Jacek Puget
| Data i miejsce urodzenia | 15 października 1904 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 26 sierpnia 1977 |
| Dziedzina sztuki | |
| Odznaczenia | |
 | |
Grobowiec Pugetów-Puszetów.
Jacek Puget (ur. 15 października 1904 w Krakowie, zm. 26 sierpnia 1977 tamże) – polski rzeźbiarz, profesor akademicki.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn rzeźbiarza Ludwika Pugeta. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, uczeń Xawerego Dunikowskiego i Henryka Kuny. Od 1923 roku uczeń Émile-Antoine Bourdelle. Profesor Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Autor rzeźb: „Słoneczko” (1923), „Popiersie dziewczyny” (1932), „Ecce Homo” (1943), popiersia: Jana Cybisa (1946), Stefana Jaracza (1951), Henryka Sienkiewicza (lata 1961–1966), projekty scenograficzne dla teatru Cricot[1].
W 1952 otrzymał nagrodę państwową II. stopnia[2]. W 1953 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki[3]. Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[4].
Tutaj mieszkał i w nieistniejącym obecnie ogrodzie miał swoją pracownię
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Puget Jacek - Zapytaj.onet.pl [online], portalwiedzy.onet.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
- ↑ Dziennik Polski, r. VIII, nr 176 (2639), s. 2.
- ↑ M.P. z 1953 r. nr 93, poz. 1254
- ↑ Karolina Grodziska Zaduszne ścieżki-przewodnik po Cmentarzu Rakowickim wyd.Kraków 2003 s.127