James White (koszykarz)

Ten artykuł dotyczy amerykańskiego koszykarza. Zobacz też: inne osoby o tym imieniu i nazwisku.

James White

rzucający obrońca/niski skrzydłowy
Pełne imię i nazwisko	James William White IV
Pseudonim	Flight
Data i miejsce urodzenia	21 października 1982 Washington, D.C.
Wzrost	201 cm
Masa ciała	98 kg
Kariera
Aktywność	od 2006
Szkoła średnia	Hargrave Military Academy (Chatham, Wirginia)
College	Florida (2001–2002) Cincinnati (2003–2006)
Draft	2006, numer: 31 Portland Trail Blazers
Kariera klubowa Lata Kluby Wyst. 2006–2007 San Antonio Spurs 2006–2007 →Austin Toros 2007–2008 Fenerbahçe Ülker 2008–2009 Anaheim Arsenal 2009 Houston Rockets 2009–2010 Spartak Petersburg 2010–2011 Dinamo Sassari 2011–2012 Scavolini Pesaro 2012–2013 New York Knicks 2013–2014 Grissin Bon Reggio Emilia 2014–2015 Uniks Kazań 2015–2016 Cedevita Zagrzeb 2016–2017 Petrochimi Bandar Imam 2017–2018 Pallacanestro Reggiana 2018–2019 Benedetto XIV Cento 2020 Virtus Rzym

James William White IV (ur. 21 października 1982 w Washingtonie) – amerykański koszykarz, występujący na pozycjach rzucającego obrońcy lub niskiego skrzydłowego, mistrz NBA z 2007 roku^[1].

W 2001 wystąpił w meczu gwiazd amerykańskich szkół średnich – McDonald’s All-American^[2].

Podczas studiów oprócz koszykówki trenował również lekkoatletykę, a konkretnie skok w dal oraz trójskok. W obu konkurencjach lekkoatletycznych dotarł do turnieju regionalnego NCAA w 2004.

Do NBA został wybrany w drafcie 2006 roku z numerem 31 przez Portland Trail Blazers. Wkrótce po wyborze został oddany do klubu Pacers, w zamian za prawa do numer 45 (Alexander Johnson) tego samego draftu oraz wybory drugich rund draftów 2007 i 2008. W trakcie ośmiu przedsezonowych spotkań notował średnio 3,8 punktu oraz 2 zbiórki w trakcie 17,5 minut spędzanych na parkiecie^[3]. Został zwolniony 31 października 2006 roku, jednak trener Rick Carlisle podkreślał, iż była to najtrudniejsze decyzja w jego karierze.

3 listopada 2006 podpisał dwuletni kontrakt z San Antonio Spurs. Niecałe dwa tygodnie później został oddelegowany to D-League, gdzie zasilił szeregi zespołu Austin Toros. 26 grudnia powrócił do Spurs, niestety na zaledwie 3 dni, po czym powrócił do Austin^[4]. Trener Gregg Popovich motywował swoją decyzję brakiem czasu gry w pełnym weteranów zespole. Po rozegraniu 15 spotkań w barwach Toros, podczas których notował średnio 16,3 punktu, 4zbiórki, 3,1 asysty i 1,67 przechwytu, powrócił do San Antonio^[4]. Swój debiut w NBA zaliczył dopiero 26 marca, w spotkaniu z Golden State Warriors, uzyskując 9 punktów i 3 zbiórki w trakcie 14 minut^[5]. Generalnie podczas całych rozgrywek wystąpił w zaledwie 6 spotkaniach, uzyskując 8,3 punktu i 3,3 zbiórki^[6]. W play-off nie pojawił się ani razu, jednak mimo to otrzymał pierścień mistrzowski^[7].

Kolejnym etapem jego kariery był wyjazd do Europy, a konkretnie do Turcji, gdzie zasilił szeregi Fenerbahçe Ülker. Po dość udanym sezonie powrócił do Stanów, aby ponownie spróbować swoich sił w NBA. Rozgrywki zaczął od D-League i zespołu Anaheim Arsenal, a zakończył w Houston Rockets. Po tym epizodzie opuścił kraj po raz kolejny, tym razem na nieco dłużej, zaliczając udane występy w Rosji oraz we Włoszech.

Do Stanów powrócił w 2012 roku. 12 lipca podpisał dwuletnią umowę z New York Knicks za minimum dla weterana. W trakcie rozgrywek ligi letniej w Las Vegas notował w barwach Knicks 6,3 punktu, 4,3 zbiórki i 3,3 asysty^[8]. 18 grudnia został wysłany po raz pierwszy do zespołu NBA D-League – Erie BayHawks. W trakcie całego sezonu miało to miejsce kilkukrotnie.

13 września 2013 związał się kontraktem z włoskim klubem – Grissin Bon Reggio Emilia^[9]. W lidze włoskiej notował średnio 17,1 punktu oraz 5 zbiórek. Pomógł też swojej drużynie w zdobyciu pucharu EuroChallenge, uzyskując 15,8 punktu, 4 zbiórki oraz 2,6 asysty^[10].

Jest pierwszym i jednym z zaledwie dwóch ludzi w historii, którzy wykonali wsad pod nogą z linii rzutów osobistych. Pierwszy tego typu wsad wykonał w 2005, podczas konkursu wsadów zorganizowanego na uczelni Cincinnati^[11]. Również jako jedyny w historii był zdolny powtórzyć ten wyczyn kilkukrotnie, wygrywając całkiem pokaźną liczbę konkursów wsadów w różnych krajach, głównie dzięki wcześniej wspomnianemu wsadowi oraz innym wariacjom wsadów z linii rzutów wolnych, takim jak: windmill (potocznie w koszykarskim języku środowiskowym młynek, wiatrak, korba) czy windmill oburącz.

Będąc jeszcze w szkole średniej wziął udział w konkursie wsadów McDonald’s High School Slam Dunk Contest 2001. Pokazywał w nim niesamowite w tamtym czasie ewolucje, bardzo trudne technicznie, aczkolwiek nieudane próby spowodowały, iż przegrał w finale z Davidem Lee^[12]. W 2006 roku przegrał w podobny sposób finał NCAA Slam Dunk Contest z Davidem Noelem^[13].

W kolejnych latach triumfował 5-krotnie w konkursach wsadów w aż czterech różnych krajach, udowadniając, że jest jednym z najlepszych dunkerów w historii. Nie wyszedł mu natomiast najważniejszy konkurs – NBA, w 2013, z powodu kilku nieudanych prób.

14 września 2014 podpisał roczną umowę z Uniksem Kazań^[14].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

College

• Wybrany do składu Honorable Mention All-Big East (2006)^[15]
• Finalista konkursu wsadów NCAA (2006)

Drużynowe

• Mistrz:
  • NBA (2007)^[1]
  • EuroChallenge (2014)^[16]
  • Turcji (2008)^[17]
  • Chorwacji (2016)
  • Iranu (2017)
• 3. miejsce w Eurocup (2015)
• 4. miejsce w Lidze Adriatyckiej (2016)
• Zdobywca pucharu:
  • Chorwacji (2016)
  • Prezydenta Turcji (2008)

Indywidualne

• Uczestnik meczu gwiazd:
  • ligi włoskiej (2011, 2012, 2014)^[17]
  • NBA D-League (2009)^[15]
  • ligi rosyjskiej (2010)
• Zaliczony do II składu D-League (2009)^[15]
• Zwycięzca konkursów wsadów ligi:
  • tureckiej – Beko All-Star Slam Dunk Contest (2008)^[18]
  • NBA D-League (2009)^[15]
  • rosyjskiej (2010)^[15]
  • włoskiej (2011, 2012)^[15]
• Uczestnik konkursu wsadów NBA (2013)^[19]
• Lider strzelców ligi włoskiej (2011)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Profil na NBA.com (ang.)
• Statystyki na basketball-reference.com (ang.)