Jacek Gawryszewski

Jacek Gawryszewski
Ilustracja
Imię i nazwisko urodzenia

Jacek Winek

Data i miejsce urodzenia

20 marca 1966
Warszawa

Zawód, zajęcie

funkcjonariusz służb specjalnych, dyplomata

Narodowość

polska

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Stanowisko

zastępca szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego (2013-2017) ambasador RP w Santiago de Chile (od 2017)

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Brązowy Krzyż Zasługi Krzyż Wolności i Solidarności Medal Srebrny za Długoletnią Służbę Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”

Jacek Gawryszewski z domu Winek (ur. 20 marca 1966 w Warszawie[1]) – polski funkcjonariusz cywilnych służb specjalnych w stopniu pułkownika, a także dyplomata. W latach 2013–2017 zastępca szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, od 2017 ambasador RP w Chile.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył w 1992 studia na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku politologia ze specjalnością stosunki międzynarodowe, a w 1995 studia podyplomowe na kierunku dziennikarstwo.

W latach 1981–1989 zaangażował się w działalność opozycji antykomunistycznej w ramach Grupy Oporu „Solidarni”[1]. Był wielokrotnie zatrzymywany przez Służbę Bezpieczeństwa. W 1986 skazany na rok i siedem miesięcy pozbawienia wolności[2].

Od 1991 do 2002 był funkcjonariuszem Urzędu Ochrony Państwa, a od 2002 funkcjonariuszem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Pracował między innymi w Zarządzie Kontrwywiadu i Zarządzie Ochrony Ekonomicznych Interesów Państwa. Od 2006 do 2007 był dyrektorem Departamentu Przeciwdziałania Terroryzmowi ABW[1]. Był także oficerem łącznikowym ABW w Berlinie[1]. W 2013 został powołany na stanowisko zastępcy szefa ABW[3]. 5 października 2017 przestał pełnić tę funkcję.

W latach 1999–2000 pracował na stanowisku attaché w Ambasadzie RP w Tunisie, będąc odpowiedzialnym za bezpieczeństwo przedstawicielstwa oraz za realizację czynności w zakresie pomocy konsularnej. W latach 2000–2005 pełnił funkcję konsula i I sekretarza Ambasady RP w Bogocie, odpowiadając za sprawy konsularne i współpracę kulturalno-naukową, a także wybrane aspekty stosunków politycznych między Polską a Kolumbią. W latach 2007–2008 pełnił funkcję I sekretarza i chargé d'affaires w Ambasadzie RP w Meksyku, odpowiadając także za realizację czynności konsularnych. W 2009 rozpoczął pełnienie funkcji pierwszego radcy Ambasady RP w Berlinie, gdzie odpowiadał za wybrane aspekty współpracy polsko-niemieckiej w zakresie bezpieczeństwa.[4]

Prezydent RP Andrzej Duda postanowieniem z 4 lipca 2017 mianował Jacka Gawryszewskiego Ambasadorem Nadzwyczajnym i Pełnomocnym Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Chile. 28 sierpnia 2017 minister spraw zagranicznych Witold Waszczykowski wręczył mu nominację[5]. Listy uwierzytelniające na ręce prezydent Michelle Bachelet złożył 25 października 2017[6].

W 2011, za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, został odznaczony przez prezydenta Bronisława Komorowskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[7]. Otrzymał nadto Brązowy Krzyż Zasługi (2006)[1], Krzyż Wolności i Solidarności (2015)[8] oraz Srebrny Medal za Długoletnią Służbę (2011) i Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (2012)[1].

Biegle mówi po angielsku i hiszpańsku oraz w stopniu dobrym po niemiecku. Jest żonaty.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Płk Jacek Gawryszewski. abw.gov.pl. [dostęp 2015-04-24].
  2. Ambasador [online], santiago.msz.gov.pl, 3 lipca 2019 [dostęp 2019-08-16] [zarchiwizowane z adresu 2019-07-03].
  3. Andrzej Stankiewicz: Z dyplomacji do ABW. rp.pl, 12 czerwca 2013. [dostęp 2015-04-24].
  4. Zapis przebiegu posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 67/ [online], www.sejm.gov.pl, 7 czerwca 2017 [dostęp 2019-08-16].
  5. Nominacje dla ambasadorów RP w Austrii, Chile i Panamie [online], www.msz.gov.pl, 28 sierpnia 2017 [dostęp 2019-02-27].
  6. Presidenta Bachelet recibe cartas credenciales de nuevos embajadores - Archivo Michelle Bachelet Jeria 2014-2018 [online], archivospresidenciales.archivonacional.cl [dostęp 2019-08-16] (hiszp.).
  7. M.P. z 2011 r. nr 86, poz. 890
  8. M.P. z 2015 r. poz. 505