Janusz Ingarden
| Data i miejsce urodzenia | 1 sierpnia 1923 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 3 października 2005 |
| Zawód, zajęcie | inżynier architekt |
| Miejsce zamieszkania | Kraków |
| Narodowość | polska |
| Alma Mater | |
| Rodzice | |
| Partnerka | żona Marta Ingarden |
| Dzieci | Barbara (fizyk), Andrzej (inżynier mechanik), Joanna (romanistka) |
| Krewni i powinowaci | brat Roman Stanisław Ingarden, brat Jerzy Kazimierz Ingarden |
| Odznaczenia | |
 | |
Janusz Ingarden (ur. 1 sierpnia 1923 w Toruniu, zm. 3 października 2005 w Krakowie) – polski architekt.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem filozofa prof. Romana Witolda Ingardena. Jego bracia to Roman Stanisław (ur. 1920, zm. 2011) – fizyk oraz Jerzy Kazimierz (ur. 1921, zm. 1949) – pilot RAF-u, żołnierz armii Andersa.
Gimnazjum i liceum ogólnokształcące ukończył we Lwowie. W 1942 podjął studia na Wydziale Architektury Politechniki Lwowskiej, kontynuował je we Lwowie do 1944, później kończył na Wydziale Architektury Akademii Górniczo-Hutniczej w lipcu 1948[1]. W latach 1947–1948 studiował dodatkowo malarstwo w krakowskiej ASP.
Pierwszą pracą zarobkową Janusza Ingardena była inwentaryzacja kościoła św. Katarzyny, zlecona przez prof. Adolfa Szyszko-Bohusza. W 1948 zaczął pracę w Biurze Budowlanym Przemysłu Węglowego w Krakowie, gdzie projektował żłobki i przedszkola dla Śląska.
W czerwcu 1949 przeniósł się do krakowskiego Zakładu Osiedli Robotniczych, gdzie pomagał Tadeuszowi Ptaszyckiemu skompletować zespół architektów dla Projektu Miasta Nowa Huta. W styczniu 1950 podjął pracę w Biurze Projektowym Budownictwa Ogólnego „Miastoprojekt”. W 1951 wspólnie z żoną Martą Ingarden wygrał konkurs na Centrum Administracyjne Huty im. Lenina, budynki S i Z zrealizowano w latach 1952–1955. W 1954 również z żoną zaprojektował budynek Teatru Ludowego zrealizowany w 1955. Projektował osiedla mieszkaniowe Nowej Huty: Centrum A, Centrum B, Centrum C, Centrum D (tylko blok nr 1) i Teatralne oraz blok szwedzki na osiedlu Szklane Domy.
Równocześnie prowadził pracę naukowo-dydaktyczną w Katedrze Geometrii Wykreślnej Politechniki Krakowskiej.
W latach 1966–1972 pełnił obowiązki głównego architekta miasta Krakowa. Z jego późniejszych projektów należy wymienić Hotel „Forum” z lat 1975–1977, Laboratorium Niskich Temperatur dla Instytutu Fizyki Jądrowej oraz budynek Hotelu „Ibis” w 1993. Poza Krakowem zrealizowano według jego projektu Hotel „Victoria” w Lublinie i osiedle mieszkaniowe w Oświęcimiu. Pracował także na zagranicznych kontraktach w Damaszku, Moskwie i Algierze.
Był członkiem SARP nagrodzonym honorową nagrodą stowarzyszenia w 1980.
Ojciec trójki dzieci: córka Barbara jest fizykiem, syn Andrzej – inżynierem mechanikiem, a córka Joanna – romanistką mieszkającą z rodziną w Szwajcarii.
Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie, kwatera L1-1-19[2].
Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Nagroda Miasta Krakowa (1961)
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1969).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ In memoriam - Pamięci Architektów Polskich - Janusz Ingarden. inmemoriam.architektsarp.pl. [dostęp 2022-09-05].
- ↑ GROBONET 2.6 – wyszukiwarka osób pochowanych – Cmentarz parafialny Kraków Salwator. krakowsalwator.artlookgallery.com. [dostęp 2021-11-22].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Nowa Huta – architektura i twórcy miasta idealnego. Niezrealizowane projekty, Wydawnictwo Muzeum Historycznego Miasta Krakowa, 2005.
- Jerzy Piekarczyk, Ingardenowie, artykuł z miesięcznika „Kraków”, nr 12, październik 2005.