Jacek Bartyzel
 prof. Jacek Bartyzel (2009) | |
| Data i miejsce urodzenia | 16 stycznia 1956 |
|---|---|
| profesor nauk społecznych | |
| Specjalność: filozofia polityki, historia myśli politycznej | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | 20 stycznia 1986 |
| Habilitacja | 30 maja 2004 |
| Profesura | 12 listopada 2013 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | Uniwersytet Łódzki |
| Odznaczenia | |
    | |
| Strona internetowa | |
Jacek Bartyzel (ur. 16 stycznia 1956 w Łodzi)[1] – polski publicysta, działacz społeczny i nauczyciel akademicki, profesor nauk społecznych.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wykształcenie i praca zawodowa[edytuj | edytuj kod]
Syn Władysława i Urszuli[1]. W 1978 został absolwentem filologii polskiej na Uniwersytecie Łódzkim. W latach 1983–1989 publikował w „Polityce Polskiej”. Doktoryzował się w 1986, habilitował w 2003, a w 2013 otrzymał tytuł profesora nauk społecznych. Od 1986 do 1989 wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie i w Instytucie Teologicznym w Łodzi. W latach 1988–2004 był adiunktem w Zakładzie Dramatu i Teatru Instytutu (następnie Katedry) Teorii Literatury, Teatru i Filmu UŁ (w latach 1981–1982 i 1983–1986 pracował tam jako asystent). Ponadto w okresie 1996–1998 wykładał w Wyższej Szkole Administracji Publicznej w Łodzi i od 1997 w Instytucie Edukacji Narodowej. Od października 2004 jest profesorem Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (wykłada na powstałym w 2009 Wydziale Nauk o Polityce i Bezpieczeństwie jako politolog)[2]. Był także wykładowcą w Wyższej Szkole Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu.
Działalność publicystyczna[edytuj | edytuj kod]
Do 2009 publikował w kwartalniku „Pro Fide Rege et Lege” – współpraca z pismem została zakończona po opublikowaniu przez redaktora naczelnego Adama Wielomskiego wywiadu z gen. Wojciechem Jaruzelskim. Publikował też w „Naszym Dzienniku”. Jego teksty zamieszczają również miesięczniki „Zawsze wierni” i „Opcja na Prawo” oraz tygodnik „Myśl Polska”.
Działalność polityczna[edytuj | edytuj kod]
Od 1975 uczestniczył w zbieraniu podpisów pod Listem 218 do Sejmu PRL przeciwko planowanym zmianom w Konstytucji. W latach 1976–1977 współpracował z Komitetem Obrony Robotników, a następnie z KSS „KOR”. Od 1977 do 1979 działał w Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela, współpracował przy wydawaniu podziemnych pism. Od 1979 był współzałożycielem i rzecznikiem Ruchu Młodej Polski, kierowanego przez Aleksandra Halla. 27 września 1981 był jednym z sygnatariuszy deklaracji założycielskiej Klubów Służby Niepodległości. Od 1979 do 1981 stypendysta TKN. 13 grudnia 1981 został internowany w Ośrodku Odosobnienia w Sieradzu, następnie przebywał w Łowiczu i Kwidzynie. Zwolniony został 2 grudnia 1982[3].
Redaktor podziemnych pism „Polityka Polska” (w latach 1983–1989) i „Prześwit” (w latach 1987–1989). Działał także w Klubie Inteligencji Katolickiej w Łodzi, był członkiem Komitetu Obywatelskiego przy przewodniczącym NSZZ „Solidarność” Lechu Wałęsie. W latach 1977–1989 był rozpracowywany przez Wydz. III KW MO/WUSW w Łodzi[3].
W latach 1989–1994 działał w Zjednoczeniu Chrześcijańsko-Narodowym (w 1993 zasiadł w Radzie Naczelnej tej partii), a w okresie 1994–1996 był współtwórcą stowarzyszenia i partii Prawica Narodowa. Pełnił w tej organizacji funkcję przewodniczącego Rady Naczelnej[4]. Od początku pełni także funkcję prezesa Klubu Konserwatywnego w Łodzi (powstałego w kwietniu 1989).
Jest honorowym członkiem Klubu Zachowawczo-Monarchistycznego[5] (od 1997 do kwietnia 2007 był także przewodniczącym Straży Klubu) oraz członkiem honorowym Organizacji Monarchistów Polskich. Od 26 października 2013 jest również członkiem honorowym partii Kongres Nowej Prawicy.
Poglądy[edytuj | edytuj kod]
Światopoglądowo Jacka Bartyzela charakteryzuje konserwatywny monarchizm (tradycjonalizm, kontrrewolucja), tradycjonalizm katolicki (FSSPX). Jest krytykiem demokracji. W kręgu jego zainteresowań znajdują się teatrologia, historia doktryn politycznych i filozofia polityki.
Wyrażał negatywne opinie o poglądach Żydów na antysemityzm i Holocaust[6]. W roku 2019 opublikował w serwisie Facebook post uznany przez niektóre media za antysemicki, który stał się powodem skierowania przez władze UMK wniosku o zbadanie tej wypowiedzi do rzecznika dyscyplinarnego uczelni[7][8][9][10][11]. Sprawa trafiła do prokuratury rejonowej w Toruniu, została jednak umorzona; prokurator określił wypowiedź Jacka Bartyzela jako „dozwoloną prawem krytykę”, nie dopatrując się w niej nawoływania do nienawiści[12][13][14]. Także komisja dyscyplinarna UMK oczyściła Jacka Bartyzela z wszystkich zarzutów[15].
We wpisach na Facebooku nie kryje swojego poparcia dla polityki premiera Węgier Viktora Orbána. Odnosząc się do wyborów parlamentarnych w 2022, napisał „Jutro albo Orbán albo Żidopeszt”[16]. Przedstawia się też jako zwolennik karania śmiercią urzędników za przestępstwa popełnione z chęci zysku[17].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Wdowiec po Małgorzacie Bartyzel (1955–2016), posłance PiS i Prawicy Rzeczypospolitej na Sejm V kadencji. W 2021 ożenił się z Kingą Oczachowską[18]. Jego syn, Jacek Władysław Bartyzel, jest liberalnym publicystą[19] i założycielem stowarzyszenia „Kluby Liberalne”, a także aktywistą politycznym (działał w PO, partiach Janusza Palikota[20], Nowoczesnej i niezarejestrowanej wówczas Federacji dla Rzeczypospolitej[21], a w 2019 przystąpił do KORWiN, będącej częścią Konfederacji WiN).
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
W 2000 otrzymał odznakę Zasłużony Działacz Kultury, a w 2002 Nagrodę Klio. 11 listopada 2006 został odznaczony przez prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za działalność na rzecz przemian demokratycznych w kraju, za upowszechnianie wiedzy o dziejach Narodu Polskiego[22]. 11 listopada 2007 jednogłośnie dokooptowany do Kapituły Nagrody Literackiej im. Józefa Mackiewicza.
14 listopada 2009 podczas Konwentu OMP we Wrocławiu otrzymał Krzyż Jubileuszowy OMP, nadany Uchwałą Rady Naczelnej Organizacji Monarchistów Polskich.
23 czerwca 2017 został odznaczony przez prezydenta RP Andrzeja Dudę Krzyżem Wolności i Solidarności[23].
Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]
- „Kryzys” czy „przesilenie”? Mesjanizm jako próba przezwyciężenia świadomości katastroficznej, Wyd. Młoda Polska [II obieg], Łódź 1979
- Katechizm prawicowca, Materiały Wydziału Szkolenia Politycznego ZG ZChN, Warszawa 1992
- Katolicyzm a liberalizm, Materiały Wydziału Szkolenia Politycznego ZG ZChN, Warszawa 1992
- Zawracanie kijem Wisły. Artykuły – felietony – polemiki. Wybór z lat 1986–1993, EXTER, Gdańsk 1993
- Konserwatyzm bez kompromisu. Studium z dziejów zachowawczej myśli politycznej w Polsce w XX wieku, Wyd. Adam Marszałek, Toruń 2001
- „Umierać, ale powoli!” O monarchistycznej i katolickiej kontrrewolucji w krajach romańskich, 1815–2000, ARCANA, Kraków 2002; wyd. II, poprawione i uzupełnione, Kraków 2006
- Demokracja, POLWEN, Radom 2002
- Klub Konserwatywny w Łodzi 1989–2001. Dokumenty i publicystyka (oprac. i współautor), Papier-service Wojciech Grochowalski, Łódź 2002
- W gąszczu liberalizmów. Próba periodyzacji i klasyfikacji, Servire Veritati, IEN, Lublin 2004; wyd. 2 poszerzone, Lublin 2012
- Encyklopedia Polityczna, t. I Myśl polityczna: główne pojęcia, doktryny i formy ustroju, POLWEN, Radom 2007 [współautorzy: Bogdan Szlachta, Adam Wielomski]; t. 2 Myśl polityczna starożytności. Od najdawniejszych czasów do narodzenia Chrystusa, POLWEN, Radom 2009 [współautor i redaktor naukowy]
- Chronologia Akcji Francuskiej i Karola Maurrasa w kontekście historii Francji współczesnej i Kościoła katolickiego / Chronologie de l’Action française et de Charles Maurras dans le contexte d’histoire de la France contemporaine et de l’Église catholique, UMK, Toruń 2008
- Śmiertelny bóg Demos. Pięć wykładów o demokracji i jej krytykach, Fijorr Publishing, Warszawa 2009
- Legitymizm. Historia i teraźniejszość, Biblioteka Rojalisty, Wrocław 2009; wyd. II, poprawione i uzupełnione, Fundacja Virtus Nobilitat, Wrocław 2011
- Na ubitej ziemi. Moje awantury Dwudziestolecia, Fijorr Publishing, Chicago – Warszawa 2010
- „Don Carlos Marx”. Studium przypadku rewolucyjnej transgresji tradycjonalizmu w socjalizm w hiszpańskim karlizmie, Fundacja Virtus Nobilitat, Wrocław 2011
- Krzyż pośrodku Księżyca. Historia i ideario meksykańskiego synarchizmu oraz katolickiej organizacji podziemnej El Yunque (1932–2012). Poprzedzone zarysem dziejów konfliktu katolicyzmu z liberalizmem w niepodległym Meksyku, ARTE, Biała Podlaska 2012
- Nic bez Boga, nic wbrew Tradycji. Kosmowizja polityczna tradycjonalizmu karlistowskiego w Hiszpanii, Wyd. von Borowiecky, Radzymin 2015; wyd. II, poprawione i uzupełnione, Wyd. von Borowiecky, Radzymin – Warszawa 2019
- Prawica – nacjonalizm – monarchizm. Studia politologiczno-historyczne, Wyd. von Borowiecky, Radzymin – Warszawa 2016; wyd. II, poprawione i uzupełnione, Wyd. von Borowiecky, Radzymin – Warszawa 2020
- Stanisław i Józef Mackiewiczowie – litewscy szlachcice i polscy pisarze. Żywoty równoległe, Wydawnictwo „Lena”, Wrocław 2016
- Zboże polskiego myślenia, Wyd. von Borowiecky, Radzymin – Warszawa 2021
- Tradycjonalizm bez kompromisu. Dzieje dynastii, myśli i akcji karlistowskiej w Hiszpanii 1833 – 1936, Wyd. von Borowiecky, Radzymin – Warszawa 2023
- Demokracja. Wydanie nowe, poprawione i uzupełnione, Wyd. PROHIBITA, Warszawa 2023
- Rzeczy odsłonięte. Recenzje – przedmowy – laudacje, Wyd. PROHIBITA, Warszawa 2023
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Informacje w BIP IPN. [dostęp 2020-04-29].
- ↑ Prof. dr hab. Jacek Bartyzel, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2009-08-10].[martwy link]
- ↑ a b Sławomir M. Nowinowski: Jacek Bartyzel. Encyklopedia Solidarności. [dostęp 2020-04-29].
- ↑ Le Pen przyjedzie do Polski. rp.pl, 15 maja 1995. [dostęp 2016-04-29].
- ↑ Książę na prezydenta. rp.pl, 26 kwietnia 1995. [dostęp 2016-04-29].
- ↑ Jacek Bartyzel: Atak międzynarodowych Żydów na Polskę. nacjonalista.pl, 7 lutego 2018. [dostęp 2019-02-27].
- ↑ Profesor z Torunia odpowie za antysemicki komentarz. wyborcza.pl, 25 lutego 2019. [dostęp 2019-02-25].
- ↑ Procedura dyscyplinarna ws. antysemickiego wpisu prof. Jacka Bartyzela. wp.pl, 25 lutego 2019. [dostęp 2019-02-26].
- ↑ Sprawa prof. Bartyzela trafi do rzecznika dyscyplinarnego. radiopik.pl, 25 lutego 2019. [dostęp 2019-03-01].
- ↑ Karina Obara: Antysemickie wycieczki profesora toruńskiej uczelni. Nazwał Żydów żmijowym plemieniem pełnym pychy. pomorska.pl, 26 lutego 2019. [dostęp 2019-03-01].
- ↑ Prof. Bartyzel może stracić pracę na UMK przez antysemicki wpis. Co napisał i jaka jest reakcja władz toruńskiego uniwersytetu?. nowosci.com.pl, 26 lutego 2019. [dostęp 2019-03-01].
- ↑ Alicja Cichocka-Bielicka: Mowa nienawiści we wpisie prof. Bartyzela z UMK? Prokuratura nie dopatrzyła się antysemickich treści i umorzyła sprawę. nowosci.com.pl, 18 lipca 2019. [dostęp 2019-07-21].
- ↑ Profesor UMK pisał o Żydach „plemię żmijowe, pełne jadu”. Sprawę umorzono. „Dozwolona krytyka”. gazeta.pl, 19 lipca 2019. [dostęp 2019-07-21].
- ↑ Umorzono postępowanie ws. prof. Bartyzela. Zarzucano mu antysemityzm. dorzeczy.pl, 19 lipca 2019. [dostęp 2019-07-21].
- ↑ Jest decyzja Komisji Dyscyplinarnej UMK ws. prof. Bartyzela. dorzeczy.pl, 25 lutego 2020. [dostęp 2020-03-06].
- ↑ Jacek Bartyzel: Jutro albo Orbán albo Żidopeszt. facebook.com, 2 kwietnia 2022. [dostęp 2023-05-14].
- ↑ Jacek Bartyzel: I komu to przeszkadzało?. facebook.com, 11 czerwca 2022. [dostęp 2023-05-14].
- ↑ Ślub Pani Kingi Oczachowskiej i Pana Prof. Jacka Bartyzela. legitymizm.org. [dostęp 2021-09-19].
- ↑ O autorze. liberte.pl. [dostęp 2016-04-29].
- ↑ Jacek Bartyzel: W sprawie wstąpienia Jacka W. Bartyzela do Ruchu Palikota. konserwatyzm.pl, 18 lutego 2012. [dostęp 2018-08-14].
- ↑ Ryszard Łuczyn: Polityczne ambicje posła Jakubiaka. Nowy, lepszy Kukiz?. polityka.pl, 17 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-19].
- ↑ M.P. z 2007 r. nr 18, poz. 208
- ↑ Krzyże Wolności i Solidarności dla działaczy opozycji antykomunistycznej. dzienniklodzki.pl, 23 czerwca 2017. [dostęp 2017-06-23].