskowe.pl

[3] Postanowienie Prezydenta RP nr W. 111-61-93 z dnia 11 listopada 1993

[1]

[2]

[3]

generał brygady w st. spocz.
Data i miejsce urodzenia	12 listopada 1942 Łapy
Przebieg służby
Lata służby	1962–1996
Siły zbrojne	Siły Zbrojne PRL Siły Zbrojne RP
Jednostki	• 12 bat. drog., 12 Pułk Kol. • ASG, 11 Pułk Kolejowy • Kwatermistrzostwo WP • 8DZ, ASGSZ ZSRR, POW
Stanowiska	• d-ca pl wykończenia robót • d-ca pl w kp drogowej • d-ca kp obsługi pociągu • z-ca d-cy–kwater. pkol • st. oficer oddziału szkol. Gł. Kwatermistrzostwa WP • z-ca d-cy–kwater. DZ • szef sztabu–z-ca kwater. OW • kwater.–z-ca d-cy OW • z-ca szefa Logistyki OW • z-ca d-cy OW–szef Logist.
Odznaczenia