Jan Janik
 major intendent | |
| Data i miejsce urodzenia | 13 maja 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | 2 pułk piechoty |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
       | |
.png){kind=small}
Jan Janik (ur. 13 maja 1895 w Dominikowicach, pow. gorlicki, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – major intendent z wyższymi studiami wojskowymi Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Walecznych, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie Michała i Krystyny z Kiełtyków. Absolwent Gimnazjum w Jaśle i Seminarium Nauczycielskiego w Tarnowie[1]. Członek Strzelca[2]. 10 sierpnia 1914 wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 2 pułku piechoty. Został mianowany sierżantem. Następnie w Polskim Korpusie Posiłkowym. Po bitwie pod Rarańczą internowany w Szeklence[3]. W 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. W czasie wojny z bolszewikami służył w 34 pułku piechoty.
W okresie międzywojennym pozostał w wojsku. W 1923 jako oficer nadetatowy II Okręgowego Zakładu Gospodarczego w stopniu kapitana (starszeństwo z dniem 1 czerwca 1919 i 200 lokatą w korpusie oficerów administracji – dział gospodarczy) służył w Departamencie VII Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych[4]. W 1924 oddelegowany z II OZG na studia do Wyższej Szkoły Intendentury w Warszawie[5]. Po ukończeniu studiów wrócił MSWojsk[6]. W 1932 służył w Szefostwie Intendentury Dowództwa Okręgu Korpusu nr I[7]. W 1936 był szefem wydziału szkolenia w Komendzie Głównej Junackich Hufców Pracy[2].
W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli radzieckiej około 19 września w rejonie Tarnopola. Najpierw osadzony kozielszczańskim obozie przejściowym (stan na 28.10.1939). Na karcie z obozu kozielszczańskiego widnieje adres urodzenia – Warszawa. 2 listopada 1939 odesłany do obozu w Kozielsku, dokąd przybył 4 listopada. Między 7 a 9 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa 015/2 z 05.04.1940. Został zamordowany między 9 a 11 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[1]. Nie został zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943. W Archiwum Robla (pakiet 0747-05) w pamiętniku znalezionym przy szczątkach Feliksa Gadomskiego, Janik jest wymieniony na liście oficerów obozu w Kozielsku. Krewni do 1945 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Żonaty z Aliną z Piotrowskich, miał córki Danutę i Wiesławę oraz syna Jerzego.
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
- Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień podpułkownika. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości "Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów".
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez Prezydenta RP na Uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976)
- Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986)
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Niepodległości[7]
- Krzyż Walecznych – trzykrotnie[4]
- Złoty Krzyż Zasługi - 11 listopada 1937 roku „za zasługi w służbie wojskowej”[8]
- Srebrny Krzyż Zasługi[2]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921 "Polska Swemu Obrońcy"[9]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[9]
- Odznaka Pamiątkowa Wyższej Szkoły Intendentury
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- zbrodnia katyńska
- Kampania wrześniowa
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b УБИТЫ В КАТЫНИ, Moskwa 2015, s. 867.
- ↑ a b c Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000, s. 224.
- ↑ Wykaz Legionistów ↓.
- ↑ a b Rocznik Oficerski, Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923, s. 22, 1283, 1318.
- ↑ Rocznik Oficerski, Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924, s. 1165, 1199, 1367.
- ↑ Rocznik Oficerski, Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928, s. 772.
- ↑ a b Rocznik Oficerski, Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932, s. 316, 454.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 277, poz. 431.
- ↑ a b na podstawie zdjęcia zamieszczonego w http://www.muzeumkatynskie.pl
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.
- Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Jan Janik. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2018-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-02)].