Janusz Leydo

Janusz Leydo ps. Cord (ur. 7 kwietnia 1928 w Łomży, zm. 5 listopada 2018 w Toruniu) – polski lekarz, uczestnik ruchu oporu podczas II wojny światowej, powstaniec warszawski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1935 roku przeniósł się wraz z rodzicami z Łomży do Warszawy. Tu kontynuował naukę w szkole powszechnej oraz ukończył gimnazjum na tajnych kompletach. Podczas okupacji wstąpił w szeregi 4 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej. Od 1942 roku był członkiem Batalionu NOW-AK „Gustaw”. Uczestniczył w licznych zadaniach konspiracyjnych m.in. w utrzymywaniu łączności z oddziałami stacjonującymi w Puszczy Kampinoskiej, zrzutach węgla i żywności z przejeżdżających transportów, kolportażu prasy podziemnej oraz dożywianiu dzieci żydowskich z getta. Podczas powstania walczył na Woli, Starym Mieście i w Śródmieściu. Był trzykrotnie ranny, m.in. podczas eksplozji „czołgu pułapki” na ulicy Kilińskiego w Warszawie w dniu 13 sierpnia 1944 roku. Po upadku powstania wyszedł z miasta wraz z rannymi i został przewieziony do obozu przejściowego Dulag 121 w Pruszkowie.

Po zakończeniu wojny wyjechał do Torunia, gdzie zdał maturę w 1946 roku. Następnie studiował medycynę na Pomorskiej Akademii Medycznej im. gen. Karola Świerczewskiego w Szczecinie, którą to uczelnię ukończył w 1953 roku ze specjalizacją lekarza chorób wewnętrznych. Mieszkał i pracował w Toruniu. Po śmierci został pochowany na toruńskim cmentarzu św. Jerzego.

Janusz Leydo. 1944.pl. [dostęp 2018-11-16]. (pol.).
Michał Zaręba: Ostatnia droga Janusza Leydo. radiopik.pl, 2018-11-08. [dostęp 2018-11-16]. (pol.).