Język ume

Ubmejensámien giella
Obszar

Szwecja

Liczba mówiących

<20 (2007)

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
UNESCO 5 krytycznie zagrożony
Ethnologue 8b prawie wymarły
Kody języka
ISO 639-3 sju
IETF sju
Glottolog umes1235
Ethnologue sju
Występowanie
Ilustracja
Zasięg języka ume zaznaczono cyfrą 2
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język ume (Ubmejensámien giella[1]; lapoński ume, saami ume) – jeden z języków saamskich, jeszcze spotykany w Szwecji w obszarze: Lycksele, Storuman, Malå, Tärna oraz Sorsele, wzdłuż rzeki Ume[2].

Bywa podkładany pod pojęcie języka południowosaamskiego[3].

W Szwecji jest prawie wymarły. Według danych szacunkowych z 2007 r. posługuje się nim mniej niż 20 osób[4].

Niegdyś był używany również w Norwegii (gmina Rana, Nordland), ale w tym kraju wyszedł z użycia[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ruth H. Sanders, The Languages of Scandinavia: Seven Sisters of the North, Chicago–London: University of Chicago Press, 2017, s. 153, DOI10.7208/chicago/9780226493923.001.0001, ISBN 978-0-226-49389-3, ISBN 978-0-226-49392-3, OCLC 1011652229 [dostęp 2023-09-25] (ang.).
  2. David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Saami, Ume, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
  3. Jussi Ylikoski, South Saami, [w:] Marianne Bakró-Nagy, Johanna Laakso, Elena Skribnik (red.), The Oxford Guide to the Uralic Languages, Oxford, UK: Oxford University Press, 2022 (Oxford Guides to the World’s Languages), s. 113–129, DOI10.1093/oso/9780198767664.003.0008, ISBN 978-0-19-876766-4, OCLC 1310268462 (ang.).
  4. a b Salminen 2007 ↓, s. 274.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]