Jan Lemański (pisarz)

Jan Lemański
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 lipca 1866
Głażewo

Data i miejsce śmierci

11 listopada 1933
Warszawa

Zawód, zajęcie

pisarz

podpis
Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi
Grób poety Jana Lemańskiego na Starych Powązkach w Warszawie

Jan Lemański (ur. 7 lipca 1866 w Głażewie pod Płockiem, zm. 11 listopada 1933 w Warszawie) – polski poeta, satyryk i bajkopisarz okresu Młodej Polski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Kształcił się w gimnazjum w Płocku, a potem na Wydziale Prawa Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Od roku 1894 publikował drobne utwory w pismach warszawskich. W latach 1901–1907 wchodził w skład redakcji pisma Chimera, w którym często publikował swoją twórczość. Był mężem poetki Marii Komornickiej[1].

W okresie międzywojennym pracował jako urzędnik w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, pod koniec życia jako cenzor filmowy[1]. Wtedy wycofał się z życia literackiego i zaprzestał działalności.

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 62-1-27)[2].

We wspomnieniach współczesnych Lemański został zapamiętany jako infantylny dziwak[1]. Irena Lorentowicz pisała o nim: „Wielki przyjaciel dzieci, dziwak i czarodziej, samotnik i milczek”[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

  • Bajki (1902)
  • Proza ironiczna. Bajki, bajeczki, przypowiastki dla dziatek, sielanki (1904)
  • Colloqvia albo Rozmowy (1905)
  • Ofiara królewny. Powieść fantastyczna (1906)
  • Nowenna, czyli Dziewięćdziesiąt dziewięć dytyrambów o szczęściu (1906)
  • Prawo własności (1909)
  • Baśń o prawdzie. Nowy zbiór piosnek, bajek, poematów, baśni satyrycznych, melodyi i pieśni (1910)
  • Noc i dzień (1910)
  • Czyn. Poezye, satyry, piosenki (1911)
  • Jasełka (1911)
  • Kamień filozoficzny. Nowele, satyry, groteski[5] (1911)
  • Zwierzyniec (1912)
  • Bajki o zwierzętach (1916)
  • Lis na łowach. Lisy na dworze królewskim (1919)
  • W kraju słońca[6] (1919)
  • Złota rybka (1919)
  • Tao[7] (1921)
  • Księga Rodzaju[8] (1921), poemat satyryczny
  • Prawo mężczyzny[9] (1922)
  • Toast. Bajki powojenne (1923)

Był redaktorem książki Satyra polska (1914) w 2 tomach.

W jego twórczości widać motywy satyry obyczajowej. Stworzył nowy typ bajki z wyraźnymi elementami drwiny. Satyryczną twórczość Lemańskiego można uważać za prekursorską w stosunku do „Zielonego Balonika”.

Dokonał przekładu Murzyna z załogi Narcyza[10] (1923) i Uśmiechu szczęścia (wyd. w tomie Między lądem a morzem, 1924) Josepha Conrada, Fletnika z Hamelnu[11] Roberta Browninga (1924), baśni Odmieńczyk[12] Ryszarda Dehmela (1925).

W twórczości Lemańskiego niektórzy publicyści dopatrzyli się obsesyjnej niechęci do kobiet[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Nie ma Komornickiej!, [w:] Krzysztof Tomasik, Homobiografie.
  2. Cmentarz Stare Powązki: MARJA LEMAŃSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-19].
  3. M.P. z 1929 r. nr 276, poz. 638 „za zasługi na polu literackiem”.
  4. M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi na polu literatury”.
  5. Jan Lemański, Kamień filozoficzny: (nowele, satyry, groteski), wyd. 1911 [online], polona.pl [dostęp 2018-04-17].
  6. Jan Lemański, W kraju słońca, wyd. 1919 [online], polona.pl [dostęp 2018-04-17].
  7. Jan Lemański, Tao: (poezje), wyd. 1921 [online], polona.pl [dostęp 2018-04-17].
  8. Jan Lemański, Księga rodzaju, wyd. 1921 [online], polona.pl [dostęp 2018-04-17].
  9. Jan Lemański, Prawo mężczyzny, wyd. 1922 [online], polona.pl [dostęp 2018-04-17].
  10. Murzyn z załogi Narcyza = The Nigger of the Narcissus. Opowiadanie o kasztelu, Józef Conrad Korzeniowski ; z upoważnienia autora tłumaczył z angielskiego Jan Lemański, wyd. 1923 [online], polona.pl [dostęp 2018-04-17].
  11. Robert Browning: Fletnik z Hamelnu, tłum. Jan Lemański (rękopis). polona.pl. [dostęp 2018-07-24]. (pol.).
  12. Odmieńczyk. Baśń Ryszarda Dehmel’a ; w przekł. Jana Lemańskiego, wyd. 1925 [online], polona.pl [dostęp 2018-04-17].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]