Józefa Rodziewiczówna
| Imię i nazwisko urodzenia | Józefa Rodziewicz |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | |
| Rodzice | Emilia Naskin i Albert Rodziewicz |
| Małżeństwo | Mikołaj Rychard |
| Dzieci | Konstanty Rychard |
Józefa Rodziewiczówna (Rodziewicz-Rychard) (ur. 1858 (?) roku w Witebsku, zm. 3 maja 1926) – malarka specjalizująca się w malarstwie na porcelanie.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Była córką Emilii Naskin i Alberta Rodziewicza (zm. 1883), miała pięcioro rodzeństwa. Jako dziecko uczyła się rysunku, a jej nauczycielem miał być Michał Elwiro Andriolli, który w latach 1868-1871 przebywał w Wiatce. Na początku lat 70. rodzina przeniosła się do Warszawy, w Rodziewiczówna kontynuowała naukę, prawdopodobnie w Klasie Rysunkowej Wojciecha Gersona.
Rodziewiczówna zajmowała się malarstwem zawodowo, wykonując miniatury i zdobiąc naczynia motywami kwiatowymi oraz scenkami rodzajowymi. W 1881 roku na pokazie wyrobów przeznaczonych na wystawę przemysłową w Moskwie, zaprezentowała dwa malowane przez siebie talerze porcelanowe, o których w prasie pisano: malowanie to wykonane przez p. Rodziewicz jest wcale estetyczne i dowodzi dużej umiejętności. Dodać należy, że jest to jeden z kierunków, w którym pracować by mogły z powodzeniem kobiety[1]. Na Wystawie dzieł sztuki ornamentacyjnej i reprodukcyjnej w Resursie Obywatelskiej w Warszawie pokazała filiżanki, talerze i miniaturę, za które otrzymała list pochwalny. Swoje prace pokazywała także na innych wystawach.
Zajmowała się również podmalowywaniem portretów nagrobkowych wykonanych w technice fotoceramiki. Sama jednak nie wykonywała zdjęć ani nie przenosiła ich na ceramikę, a jedynie retuszowała przy pomocy farb. Były to jednak zabiegi na tyle daleko idące, że artystka podmalowane przez siebie fotografie sygnowała własnym nazwiskiem[2]. Podczas inwentaryzacji przeprowadzonej w latach 2007-2008 na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie znaleziono 68 fotografii sygnowanych przez Rodziewiczównę[3].
Była żoną Mikołaja Rycharda, podpułkownika inżynierii, z którym miała syna Konstantego Rycharda (ur. 1888). Została pochowana na cmentarzu Powązkowskim (kw. 48 rząd 5 miejsce 2)[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wystawa w pałacu Brühlowskim. IV, „Kurier Warszawski” 1881, nr 103 z 27 kwietnia, s. 2, cytat za: Wanda Mossakowska, O wczesnej warszawskiej fotoceramice i Józefie Rodziewiczównie – zapomnianej malarce porcelany, „Rocznik Muzealny”, t. 6, 2010, s. 135.
- ↑ Wanda Mossakowska, O wczesnej warszawskiej fotoceramice i Józefie Rodziewiczównie – zapomnianej malarce porcelany, „Rocznik Muzealny”, t. 6, 2010, s. 134.
- ↑ Ewa Nowak, Józefa Rodziewicz-Rychard (1858-1926), malarka porcelany, autorka fotografii nagrobnych, zachowanych na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, „Artifex”, nr 9, 2009, s. 68.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: WANDA RODZIEWICZ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2017-12-15].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wanda Mossakowska, O wczesnej warszawskiej fotoceramice i Józefie Rodziewiczównie – zapomnianej malarce porcelany, „Rocznik Muzealny”, t. 6, 2010, s. 127-142 (dostępne także na: mazowsze.hist.pl).
- Ewa Nowak, Józefa Rodziewicz-Rychard (1858-1926), malarka porcelany, autorka fotografii nagrobnych, zachowanych na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, „Artifex”, nr 9, 2009, s. 66-70 (dostępne także na: artifex.uksw.edu.pl).