Jan Minimund
| Jan Minimund | |
| Jan Minimund Seśnikowicz | |
 Oksza | |
| Data urodzenia | XIV w. |
|---|---|
| Data śmierci | XV w. |
| Ojciec | Seśnik |
| Matka | |
Jan Minimund herbu Oksza, właściwie Minimund[1] (ur. w XIV w., zm. w XV w.) – bojar żmudzki, adoptowany podczas unii horodelskiej (1413)[2].
Nosił nazwisko patronimiczne Seśnikowicz[a][2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Minimund po przyjęciu chrztu, przyjął chrześcijańskie imię Jan[2].
W 1413 roku podczas unii horodelskiej doszło do przyjęcia przez polskie rodziny szlacheckie, bojarów litewskich wyznania katolickiego (tzw. adopcja herbowa). Jednym z ważniejszych dowodów tamtego wydarzenia jest istniejący do dziś dokument, do którego przyczepione są pieczęcie z wizerunkami herbów szlacheckich[2].
.jpg)
Z dokumentu dowiadujemy się o istnieniu Minimunda, który został adoptowany przez przedstawicieli Okszów[2].
W tym samym roku brał udział w poselstwie żmudzkim, składając na zamku trockim świadectwo w sprawie granic żmudzko–krzyżackich[2].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Z uwagi na ówcześnie popularne w Wielkim Księstwie Litewskim nazwiska patronimiczne (czyli nazwiska utworzone na podstawie imienia ojca), można by sądzić, że występujący w dokumentach historycznych w XV w., Kimont Minimontowicz, jest synem omawianego Jana Minimunda. Należy jednak wziąć pod uwagę, że inny Minimont, syn Kłowzgajła, żyje w połowie XV w. na Żmudzi[2].
Z uwagi na nazwisko patronimiczne – Seśnikowicz – można stwierdzić, że jego ojciec miał na imię Seśnik[2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W zależności od źródeł, był zapisywany również jako Sessnicouicz, Sessnykouicz.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Semkowicz, Rocznik Polskiego Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie. 1926-1927, t. VIII, Kraków: Polskie Towarzystwo Heraldyczne we Lwowie, 1928, s. 230.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Marek Minakowski: Minimund N. h. Oksza. sejm-wielki.pl. [dostęp 2021-08-11]. (pol.).