Jądro zębate
Jądro zębate (łac. nucleus dentatus) – największe, parzyste skupisko istoty szarej zlokalizowanej w głębokich strukturach móżdżku. Oprócz niego w móżdżku znajdują się: jądro czopowate, jądro wierzchu, jądro kulkowate (jądra móżdżku).
Anatomia[edytuj | edytuj kod]
Leży w półkuli móżdżku, bocznie od jądra czopowatego, za tylną ścianą komory czwartej. Pod względem budowy przypomina jądro oliwki. Jądro ma kształt silnie pofałdowanego woreczka o owalnym kształcie, zawiera otwór nazywany wnęką jądra zębatego. Wymiar strzałkowy 15–20 mm, poprzeczny 8–10 mm, a w wymiarze pionowym ma 8–12 mm. Istota szara jądra zębatego ma 0,3-0,5 mm grubości.
Drogi nerwowe jądra zębatego[edytuj | edytuj kod]
- drogi aferentne – do jądra zębatego dochodzą włókna nerwowe z kory nowej móżdżku i częściowo z kory dawnej
- drogi eferentne – z jądra zębatego wychodzą drogi do jądra czerwiennego strony przeciwnej oraz do wzgórza (poprzez konar górny móżdżku)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1993. ISBN 978-83-200-4251-1.
