Jadwiga Kukułczanka

Jadwiga Kukułczanka-Peyrou
ps. Koukou Chanska
Data i miejsce urodzenia

6 stycznia 1933
Dąbrowa Górnicza

Data i miejsce śmierci

17 maja 2020
Paryż

Miejsce spoczynku

Père-Lachaise

Zawód, zajęcie

tłumaczka, poetka, krytyczka literacka

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Zasługi RP

Jadwiga Kukułczanka-Peyrou, ps. Koukou Chanska (ur. 6 stycznia 1933 w Dąbrowie Górniczej[1], zm. 17 maja 2020[2] w Paryżu[3]) – polska tłumaczka, poetka i krytyczka literacka, zamieszkała we Francji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Była absolwentką filologii romańskiej na Uniwersytecie Warszawskim[1]. W 1954 zadebiutowała jako sprawozdawca teatralny na łamach Teatru[1].

Przetłumaczyła z francuskiego sztuki: Romeo i Janeczka, Becket, czyli honor Boga, Eurydyka, Fanfaron, czyli zakochany konserwatysta, Drogi Antoni, Pępek, Molierówna, Skowronek, Pan Generał Jeana Anouilha, Malatesta, Miłość czy punktualność Henry de Montherlanta, Dudek Georgesa Feydeau, Złodziejka z Londynu i Julietta ze snów Georgesa Neveaux, Śmieszna historia Armanda Salacrou[4][3]. Z polskiego na francuski przetłumaczyła m.in. Ślub Witolda Gombrowicza (wspólnie z Georgesem Sédirem)[5][6], Rozmowy z Witoldem Gombrowiczem Dominique de Roux (z François Marié)[7], Wstęp do Teorii Czystej Formy w teatrze oraz Bliższe wyjaśnienia w kwestii Czystej Formy na scenie (z Jacques’em Lacarriere) oraz razem z François Marié Mątwa, czyli Hyrkaniczny światopogląd, Metafizyka dwugłowego cielęcia, Matka i Szewcy Stanisława Ignacego Witkiewicza[8], Przed sklepem jubilera Karola Wojtyły[9], a także sztuki Zofii Nałkowskiej, Tadeusza Rittnera, Gabrieli Zapolskiej[1].

Była autorką niezrealizowanego scenariusza Osioł grający na lirze, który miał zrealizować Wojciech Jerzy Has[10].

Była jednym z producentów filmów Zwolnieni z życia Waldemara Krzystka i Listopad Łukasza Karwowskiego. Napisała także do nich część dialogów (w języku francuskim)[3].

Była laureatką Nagrody Polskiego Oddziału Stowarzyszenia Kultury Europejskiej SEC za propagowanie kultury polskiej za granicą (1988)[11]. W 2002 została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej[12].

Jest pochowana na paryskim cmentarzu Père-Lachaise[13].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Lesław Bartelski Polscy pisarze współcześni. Informator 1944–1974, wyd. Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1977, s. 188.
  2. ↑ Nekrolog Jadwigi Kukułczanki-Peyrou.
  3. ↑ a b c Jadwiga Kukułczanka w bazie filmpolski.pl.
  4. ↑ Jadwiga Kukułczanka-Peyrou, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-08].
  5. ↑ Théâtre / Witold Gombrowicz ; éd. établie et présentée par Rita Gombrowicz.
  6. ↑ Oficjalna prapremiera Ślubu Witolda Gombrowicza w Paryżu.
  7. ↑ Testament – Witold Gombrowicz.
  8. ↑ Witkacy na świecie – przekłady. Dokumentacja kolekcji Janusza Deglera.
  9. ↑ La Boutique de l’orfèvre w bazie SUDOC.
  10. ↑ Stanisław Zawiśliński Legenda o filmie, który nie powstał.
  11. ↑ Polska Bibliografia Literacka: Nagroda Polskiego Oddziału Stowarzyszenia Kultury Europejskiej SEC za propagowanie kultury polskiej za granicą (za 1988).
  12. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 19 kwietnia 2002 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2002 r. nr 28, poz. 454).
  13. ↑ Jadwiga Kukułczanka-Peyrou. nekrologi.wyborcza.pl. [dostęp 2020-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-24)]. (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jadwiga_Kukułczanka&oldid=71794936”