Jan Pakosławic

Ten artykuł od 2016-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Jan Pakosławic Rzeszowski

Pomnik w Rzeszowie
Herb Półkozic
Data śmierci	ok. 1374
Dzieci	Jan Feliks Rzeszowski Jan Rzeszowski (zm. 1436) Jan z Rzeszowa Staromiejski

Jan Pakosławic ze Strożysk (zm. ok. 1374) – dyplomata, poseł królewski i rycerz. Przyjął nazwisko Rzeszowski od nadanej mu przez króla miejscowości. Był założycielem rodu Półkoziców Rzeszowskich, którzy władali miastem do 1583.

Był właścicielem dóbr Stróżyska, zaś 19 stycznia 1354 r. Kazimierz Wielki nadał mu miasto Rzeszów z okolicą po Dąbrowę na północy, Czudec na zachodzie i wieś Leżajsk na wschodzie.

Około 1360 Jan Pakosławic wystawił w Rzeszowie na Staromieściu kościół pw. świętych Wojciecha i Katarzyny. W 1363 i 1364 roku był posłem króla polskiego do Kurii papieskiej w Awinionie.

Miał trzech synów, z których każdy miał na imię Jan:

• Jan Feliks Rzeszowski (zwany "Starym"^[1]) z Przybyszówki, był kontynuatorem linii Półkoziców Rzeszowskich
• Jan Rzeszowski (zm. 1436), arcybiskup lwowski^[1]
• Jan z Rzeszowa Staromiejski, którego żoną była Małgorzata Branicka herbu Gryf

Po śmierci Jana Pakosławica ok. 1374 r. dobra rzeszowskie przypadły jego synom, ale nadal zarządzane były wspólnie. Obejmowały one wówczas miasto i 26 wsi. Dopiero w 1450 r. nastąpił podział majątku na trzy oddzielne zespoły.