Jan Loth

Jan Loth
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Jan Tadeusz Loth

Data i miejsce urodzenia

31 sierpnia 1900
Warszawa

Data i miejsce śmierci

7 czerwca 1933
Otwock

Wzrost

176 cm

Pozycja

bramkarz, napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1918–1919 Korona Warszawa
1919–1927 Polonia Warszawa 23 (4)
1920–1921 Pogoń Katowice
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1921–1924  Polska 5 (0)
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Tadeusz Loth (ur. 31 sierpnia 1900 w Warszawie, zm. 7 czerwca 1933 w Otwocku) – polski piłkarz, grający na pozycjach bramkarza, pomocnika oraz napastnika, także lekkoatleta i tenisista. Brat Stefana Lotha.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Najbardziej znaczącym klubem w karierze Jana Lotha była Polonia Warszawa. Piłkę nożną w klubie zaczął uprawiać w 1918 roku. Po wykazaniu się świetną dyspozycją i zdobyciu wicemistrzostwa kraju, powołany został na pierwszy mecz w historii reprezentacji Polski z Węgrami w 1921 roku w Budapeszcie (1:0 dla Węgrów). Za grę w tym spotkaniu zebrał świetne oceny i został uznany za najlepszego Polaka w tym meczu przez kibiców (na samym meczu było tylko dwóch polskich widzów – Edward Kleinadel i Wacław Babulski) i dziennikarzy z Węgier i Polski. Kilka lat później zmienił pozycję i zaczął grać w pomocy oraz napadzie. W 1926 roku po raz kolejny z drużyną Polonii Warszawa zdobył wicemistrzostwo Polski. Loth grał również w tenisa ziemnego oraz uprawiał lekkoatletykę. Był rekordzistą kraju w sztafecie 4 × 400 metrów i wicemistrzem w skoku wzwyż. W 1927 roku przestał grać w piłkę, w 1930 w tenisa. W reprezentacji Polski rozegrał 5 meczów, w tym 3 jako bramkarz. To jedyny polski piłkarz, który na szczeblu pierwszej reprezentacji grał i w bramce, i w polu.

Zmarł na gruźlicę. Został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie[1] (aleja F, grób 34)[2].

Jan Loth w bramce Polonii (1925)
Grób Jana Lotha

Odznaczenie[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Stefan Szczepłek. Znicze dla mistrzów. „Skarpa Warszawska”, s. 77, październik 2020. 
  2. ↑ śp. Jan Loth.
  3. ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 104 „za zasługi na polu rozwoju sportu”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1918–1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017.
Mistrzowie Polski w sztafecie 4 × 100 metrów

Portal:Lekkoatletyka

  1. ↑ a b Nie rozegrano.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Loth&oldid=69401292”