Język oroczański
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | 8 (2010) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 5 krytycznie zagrożony↗ | ||
| Ethnologue | 8b prawie wymarły↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | oac | ||
| IETF | oac | ||
| Glottolog | oroc1248 | ||
| Ethnologue | oac | ||
| WALS | orc | ||
| SIL | oac | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język oroczański (oroczyński) – prawie wymarły język tunguski z dalekowschodniej Rosji[1].
W 1989 r. podano, że ma 150 użytkowników[2]. Według danych z 2010 r. posługuje się nim 8 osób[1].
Rodzima nazwa tego języka to naani[2].
Dialekty[edytuj | edytuj kod]
Ethnologue wyróżnia dwa dialekty:[1]
- oriczen
- tez (tazy)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Oroch, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2020-03-09] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-12] (ang.).
- ↑ a b Salminen 2007 ↓, s. 263.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tapani Salminen, Europe and North Asia, [w:] Christopher Moseley (red.), Encyclopedia of the World’s Endangered Languages, Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 211–282, DOI: 10.4324/9780203645659, ISBN 978-0-7007-1197-0, ISBN 978-0-203-64565-9, OCLC 47983733 (ang.).