Janusz Kowal
| Data i miejsce urodzenia | 25 lipca 1949 |
|---|---|
| Profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: dynamika maszyn, sterowanie drganiami, wibroakustyka, sterowanie w układach mechanicznych | |
| Alma Mater | Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie |
| Doktorat | 1982 |
| Habilitacja | 1990 – mechanika |
| Profesura | 21 listopada 1996 |
| Doktor honoris causa Politechnika Lubelska – 13 maja 2015 Politechnika Śląska – 30 września 2015 Politechnika Świętokrzyska – 22 czerwca 2016 | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie |
| Stanowisko | |
| Prorektor | |
| Okres spraw. | 1999–2005 |
| Dziekan | |
| Wydział | |
| Okres spraw. | 1996–1999 |
| Odznaczenia | |
    | |
Janusz Krzysztof Kowal (ur. 25 lipca 1949 w Krakowie[1]) – polski inżynier, specjalista w zakresie dynamiki maszyn, wibroakustyki i teorii sterowania, profesor nauk technicznych, profesor zwyczajny Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie, prorektor tej uczelni w kadencjach 1999–2002 i 2002–2005.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1973 ukończył studia na Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Doktoryzował się w 1982 na uczelni macierzystej w oparciu o pracę pt. Synteza i analiza wybranych układów wibroizolacji sterowanej. Stopień naukowy doktora habilitowanego uzyskał w 1990 na AGH na podstawie przebiegu kolokwium habilitacyjnego i rozprawy Aktywne i semiaktywne metody wibroizolacji układów mechanicznych[1]. Tytuł naukowy profesora otrzymał 21 listopada 1996[2].
Od studiów związany z Akademią Górniczo-Hutniczą im. Stanisława Staszica w Krakowie, na której doszedł do stanowiska profesora zwyczajnego (2000). W latach 1990–1996 był prodziekanem Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki, a w latach 1996–1999 i 2005–2012 pełnił funkcję dziekana tego wydziału. W latach 1999–2005 był przez dwie kadencje prorektorem AGH do spraw nauki. Ponadto w latach 1994–2015 kierował Katedrą Automatyzacji Procesów[1]. Oprócz pracy na AGH, objął także stanowisko profesora zwyczajnego w Instytucie Politechnicznym Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Stanisława Pigonia w Krośnie[2].
Specjalizuje się w dynamice maszyn, sterowaniu drganiami, wibroakustyce i sterowaniu w układach mechanicznych[2]. Opublikował ponad 240 prac naukowych, w tym sześć monografii i podręcznik akademicki pt. Podstawy automatyki[3]. Wypromował dziesięciu doktorów nauk technicznych. Został członkiem Komitetu Budowy Maszyn oraz Komitetu Mechaniki Polskiej Akademii Nauk. Wybierany był na członka Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów[2].
W 2019 został członkiem Rady Doskonałości Naukowej I kadencji[4].
Otrzymał tytuł doktora honoris causa Politechniki Lubelskiej (2015), Politechniki Śląskiej (2015), Politechniki Świętokrzyskiej (2016) i Politechniki Białostockiej (2018)[3].
W 2013, za wybitne osiągnięcia w pracy naukowo-badawczej i działalności dydaktycznej, za zasługi na rzecz rozwoju nauki, został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[5]. Otrzymał też Złoty (2002) i Srebrny (1999) Krzyż Zasługi oraz Medal Komisji Edukacji Narodowej (1999)[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Prof. dr hab. inż. Janusz Kowal. agh.edu.pl. [dostęp 2018-11-04].
- ↑ a b c d Prof. dr hab. inż. Janusz Krzysztof Kowal, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2018-11-04].
- ↑ a b c Nadanie tytułu doktora honoris causa prof. dr hab. inż. Januszowi Kowalowi, dr h.c.. tu.kielce.pl. [dostęp 2018-11-04].
- ↑ Lista kandydatów wybranych na członków RDN, odrębna dla każdej dyscypliny, zawierająca nazwiska i imiona wybranych kandydatów wraz z nazwami podmiotów ich zgłaszających. konstytucjadlanauki.gov.pl. [dostęp 2019-05-26].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 5 marca 2013 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2013 r. poz. 462).