Jacek Wilk

Jacek Wilk

Data i miejsce urodzenia	17 sierpnia 1974 Kocina
Zawód, zajęcie	polityk, prawnik, ekonomista
Alma Mater	Szkoła Główna Handlowa, Uniwersytet Warszawski
Stanowisko	poseł na Sejm VIII kadencji (2015–2019)
Partia	UPR (do 2011) KNP (2011–2017) KORWiN/NN (od 2017) Konfederacja (od 2019)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Jacek Wilk (ur. 17 sierpnia 1974 w Kocinie^[1]) – polski polityk, prawnik i ekonomista, adwokat, kandydat w wyborach prezydenckich w 2015, poseł na Sejm RP VIII kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie i praktyka prawnicza[edytuj | edytuj kod]

Jest absolwentem I Liceum Ogólnokształcącego im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie. W 1998 ukończył studia magisterskie na kierunkach międzynarodowe stosunki gospodarcze i polityczne oraz finanse i bankowość w warszawskiej Szkole Głównej Handlowej, a w 1999 studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Kształcił się również na Wydziale Zarządzania i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego i w szkole międzynarodowego prawa podatkowego w Veldhoven w Holandii (1998–1999). W 2001 ukończył podyplomowe studia prawnicze w ramach stypendium holenderskiego Uniwersytetu Erazma w Rotterdamie^[2].

Od 2001 do 2005 odbywał aplikację adwokacką w Warszawie, a następnie rozpoczął studia doktoranckie w Kolegium Gospodarki Światowej SGH. Pracował w warszawskich oddziałach firm konsultingowo-audytowych, a następnie w warszawskich kancelariach adwokackich. W 2005 założył własną kancelarię adwokacką. W 2010 rozpoczął pracę jako audytor systemów zarządzania bezpieczeństwem informacji. W tym samym roku został także wykładowcą w ramach Izby Adwokackiej w Warszawie^[3].

Działalność polityczna[edytuj | edytuj kod]

Do wyborów parlamentarnych w 2015[edytuj | edytuj kod]

Początkowo związany z Unią Polityki Realnej^[4][5]. W maju 2011 przystąpił do Kongresu Nowej Prawicy. W 2012 zasiadł w radzie głównej tej partii, był także jej sekretarzem generalnym i naczelnym jurystą. 26 października 2013 został wiceprezesem KNP (formalnie pełnił tę funkcję przez niespełna rok^[6]). W wyborach parlamentarnych w 2011 bez powodzenia kandydował z listy KNP do Sejmu w okręgu kieleckim (dostał 422 głosy)^[7], a w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 również bezskutecznie startował w okręgu warszawskim^[2].

4 lutego 2015 został ogłoszony kandydatem Kongresu Nowej Prawicy na prezydenta RP (po cofnięciu rekomendacji dla Janusza Korwin-Mikkego, który zdecydował o założeniu własnej partii)^[8]. W przeprowadzonych 10 maja wyborach zajął 10. miejsce wśród 11 kandydatów, zdobywając 68 186 głosów, co stanowiło 0,46% głosów ważnych^[9].

Ponownie został wiceprezesem KNP^[10]. W lipcu 2015 objął funkcję reprezentanta ruchu organizowanego przez Pawła Kukiza na województwo świętokrzyskie^[11].

Od wyborów parlamentarnych w 2015[edytuj | edytuj kod]

W październiku 2015 wystartował z listy Kukiz’15 do Sejmu. Uzyskał mandat posła VIII kadencji, otrzymując 2420 głosów^[12]. Na początku kadencji został członkiem Komisji Cyfryzacji, Innowacyjności i Nowoczesnych Technologii oraz Komisji Ustawodawczej^[1]. W jej trakcie współtworzył Parlamentarny Zespół ds. Programu Polska 3.0^[1].

W listopadzie 2017 przeszedł z KNP do partii Janusza Korwin-Mikkego KORWiN^[13] (w 2022 przemianowanej na Nową Nadzieję). W lutym 2018 wystąpił z klubu Kukiz’15, zostając posłem niezrzeszonym^[14]. W tym samym roku został zarejestrowany jako kandydat do sejmiku mazowieckiego, jednak wycofał się ze startu^[15]. W listopadzie 2018 współtworzył koło poselskie Wolność i Skuteczni^[16]. W marcu 2019 powołany na przewodniczącego powstałego z jego przekształcenia koła poselskiego Konfederacja, jednak w następnym miesiącu został zastąpiony przez Marka Jakubiaka^[17]. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w tym samym roku otwierał listę tej formacji w okręgu śląskim^[18]. W wyborach w tym samym roku nie uzyskał poselskiej reelekcji z ramienia Konfederacji Wolność i Niepodległość^[19]. Był następnie jednym z kandydatów w zorganizowanych przez tę partię prawyborach mających wyłonić jej kandydata w wyborach prezydenckich w 2020^[20].

W 2020 podczas pandemii COVID-19 wydał książki: Legalne sposoby na nielegalne szczepionki. Analiza prawna obowiązku szczepień w Polsce oraz Jak zrzucić kaganiec? Obrona przed mandatami za brak maseczki^[21]. W wyborach w 2023 ponownie bezskutecznie kandydował do Sejmu^[22].

Poglądy[edytuj | edytuj kod]

Wypowiadał się przeciwko obowiązkowi szczepień ochronnych^[23]. W 2018 uczestniczył w forum ekonomicznym na okupowanym Krymie, udzielał wywiadów rosyjskiej agencji informacyjnej Sputnik^[24]. Wzywał do „normalizacji stosunków z Rosją” po wydaleniu rosyjskich dyplomatów w reakcji na próbę otrucia Siergieja Skripala^[25][26]. Również w 2018 na jego zaproszenie w Sejmie gościli politycy niemieckiej eurosceptycznej prawicowej partii Alternatywa dla Niemiec^[27]. Wypowiadał się także przeciwko rosnącemu importowi węgla z Rosji, proponując zwiększenie jego wydobycia w Polsce^[28].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty z Magdaleną Wilk, która podjęła praktykę adwokacką i udzielała się jako aktorka niezawodowa w serialach dokumentalno-fabularnych z gatunku court show pt. Sędzia Anna Maria Wesołowska oraz Sąd rodzinny^[29]. Ma córkę i dwóch synów. Biegle posługuje się językami angielskim i rosyjskim^[3].

Wyniki wyborcze[edytuj | edytuj kod]

Wybory	Komitet wyborczy		Organ	Okręg	Wynik
2011		Nowa Prawica – Janusza Korwin-Mikke	Sejm VII kadencji	nr 33	422 (0,10%)[7]
2014		Nowa Prawica – Janusza Korwin-Mikke	Parlament Europejski VIII kadencji	nr 4	17 443 (2,29%)[30]
2015		KW Kandydata na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Jacka Wilka	Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej	–	68 186 (0,46%)[9]
2015		Kukiz’15	Sejm VIII kadencji	nr 19	2420 (0,22%) [12]
2019		Konfederacja KORWiN Braun Liroy Narodowcy	Parlament Europejski IX kadencji	nr 11	34 520 (2,16%)[18]
2019		Konfederacja Wolność i Niepodległość	Sejm IX kadencji	nr 21	14 526 (3,57%)[19]
2023		Konfederacja Wolność i Niepodległość	Sejm X kadencji	nr 20	10 862 (1,49%)[22]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]