Jan Zawidzki

Jan Wiktor Tomasz Zawidzki

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	20 grudnia 1866 Majątek Włóki koło Płocka, Królestwo Polskie
Data i miejsce śmierci	14 września 1928 Warszawa, Polska
Prof. mgr inż nauk technicznych
Alma Mater	Politechnika Ryska
Profesura	19 maja 1919 prof. zwyczajny
Nauczyciel akademicki

Jan Zawidzki

Data urodzenia	20 grudnia 1866
Data śmierci	14 września 1928
Minister wyznań religijnych i oświecenia publicznego (p.o.)
Okres	od 11 grudnia 1924 do 25 marca 1925
Poprzednik	Bolesław Miklaszewski
Następca	Stanisław Grabski
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Wiktor Zawidzki (ur. 20 grudnia 1866 we Włókach^[1][2], zm. 14 września 1928 w Warszawie) – polski fizykochemik, m.in. profesor Akademii Rolniczej w Dublanach, Uniwersytetu Jagiellońskiego, Politechniki Warszawskiej (jej rektor w latach 1918/19), filister Korporacji Akademickiej Arkonia, historyk chemii, autor podręczników. W latach 1918–1919 rektor Politechniki Warszawskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Rodzina;

• Ojciec - Jan Wiktor
• Matka - Zofia z Gościckich

Nauki początkowe pobierał w domu, a następnie ukończył Warszawską Szkołę Realną (1876-1884). W styczniu 1886 roku zdał egzamin wstępny do prywatnej ryskiej Szkoły Politechnicznej Bałtyckiej. Początkowo studiował na Wydziale Mechanicznym jednak po kilku semestrach przeniósł się na Wydział Chemiczny. W 1895 po zdaniu wszystkich egzaminów otrzymał dyplom inżyniera chemika z odznaczeniem. Gdy studiował w Rydze był członkiem korporacji „Arkonia”, a w latach 1892–1893- piastował stanowisko jej prezesa.

Absolwent Wydziału Budowy Maszyn i Chemii Politechniki Ryskiej na której był później asystentem i docentem. Studia uzupełniające w Lipsku (doktorat) i Amsterdamie. Od 1907 profesor Akademii Rolniczej w Dublanach na której do 1917 kierował katedrą chemii ogólnej.

W czasie pobytu w Lipsku był członkiem stowarzyszenia naukowego ”Unitas”, skupiającego Polaków studiujących na tamtejszym Uniwersytecie^[3]. Został wybrany jako delegat na Zjazd Zjednoczenia Towarzystw Polskich w Zurychu a następnie w 1898 roku został prezesem „Unitas”. W 1905 roku złożył egzamin na stopień magistra chemii na Uniwersytecie Petersburskim. W tym samym roku uzyskał tytuł inżyniera-technologa w Ryskim Instytucie Politechnicznym.

Czynnie brał udział w wydarzeniach rewolucyjnych w 1905 roku. Za jego inicjatywą powstał „Związek Docentów Politechniki”, którego wiceprezesem był w latach 1905–1906. W 1906 roku obrano go docentem chemii fizycznej stosowanej^[3]. Od 1907 profesor Akademii Rolniczej w Dublanach na której do 1917 kierował Katedrą Chemii Ogólnej. 1 października 1917 roku powołany został na stanowisko wykładowcy chemii nieorganicznej na Uniwersytecie Warszawskim i Politechniki Warszawskiej. 19 maja 1919 roku otrzymał nominację profesora zwyczajnego oraz stanowisko kierownika Katedry Chemii Nieorganicznej na Wydziale Chemii PW.

Pracownik Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. od 11 XII 1924 do 25 III 1925 jako kierownik tego resortu wchodził w skład gabinetu Władysława Grabskiego.

Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 217-III-14)^[4].

Od roku 1979 Polskie Towarzystwo Chemiczne przyznaje medal jego imienia za wybitne osiągnięcia z zakresu chemii fizycznej i nieorganicznej.

Stanowiska[edytuj | edytuj kod]

• 1892–1893 prezes i członek korporacji „Arkonia”;
• 1898 prezes „Unitas”;
• 1900 asystent w Katedrze Chemii Fizycznej w Ryskim Instytucie Politechnicznym;
• 1905–1906 założyciel i wiceprezes „Związku Docentów Politechniki”;
• 1917 kierownik Katedry Chemii Ogólnej Akademii Rolniczej w Dulbanach;
• 1917 wykładowca chemii nieorganicznej na Uniwersytecie Warszawskim i Politechniki Warszawskiej;
• 1917–1918 i 1918-1919 Rektor Politechniki Warszawskiej;
• 1918–1919 profesor w Katedrze Chemii Nieorganicznej UW;
• 1919 kierownik Katedry Chemii Nieorganicznej na Wydziale Chemii Politechniki Warszawskiej;
• 1921–1928 wiceprezes Komitetu Zarządzającego Kasy im. J. Mianowskiego;
• Pracownik Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Od 11 XII 1924 do 25 III 1925 jako kierownik tego resortu wchodził w skład gabinetu Władysława Grabskiego;

Członkostwa[edytuj | edytuj kod]

• 1901 członek Komisji Bibliograficznej Akademii Umiejętności w Krakowie;
• 1908 członek Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Kopernika;
• 1903 członek Niemieckiego Towarzystwa Chemicznego;
• 1905 członek Rosyjskiego Towarzystwa Fizyko-Chemicznego;
• 1908 członek Niemieckiego Towarzystwa Historii Medycyny i Nauk Przyrodniczych;
• 1912 członek Niemieckiego Towarzystwa im. Roberta Wilhelma Bunsena;
• 1918 członek Komitetu Zarządzającego Kasy im J. Mianowskiego;
• 1921 członek Francuskiego Towarzystwa Chemicznego;
• 1921 członek czynnego krajowego Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego PAN w Krakowie;
• 1920 członek i sekretarz generalny, od 1922 członek zarządu Akademii Nauk Technicznych;

Nagrody, wyróżnienia, odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski^[5] (2 maja 1923)

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

• Warszawa 1932 „Chemia nieorganiczna”
• Warszawa 1931 „Kinetyka Chemiczna”
• Prace zamieszczane na łamach czasopism; „Chemik Polski”, „Roczniki Chemii”, „Przemysł Chemiczny”, „Przegląd Techniczny”

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• „Kto był kim w II Rzeczypospolitej”, pod red. prof. Jacka. M. Majchrowskiego, Warszawa 1994, wyd I

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Prace Jana Zawidzkiego dostępne w Sieci (Katalog HINT)
• Bibliografia pełnotekstowa wybranych publikacji prof. Jana Zawidzkiego
• http://bcpw.bg.pw.edu.pl/Content/4370/zawidzki_biografia.html;
• http://archiwa.pilsudski.org/dokument.php?nrar=701&nrzesp=74&sygn=3&handle=701.180/2464
• Publikacje Jana Zawidzkiego w serwisie Polona