Janusz Żmijewski

Janusz Żmijewski
Pełne imię i nazwisko

Janusz Henryk Żmijewski

Data i miejsce urodzenia

4 marca 1943
Radzymin

Wzrost

180 cm

Pozycja

prawoskrzydłowy

Kariera juniorska
Lata Klub
OKS Otwock
1960–1961 Legia Warszawa
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1961–1972 Legia Warszawa 236 (60)
1972–1973 Ruch Chorzów 9 (0)
1973–1975 Avia Świdnik 43 (2)
1974 Chicago Eagles
1975–1977 Polonia Warszawa
1977–1978 Pogoń Siedlce
1978 Elektronik Piaseczno
1978–1981 Toronto Falcons
1981–1991 Polonia Toronto
1991–1992 Legion Hamilton
1992–1997 Polonia Missisauga
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
 Polska U-18
1965–1969  Polska 15 (7)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Europy U-18 w piłce nożnej
srebro Portugalia 1961

Janusz Henryk Żmijewski (ur. 4 marca 1943 w Radzyminie) – polski piłkarz.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Żmijewski karierę rozpoczynał w klubie Start Otwock. Z talentem, jaki przejawiał już wtedy w Otwocku, nie mógł zbyt długo pozostać w drużynie z niższej ligi. W wieku 17 lat dostrzegli go działacze Legii Warszawa. To w tej ekipie, w ciągu 12 lat odnosił największe sukcesy. W Ekstraklasie debiutował jako osiemnastolatek w meczu z Zawiszą Bydgoszcz. Dwukrotnie zdobywał Mistrzostwo Polski (1969 i 1970) oraz Puchar Polski (1964 i 1966). Grał również w Pucharze Mistrzów (11 meczów i 3 gole). W Legii zagrał w 300 oficjalnych meczach (z czego 236 w lidze) i strzelił 80 bramek (w lidze: 60). Ostatni występ Żmijewskiego w barwach stołecznego klubu miał miejsce w Warszawie 16 czerwca 1971 roku w ligowym meczu z Górnikiem Zabrze.

Po odejściu z Legii grał w takich klubach jak: Ruch Chorzów, Avia Świdnik, Polonia Warszawa, Pogoń Siedlce, Elektronik Piaseczno czy kanadyjskie Falcons Toronto, Polonia Toronto, Legion Hamilton i Polonia Missisauga.

Po zakończeniu kariery na stałe osiadł w Toronto.

14 listopada 2008 r. został włączony do Galerii Sław Legii.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Polski debiutował 1 listopada 1965 w przegranym 1:6 meczu z reprezentacją Włoch. Rozegrał 15 meczów strzelając 7 bramek.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródła:

  • Andrzej Gowarzewski, Stefan Szczepłek, Bożena Lidia Szmel Legia to potęga, prawie 90 lat prawdziwej historii. Wydawnictwo GiA, Katowice 2004 (9. część cyklu Kolekcja Klubów)