Józef Zbigniew Żulikowski

Józef Zbigniew Żulikowski
3 zwycięstwa
kapitan pilot kapitan pilot
Data i miejsce urodzenia

14 marca 1915
Friedan, Jugosławia

Data i miejsce śmierci

21 października 1993
Swindon

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego
Armée de l’air
RAF

Jednostki

dywizjon 308
dywizjon 306

Stanowiska

dowódca dywizjonu

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Polowa Odznaka Pilota
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (od 1941, czterokrotnie) Medal Lotniczy (trzykrotnie) Oficer Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (wojskowy) Krzyż Wybitnej Służby Lotniczej (Wielka Brytania)

Józef Zbigniew Żulikowski ps. „Żulik” (ur. 14 marca 1915 we Friedan, zm. 21 października 1993 w Wielkiej Brytanii) – kapitan pilot Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1935 roku zdał egzamin maturalny w Państwowym Gimnazjum Męskim im. Jana Kochanowskiego w Radomiu. W tym samym roku został powołany do odbycia jednorocznej ochotniczej służby wojskowej. Ukończył Dywizyjny Kurs Podchorążych Rezerwy 28 DP przy 15 pułku piechoty „Wilków” w Dęblinie. W 1936 wstąpił do Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie[1] (XI promocja). Na stopień porucznika został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 października 1938 i 31. lokatą w korpusie oficerów lotnictwa, grupa liniowa[2][3]. W 1938, po zakończeniu nauki, został wcielony do 4 pułku lotniczego w Toruniu i przydzielony do 142 eskadry myśliwskiej na stanowisko pilota[4]. W sierpniu 1939 otrzymał przydział do Szkoły Pilotażu w Ułężu, gdzie zastała go II wojna światowa.

W grupie „Ułęż” brał udział w obronie Dęblina, latał na PZL P.7a, dwukrotnie startował do walki z nadlatującymi bombowcami[5]. Ewakuowany z personelem do Rumunii, został internowany w Drobeta-Turnu Severin[1] skąd uciekł.

Przedostał się do Francji do bazy lotniczej Lyon-Bron, przeszedł przeszkolenie na Caudronach CR-714[1]. Po upadku Francji przedostał się do Anglii, gdzie po przeszkoleniu otrzymał numer służbowy P-0715[6]. 19 września 1940 roku otrzymał przydział do dywizjonu 306. 28 czerwca 1941 roku na samolocie Hawker Hurricane IIB o znakach UZ-X wystartował do operacji „Circus 26"[1] i został zestrzelony przez Gerharda Schöpfela z JG 26 niedaleko Rouen[5]. Udało mu się powrócić przez Hiszpanię do Wielkiej Brytanii. Od stycznia 1942 roku powrócił do latania, w grudniu został przeniesiony do 58 OTU. Od 19 maja 1943 do 20 marca 1944 dowodził dywizjonem 308, a od 26 września 1944 do 24 maja 1945 roku był dowódcą dywizjonu 306[2].

Po zakończeniu działań wojennych wstąpił do Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia. Po demobilizacji pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. 24 maja 1949 wstąpił do Royal Air Force, w których służył do 25 lipca 1972. 30 października 1951 otrzymał brytyjskie obywatelstwo[1].

Zwycięstwa powietrzne[edytuj | edytuj kod]

Na liście Bajana figuruje na 80. pozycji z 3 zniszczonymi samolotami, 1 prawdopodobnie.

Chronologiczny wykaz zwycięskich walk powietrznych:

Zestrzelenia pewne:

  • Me-109 – 14 kwietnia 1942
  • Me-109 – 21 stycznia 1945
  • Me-262 – 9 kwietnia 1945[7][8]

Zestrzelenia prawdopodobne:

  • ? – 3 maja 1941[9]

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Józef Żulikowski. polishairforce.pl. [dostęp 2019-08-26]. (pol.).
  2. a b Jerzy Pawlak: Absolwenci Szkoły Orląt: 1925-1939. Warszawa: Retro-Art, 2002, s. 191. ISBN 83-87992-22-4. OCLC 69472829.
  3. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 221.
  4. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 783.
  5. a b Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940–1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012, s. 649. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
  6. Żulikowski Józef Zbigniew. listakrzystka.pl. [dostęp 2019-08-26].
  7. zestrzelenie Me263.
  8. Ostatnie zwycięstwo dywizjonu 306.
  9. Pierwsze zwycięstwo dywizjonu 306.
  10. spis orderów virtuti militari. [dostęp 2008-05-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-06)].
  11. Łukomski G., Polak B., Suchcitz A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945, Koszalin 1997, s. 542.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]