Jan Walter (duchowny)
 Zdjęcie portretowe księdza Jana Waltera | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce pochówku | |
| Wyznanie | |
| Ordynacja | 13 lipca 1958 |
_gr%C3%B3b.JPG)
Jan Walter (ur. 6 grudnia 1934 w Kaliszu, zm. 27 stycznia 1995 w Warszawie) – polski duchowny luterański, długoletni proboszcz parafii ewangelicko-augsburskiej w Poznaniu i parafii ewangelicko-augsburskiej Św. Trójcy w Warszawie, senior diecezji warszawskiej, działacz ekumeniczny.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem Brunona Waltera i Zofii z d. Lange. W Kaliszu ukończył Gimnazjum im. Adama Asnyka. Po studiach w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w latach 1952-1957, studiował jeszcze na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego i odbył uzupełniające studia teologii w Lozannie. 13 lipca 1958 został w Kaliszu ordynowany na duchownego Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego. Do 1962 był wikariuszem parafii w Łodzi. W latach 1962-1980 był proboszczem w Poznaniu, gdzie przyczynił się do znacznego ożywienia pracy kościelnej, mimo trudnych warunków lokalowych. Na potrzeby parafii udało się odzyskać jeden z lokali mieszkalnych w domu Polskiego Towarzystwa Ewangelickiego przy ul. Kossaka 9, przeprowadzono też modernizację wnętrza kaplicy. Obsługiwał zbory filialne w Chodzieży, Gnieźnie, Lesznie i Trzciance, odprawiał nabożeństwa domowe. Kontynuowana była działalność Polskiego Towarzystwa Ewangelickiego, jako jedynej tego typu organizacji ocalałej w Polsce w czasach PRL-u, prowadzona była praca młodzieżowa. Rozwijały się kontakty ekumeniczne, zarówno krajowe (tak w ramach Oddziału Wojewódzkiego Polskiej Rady Ekumenicznej, którego przewodniczącym ks. Walter pozostawał w latach 1963-1975, jak i m.in. ze środowiskiem "Więzi", oraz nawiązano kontakty międzynarodowe, szczególnie z ewangelikami z ówczesnej NRD. Od 1974 był członkiem Synodu Kościoła, gdzie działał w Komisji Ewangelizacyjno-Misyjnej, Komisji Pastoralnej i Komisji ds. Diakonii. W latach 1971-1974 wchodził w skład zarządu Ekumenicznej Rady Młodzieży w Europie.
W 1979 został wybrany, a 18 maja 1980 wprowadzony w urząd I proboszcza parafii Św. Trójcy w stolicy i seniora diecezji warszawskiej. Należał do inicjatorów rozbudowy parafialnego Domu Opieki "Tabita" w Konstancinie-Jeziornie.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Od 29 czerwca 1963 był żonaty z Ewą z d. Hoffmann (1938-2006) z Bydgoszczy, absolwentką matematyki na UMK w Toruniu, pracującą w szkolnictwie, która wspierała małżonka na wszelkich polach działalności. Od 1993 Ewa Walter była przewodniczącą Komitetu Światowego Dnia Modlitwy, a od 2002 również przewodniczącą Sekcji Kobiet Polskiej Rady Ekumenicznej.
Miejsce spoczynku[edytuj | edytuj kod]
4 lutego 1995 został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim przy ul. Młynarskiej w Warszawie (aleja 9, miejsce 3)[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jubileusz Parafii Ewangelicko-Augsburskiej Świętej Trójcy w Warszawie. 1581 - 1781 - 1981, oprac. Stanisław Adamski [i in.], Warszawa, Wydaw. Kościoła Metodystycznego w PRL, [1985]
- Włodzimierz Nast, Gdzie Ja jestem, tam i sługa mój będzie... Ks. senior Jan Walter 1934-1995, "Kalendarz Ewangelicki", ISSN 0239-3476, R. 110, 1996
- Jerzy Domasłowski, Kościół Ewangelicko-Augsburski w Poznaniu i w Zachodniej Wielkopolsce w latach 1919-2005, Poznań: Parafia Ewangelicko-Augsburska w Poznaniu, 2005, ISBN 83-922889-0-4, OCLC 69480325.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Strona parafii warszawskiej. ewangarda.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-16)].
- Wspomnienie o Ewie Walter
