Jeff Coetzee
 Jonatan Erlich (z lewej) i Jeff Coetzee | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 25 kwietnia 1977 |
| Wzrost | 173 cm |
| Gra | praworęczny, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny | 1996 |
| Zakończenie kariery | 2011 |
| Gra pojedyncza | |
| Najwyżej w rankingu | 184 (6 grudnia 1999) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 6 |
| Najwyżej w rankingu | 12 (3 listopada 2008) |
| Australian Open | SF (2003, 2008) |
| Roland Garros | 3R (2002, 2007) |
| Wimbledon | 2R (2000, 2002, 2008, 2009) |
| US Open | QF (1999) |
Jeff Coetzee (ur. 25 kwietnia 1977 w Okiep) – południowoafrykański tenisista i trener tenisa, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Karierę zawodową Coetzee rozpoczął w 1996 roku, a zakończył w 2011 roku.
W grze pojedynczej jego najlepszym wynikiem jest finał w roku 1999 zawodów o randze ATP Challenger Tour w Rancho Mirage, gdzie pokonał m.in. Taylora Denta. Pojedynek finałowy przegrał z Bobem Bryanem.
W grze podwójnej Coetzee wygrał 6 turniejów rangi ATP World Tour oraz 10–krotnie był finalistą. W wielkim szlemie jego najlepszym rezultatem jest półfinał deblowego Australian Open z 2003 roku, kiedy wspólnie z Chrisem Haggardem wyeliminował po drodze jeden z czołowych debli na świecie, Donalda Johnsona i Jareda Palmera. Mecz o finał przegrał z Michaëlem Llodrą i Fabrice'em Santoro. W sezonie 2008 ponownie doszedł do półfinału Australian Open. Partnerem deblowym Coetzee był wówczas Wesley Moodie. Pojedynek o finał rozgrywek przegrał z Arnaudem Clémentem i Michaëlem Llodrą.
W latach 2000–2009 reprezentował RPA w Pucharze Davisa. Debiutował jako singlista, ale oba swoje pojedynki, z Białorusinami Maksem Mirnym i Uładzimirem Wałczkouem, przegrał. Później występował w reprezentacji wyłącznie w deblu wygrywając 13 meczów, a 3 przegrywając.
W 2008 roku Coetzee zagrał na igrzyskach olimpijskich w Pekinie. Odpadł z gry podwójnej w 1 rundzie wyeliminowany przez parę Nicolás Almagro–David Ferrer[1]. W turnieju startował wspólnie z Kevinem Andersonem.
W rankingu gry pojedynczej Coetzee najwyżej był na 184. miejscu (6 grudnia 1999), a w klasyfikacji gry podwójnej na 12. pozycji (3 listopada 2008).
Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra podwójna (6–10)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 21 lipca 2002 | Amersfoort | Ceglana |  Chris Haggard |  André Sá Alexandre Simoni | 7:6(1), 6:3 |
| Finalista | 1. | 28 lipca 2002 | Sopot | Ceglana |  Nathan Healey |  František Čermák Leoš Friedl | 5:7, 5:7 |
| Zwycięzca | 2. | 6 października 2002 | Tokio | Twarda | Chris Haggard |  Jan-Michael Gambill Graydon Oliver | 7:6(4), 6:4 |
| Zwycięzca | 3. | 4 stycznia 2003 | Adelaide | Twarda | Chris Haggard |  Maks Mirny Jeff Morrison | 2:6, 6:4, 7:6(7) |
| Finalista | 2. | 14 września 2003 | Bukareszt | Ceglana |  Simon Aspelin |  Karsten Braasch Sarkis Sarksjan | 6:7(7), 2:6 |
| Finalista | 3. | 22 lutego 2004 | Memphis | Twarda (hala) | Chris Haggard | Bob Bryan Mike Bryan | 3:6, 4:6 |
| Finalista | 4. | 7 marca 2004 | Scottsdale | Twarda | Chris Haggard | Rick Leach Brian MacPhie | 3:6, 1:6 |
| Finalista | 5. | 30 października 2005 | Lyon | Dywanowa (hala) |  Rogier Wassen |  Michaël Llodra Fabrice Santoro | 3:6, 1:6 |
| Finalista | 6. | 16 lipca 2006 | Newport | Trawiasta | Justin Gimelstob | Robert Kendrick Jürgen Melzer | 6:7(3), 0:6 |
| Zwycięzca | 4. | 13 stycznia 2007 | Auckland | Twarda | Rogier Wassen | Simon Aspelin Chris Haggard | 6:7(9), 6:3, 10–2 |
| Zwycięzca | 5. | 23 czerwca 2007 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Rogier Wassen | Martin Damm Leander Paes | 3:6, 7:6(5), 12–10 |
| Finalista | 7. | 5 stycznia 2008 | Ad-Dauha | Twarda | Wesley Moodie | Philipp Kohlschreiber David Škoch | 4:6, 6:4, 9–11 |
| Zwycięzca | 6. | 20 kwietnia 2008 | Estoril | Ceglana | Wesley Moodie |  Jamie Murray Kevin Ullyett | 6:2, 4:6, 10–8 |
| Finalista | 8. | 17 lutego 2008 | Marsylia | Twarda (hala) |  Yves Allegro | Martin Damm Pavel Vízner | 6:7(0), 5:7 |
| Finalista | 9. | 22 czerwca 2008 | Nottingham | Trawiasta | Jamie Murray | Bruno Soares Kevin Ullyett | 2:6, 6:7(5) |
| Finalista | 10. | 2 listopada 2008 | Paryż | Twarda (hala) | Wesley Moodie | Jonas Björkman Kevin Ullyett | 2:6, 2:6 |
Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]
Po zakończeniu kariery tenisowej Coetzee zajął się pracą trenerską. Na US Open 2014 poprowadził parę Sania Mirza–Bruno Soares do tytułu w konkurencji gry mieszanej[2]. Pełni funkcję trenera Kolumbijczyków Roberta Faraha i Juana Sebastiána Cabala[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jeff Coetzee Bio, Stats, and Results [online], Olympics at Sports-Reference.com [dostęp 2018-02-25] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-13] (ang.).
- ↑ a b Coetzee-Jeff | ATP World Tour | Tennis, „ATP World Tour” [dostęp 2018-02-25] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-11-09] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-11-09] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-11-09] (ang.).