Jan Kułakowski
 Jan Kułakowski (2004) | |
| Data i miejsce urodzenia | 25 sierpnia 1930 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 25 czerwca 2011 |
| Poseł do PE VI kadencji | |
| Okres | od 20 lipca 2004 |
| Przynależność polityczna | |
| Ambasador RP przy WE | |
| Okres | od 1990 |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
     | |
_2.JPG)
Jan Jerzy Kułakowski (ur. 25 sierpnia 1930 w Myszkowie, zm. 25 czerwca 2011 w Warszawie) – polski polityk, prawnik, dyplomata i związkowiec. Pełnomocnik rządu do spraw negocjacji Polski z Unią Europejską, w latach 2004–2009 poseł do Parlamentu Europejskiego VI kadencji. Kawaler Orderu Orła Białego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem Konrada[1]. Brał udział w powstaniu warszawskim, był łącznikiem i sanitariuszem w pułku AK Baszta[2]. W 1946 wyemigrował do Belgii. W latach 1948–1953 studiował prawo na Katolickim Uniwersytecie w Lowanium, gdzie doktoryzował się w zakresie prawa.
Od 1954 jako członek sekretariatu generalnego Międzynarodowej Konfederacji Chrześcijańskich Związków Zawodowych prowadził negocjacje z autorytarnymi rządami w celu uwolnienia z więzień osób represjonowanych za działalność związkową. Od 1958 był sekretarzem, a od 1962 sekretarzem generalnym europejskiej organizacji Międzynarodowej Konfederacji Chrześcijańskich Związków Zawodowych, a następnie europejskiej organizacji Światowej Konfederacji Pracy. Pełnił funkcję sekretarza generalnego Światowej Konfederacji Pracy w latach 1974–1988.
W latach 1990–1996 zajmował stanowisko ambasadora nadzwyczajnego i pełnomocnego oraz szefa Misji Rzeczypospolitej Polskiej przy Wspólnotach Europejskich w Brukseli. W rządzie Jerzego Buzka w 1998 objął nowo powstałe stanowisko sekretarza stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów i pełnomocnika ds. negocjacji Polski z Unią Europejską, zasiadał w Komitecie Integracji Europejskiej i Narodowej Radzie Integracji Europejskiej. Był członkiem Królewskiego Instytutu Stosunków Międzynarodowych w Belgii.
13 czerwca 2004 został wybrany do Parlamentu Europejskiego jako bezpartyjny kandydat z listy Unii Wolności w okręgu wyborczym obejmującym województwo wielkopolskie. W Europarlamencie VI kadencji zasiadał w grupie Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy, pracował w Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych[3]. W 2005 przystąpił do powstałej z przekształcenia UW Partii Demokratycznej[4], zasiadał przez pewien okres w radzie politycznej tego ugrupowania. W 2009 nie ubiegał się o reelekcję w kolejnych wyborach europejskich.
Pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Stowarzyszenia Francja-Polska dla Europy, należał do Rady Fundatorów Polskiej Fundacji im. Roberta Schumana. Był autorem i współautorem licznych raportów, dokumentów, artykułów i opracowań poświęconych problematyce międzynarodowego ruchu związkowego oraz zagadnieniom wynikającym ze stosunków Unia Europejska – Polska. Jest bohaterem wywiadu-rzeki Spotkania na Bagateli.
Był żonaty z neuropediatrą Zofią Kułakowską, która w 2013 przekazała do zasobu Archiwum Akt Nowych część dokumentów dotyczących około 60 lat działalności męża[5]. Miał trzy córki: Krystynę, Barbarę i Elżbietę.
Zmarł w warszawskim Centralnym Szpitalu Klinicznym MSWiA[2]. Pogrzeb Jana Kułakowskiego odbył się 1 lipca 2011 w sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie, pochowany został na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[6] (kwatera 2–5–9/10)[7].
Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
- Ordery i odznaczenia
- Order Orła Białego (2002)[8]
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1995)[9]
- Kawaler Legii Honorowej (Francja)[10]
- Wielki Oficer Narodowego Orderu Zasługi (Francja)
- Wielki Oficer Orderu Leopolda II (Belgia)[11]
- Nagrody i wyróżnienia
- Tytuł honorowego członka NSZZ „Solidarność” – Solidarni z Solidarnością (1995)[12]
- Polska Nagroda Europejska przyznana przez Polską Fundację im. Roberta Schumana (1996)
- Nagroda Kisiela (2001)[13]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ M.P. z 1998 r. nr 13, poz. 206
- ↑ a b Jan Kułakowski nie żyje. gazeta.pl, 2011-06-25. [dostęp 2011-06-26].
- ↑ Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2011-06-26].
- ↑ Jan Kułakowski demokratą.pl. wp.pl, 2005-06-21. [dostęp 2011-06-26].
- ↑ Przekazanie Archiwum Jana Kułakowskiego do Archiwum Akt Nowych. aan.gov.pl, 2013. [dostęp 2013-11-06].
- ↑ Symboliczna data pogrzebu Jana Kułakowskiego. onet.pl, 2011-07-01. [dostęp 2011-07-01].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: DĄBROWSCY I KUŁAKOWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-10].
- ↑ M.P. z 2002 r. nr 33, poz. 517
- ↑ M.P. z 1996 r. nr 13, poz. 172
- ↑ DECORATION – Jan Kulakowski doublement distingué par la France. lepetitjournal.com, 2017-01-22. [dostęp 2016-11-01]. (fr.).
- ↑ Polska pięć lat w Unii Europejskiej. Stanisław Konopacki (red.). Łódź: Ibidem, 2009, s. 311. [dostęp 2016-11-01].
- ↑ Adam Sudoł: Polska Ojczyzna moja. Część II. Sanok: 1999, s. 139.
- ↑ Nagrody Kisiela 2001. wprost.pl. [dostęp 2011-06-25].