Jarosław Wróbel

Jarosław Wróbel

Data i miejsce urodzenia	4 października 1965 Katowice
Zawód, zajęcie	ekonomista, menedżer
Alma Mater	Akademia Ekonomiczna w Katowicach
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Jarosław Wróbel (ur. 4 października 1965 w Katowicach) – polski ekonomista i menedżer związany z energetyką, był wiceprezesem (2020–2021) i p.o. prezesa zarządu Polskiego Górnictwa Naftowego i Gazownictwa (2020), w latach 2023–2024 był prezesem zarządu Energa Obrót S.A.^[1][2]. Jest generalnym dyrektorem górniczym II stopnia.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent IV Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Staszica w Sosnowcu^[3][4]. Na Akademii Ekonomicznej w Katowicach ukończył studia z ekonomii (1985–1990) oraz studium doktoranckie (1995–1998). Ponadto ukończył także studia podyplomowe w zakresie doskonalenia zawodowego w energetyce (1998) na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej. W 2011 uzyskał dyplom Executive MBA Gdańskiej Fundacji Kształcenia Menadżerów (Uniwersytet Gdański i RMS Erasmus University), a w 2013 – certyfikat Post-MBA w zakresie strategicznego zarządzania finansami Gdańskiej Fundacji Kształcenia Menadżerów (Uniwersytet Gdański i SBS Swiss Bussiness School)^[4][5].

Od 1992 związany z energetyką. W latach 1992–1993 pracował w Elektrobudowie S.A w Katowicach jako główny specjalista ds. planowania i analiz^[4][6]. W latach 1993–1999 pracował w Elektrociepłowni „Będzin” S.A., gdzie odpowiadał za opracowanie i wdrożenie programu restrukturyzacji oraz przygotowanie i przeprowadzenie pierwszego procesu prywatyzacji kapitałowej w polskiej elektroenergetyce, który zakończył się uplasowaniem akcji spółki na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie^{[5][7][8][9][10]}.

Od 2002 zatrudniony na stanowiskach menedżerskich w spółkach Grupy Kapitałowej PGNiG. W latach 2003–2013 pełnił funkcję wiceprezesa ds. ekonomicznych Górnośląskiej Spółki Gazownictwa, w której był pomysłodawcą i sponsorem programu wdrożenia platformy wspomagającej obsługę procesów z wykorzystaniem systemów klasy ERP i CIS (ang. Customer Information System)^[5][6]. W latach 2016–2018 był prezesem zarządu Polskiej Spółki Gazownictwa^[11], następnie w latach 2020–2021 był przewodniczący jej rady nadzorczej. Pod jego kierownictwem PSG opracowała i wdrożyła strategiczny pakiet zmian dla polskiego gazownictwa dystrybucyjnego na lata 2016–2022, zwany konstytucją dla gazownictwa^{[5][6][12][13]}.

W latach 2018–2020 był prezesem zarządu i dyrektorem naczelnym spółki ORLEN-Południe. Był współtwórcą oraz sponsorem programu budowy w ORLEN Południe S.A. – biorafinerii, na bazie Rafinerii w Trzebini oraz Rafinerii w Jedliczu, będącej centrum kompetencyjnym w zakresie biokomponentów oraz biopaliw dla Grupy Kapitałowej ORLEN^{[5][6][14][15][16]}.

W latach 2020–2021 pełnił funkcję wiceprezesa zarządu PGNiG oraz członka Rady Dyrektorów PGNiG Upstream Norway AS^{[4][5][6][17][18][19]}. W ramach PGNiG odpowiadał m.in. za krajowy program produkcji i dystrybucji biometanu oraz projekt fuzji PKN ORLEN z GK PGNiG po stronie PGNiG. 5 czerwca 2020 wraz z Jerzym Kwiecińskim z ramienia PGNiG S.A. podpisał aneks do Kontraktu Jamalskiego z Gazpromem, na bazie którego w dniu 1 lipca tego samego roku Gazprom zwrócił nadpłatę na rzecz PGNiG w wysokości 1,5 mld USD tj. około 6,2 mld PLN^[20]. W październiku 2020 rada nadzorcza PGNiG S.A. podjęła uchwałę o powierzeniu mu obowiązków prezesa zarządu^[4][6][21]. W listopadzie 2020 przestał pełnić obowiązki prezesa PGNiG, pozostając na stanowisku wiceprezesa spółki do marca 2021.

W latach 2021–2022 był wiceprezesem zarządu Grupy Lotos S.A. ds. inwestycji i innowacji^[4][6][22], funkcję tą pełnił do lipca 2022, kiedy zakończyła się fuzja spółki z Orlenem^[4][6][23]. W tym okresie czasu nadzorował m.in. proces przekształcenia LOTOS Petrobaltic S.A. w spółkę świadczącą usługi serwisowe i inwestycyjne dla realizowanego Programu Morskiej Energetyki Wiatrowej. W latach 2021–2022 pełnił rolę sponsora projektu (po stronie Grupy LOTOS S.A.) nadzorującego budowę kompleksu polimerów w Policach w ramach wspólnego przedsięwzięcia Grupy AZOTY S.A. oraz Grupy LOTOS S.A. W latach 2020–2022 była to największa inwestycja chemiczna w Polsce o wartości szacowanej na około 7 mld. PLN. Pełnił rolę Sponsora Projektu po stronie Grupy LOTOS S.A. budowy bloku CCGT w Gdańsku o mocy 450 MWe w ramach wspólnego projektu z PKN ORLEN S.A. i ENERGA S.A. w latach 2021–2022. Także w latach 2021–2022 z ramienia Grupy LOTOS S.A. był Sponsorem Projektu Instalacji Hydrokrakingowego Bloku Olejowego (HBO) o wielkości produkcji olejów ponad 400 tys. ton i wartości inwestycji ok. 1,4 mld PLN, oraz Projektu morskiego terminala przeładunkowego olejów, paliw i biokomponentów na Martwej Wiśle o wartości ok. 0,5 mld PLN.

W sierpniu 2022 został powołany na funkcję wiceprezesa zarządu Energa Obrót S.A.^[24], a od lutego 2023 do kwietnia 2024 pełnił funkcję prezesa tej spółki^{[4][6][10][25][26]}. W latach 2023–2024 był inicjatorem i Sponsorem Programu Transformacji Energa Obrót S.A.

W latach 2021–2024 był członkiem Rady Nadzorczej Anwil S.A.^[27], natomiast w latach 2022–2024 zasiadał w Radzie Nadzorczej LOTOS Petrobaltic S.A.^[28].

We wrześniu 2022 został powołany na członka Konwentu Gospodarczego przy Związku Uczelni w Gdańsku im. Daniela Fahrenheita w kadencji na lata 2022–2024^[4][6][29]. W styczniu 2023 został powołany do Rady Fundatorów Kasy im. Józefa Mianowskiego Fundacja Popierania Nauki^[4][6][30]. W marcu tego samego roku został wybrany do Rady Zarządzającej XVII kadencji Towarzystwa Obrotu Energią^[4][6][31].

Od listopada 2023 jest członkiem Stowarzyszenia Absolwentów Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach – COLLEGIUM^[32].

Postępowanie prokuratorskie[edytuj | edytuj kod]

W 2021 Wirtualna Polska poinformowała o prokuratorskim zawiadomieniu wobec Jarosława Wróbla, które okazało się nieprawdziwe, co potwierdził wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie i nakazał publikację sprostowania na stronie portalu^[33][34][35].

W 2023 umorzono postępowanie prokuratorskie w sprawie o rzekome niedopełnienie obowiązków i podejrzenie nadużycia uprawnień w spółce PSG przez Jarosława Wróbla^[36]. W związku z umorzeniem postępowania oraz na skutek kroków prawnych, podjętych przez niego w stosunku do Orlen S.A., jako następcy prawnego PGNiG S.A., spółka wystosowała komunikat do mediów przepraszając go za naruszenie jego dóbr osobistych poprzez zainicjowanie przez zarząd PGNiG w 2021 bezpodstawnego postępowania karnego, opartego na niepełnych i nieprawdziwych informacjach oraz przekazanie nieprawdziwych informacji mediom^[37][38].

Stopnie górnicze[edytuj | edytuj kod]

• Dyrektor Górniczy III Stopnia, grudzień 2008, nr dyplomu 12/112/2008
• Dyrektor Górniczy II Stopnia, listopad 2011, nr dyplomu 24/24/2011
• Generalny Dyrektor Górniczy III Stopnia, listopad 2016, nr dyplomu 2/18/2016
• Generalny Dyrektor Górniczy II Stopnia, listopad 2020, nr dyplomu 3/38/2020

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

• Odznaka Honorowa Za Zasługi dla Województwa Opolskiego za istotny wkład w utworzenie, rozwój i promocję Muzeum Gazownictwa w Paczkowie, legitymacja nr 69/2016 (2016)^[39][6][4];
• tytuł Złoty Inżynier 2017 w konkursie „Przeglądu Technicznego” (2017)^[40]
• honorowa szpada górnicza (2017)^[4][6];
• Odznaka Honorowa Zasłużony dla Przemysłu Naftowego i Gazowniczego za całokształt prac włożonych w modernizację przemysłu naftowego i gazowniczego w Polsce, nr odznaki: 7700 (2022)^[4][6];
• Medal Komisji Edukacji Narodowej za wkład w rozwój i promocję Michalickiego Zespołu Szkół Ponadpodstawowych im. ks. Bronisława Markiewicza w Miejscu Piastowym, w tym za stworzenie pracowni do chemii, astrofizyki, języka angielskiego, biologii, oraz uruchomienie klasy o profilu petrochemicznym, nr odznaki: 181913 (2022)^[4][6];
• Odznaka Honorowa za Zasługi dla Energetyki w uznaniu zasług dla rozwoju energetyki, nr 12774/2023 (2023)^[4][6];
• Odznaka Honorowa za Zasługi dla Rozwoju Gospodarki Rzeczypospolitej Polskiej w uznaniu zasług poniesionych na rzecz rozwoju gospodarki Rzeczpospolitej Polskiej, numer dyplomu ZRG-70/1/2023 (2023)^[4][6];
• Odznaka honorowa „Zasłużony dla Górnictwa RP” w uznaniu zasług dla rozwoju górnictwa, Nr 2/70/2023 (2023)^[4][6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]