Jan Jasiński

Jan Jasiński (ur. 27 maja 1887 w Krakowie zm. 22 stycznia 1927 w Krakowie) – polski działacz polityczny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jan wychowywał się w krakowskim Zakładzie św. Józefa dla osieroconych chłopców. Wiadomo tylko, że jego ojciec miał na imię Andrzej. W Zakładzie nauczył się krawiectwa. Po zakończeniu praktyk krawieckich, wyjechał do Warszawy.

W Warszawie został członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS), rozpoczął także prace partyjną polegającą na agitowaniu i organizowaniu spotkań. Wkrótce został aresztowany przez władze carskie i kilka miesięcy przesiedział w więzieniu. W 1910 r. powrócił do rodzinnego Krakowa i został członkiem Polskiej Partii Socjalno-Demokratycznej (PPSD). Władze partyjne skierowały Jasińskiego do pracy w związkach zawodowych.

19 V 1912 r. wziął udział w konferencji partii Zachodniej Galicji.

W lutym 1913 r. został zastępcą sekretarza komitetu PPSD w Krakowie.

Brał udział w XIII Kongresie PPSD (XII 1913) i XIV Kongresie (18 – 20 V 1918), gdzie został wybrany do Komitetu Wykonawczego.

W październiku 1918 r. został sekretarzem Krakowskiej Rady Robotniczej, a po utworzeniu PPS, został sekretarzem Rady Robotniczej PPS.

Jasiński włączył się także do działalności na rzecz miasta Krakowa, będąc radnym Rady Miejskiej Krakowa z ramienia socjalistów.

Brał udział w Kongerach PPS: XVII (21 – 25 V 1919), XVIII (23 – 27 VII 1921) i XIX (30 XII 1923 – 2 I 1924).

W latach 1924–1926 był członkiem Rady Naczelnej PPS.

Współpracował z redakcją „Naprzodu” a jego nowele o życiu robotników, były publikowane w „Gazecie Krakowskiej” oraz „Przyjacielu Ludu”.

Jan Jasiński zmarł na gruźlicę 22 I 1927 r. w Krakowie.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• B. Winnicka, Jasiński Jan, [w:] Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego, T. II, E-J, red. nacz. F. Tych, s. 668–669.