Jan Wiernikowski
Jan Nepomucen Wiernikowski (ur. 11 maja 1800 w Kosiejsku, pow. Mozyrski, zm. 1877 w Charkowie[1]) – polski językoznawca, nauczyciel, syn Antoniego Wiernikowskiego hr. Janina.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1810 rozpoczął naukę w gimnazjum w Mozyrzu. Od 1817 studiuje na Cesarskim Uniwersytecie Wileńskim – m.in. u prof. Grodka – otrzymał stopień magistra. Jeden z 9 Filaretów skazanych w procesie. Po procesie filaretów – zesłany do Symbirska – został nauczycielem gimnazjalnym języków starożytnych.
Pracował również jako nauczyciel w Wiatce (okresowo wspólnie z Teodorem Łozińskim). Następnie studiował języki wschodnie w Petersburgu[1].
Został powołany na katedrę języków wschodnich na Uniwersytecie w Kazaniu[1] (według innych źródeł wykładał historię i geografię starożytną), a następnie w Charkowie.
Tłumacz Pindara, Sarbiewskiego, Hafeza[2]. Publikował w wydawnictwie J. Zawadzkiego w Wilnie.
- „Frytjof. Poemat bohaterski we XXIV pieśniach”, Jezajasz Tegner, tłum. Jan Wiernikowski, Petersburg 1861.
- „Aksel” Romans, Jezajasz Tegner, tłum. Jan Wiernikowski
- „Niektóre celniejsze ody Pindara z potrzebnemi do ich zrozumienia objaśnieniami, textem greckim i tłumaczeniem prozaiczném. Przekład Jana Wiernikowskiego. Wilno. Józef Zawadzki własnym nakładem r 1824.”
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Stanisław Zieliński , Mały słownik pionierów polskich kolonialnych i morskich. Podróżnicy, odkrywcy, zdobywcy, badacze, eksploratorzy, emigranci – pamiętnikarze, działacze i pisarze migracyjni, Warszawa: Inst. Wyd. Ligi Morskiej i Kolonialnej, 1933, s. 590 .
- ↑ Majewska Barbara, Gazele Hafiza w niepublikowanym przekładzie Wiernikowskieego, Przegląd Orientalistyczny nr 1 (33), Warszawa 1960, s. 39–68.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Gozdawa Marek „Mozyrz. Luźne kartki z przeszłości” S.88-89
- Richard Otto Spazier „Historja powstania narodu polskiego w roku 1830 i 1831”, tom 1, s. 85
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Jan Wiernikowski – tłumaczenia w bibliotece Polona