Jan Gaston Zakrzewski
 podporucznik rezerwy artylerii | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | 5 dywizjon artylerii ciężkiej, |
| Główne wojny i bitwy | |
Jan Gaston Tadeusz Zakrzewski herbu Pomian (ur. 27 października 1911 w Krakowie, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – inżynier mechanik, podporucznik rezerwy artylerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w krakowskiej inteligenckiej rodzinie Tadeusza, znanego adwokata, i Jadwigi z Baranieckich. Jego dziadek Wincenty był profesorem UJ oraz rektorem w latach 1890-1891. Dziadek od strony matki, Marian Baraniecki, był profesorem nauk matematycznych na tym samym uniwersytecie, a brat Witold - profesorem prawa.
Zakrzewski uczęszczał do szkoły w Krakowie. Ukończył VIII Gimnazjum w Krakowie. W latach 1930-31 był słuchaczem Wołyńskiej Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii. Po ukończeniu studiów uzyskał tytuł inżyniera mechanika, a po odbyciu ćwiczeń rezerwy, stopień podporucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933. Był przydzielony do 5 dywizjonu artylerii ciężkiej, później do 5 dywizjonu artylerii przeciwlotniczej, w którym odbywał ćwiczenia rezerwy pełniąc funkcję dowódcy plutonu. Pracował jako konstruktor silników lotniczych w Polskich Zakładach Lotniczych - Wytwórnia Płatowców nr 1.
W sierpniu 1939 r. Zakrzewski został zmobilizowany do 1 pułku artylerii przeciwlotniczej. Po agresji ZSRR na Polskę dostał się do niewoli sowieckiej. Zamordowany przez Sowietów w kwietniu 1940 r. w Charkowie.
Minister obrony narodowej, decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007, awansował go pośmiertnie do stopnia porucznika[1]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
W lipcu 1936 zawarł związek małżeński z Anną Marią de Pourbaix córką ziemianina Kamila de Pourbaix, 2 września 1939 urodził mu się syn Jan, przyszły profesor Politechniki Śląskiej.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000. s. 624. [dostęp 2017-03-01].
- Lista zamordowanych w Katyniu, Miednoje, Charkowie. katedrapolowa.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- Lista zamordowanych w Katyniu, awansowanych pośmiertnie w 2007 roku nr 7916. wojsko-polskie.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-10)].
- Genealogia