Józef Lustgarten
| Data i miejsce urodzenia | 1 listopada 1889 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 21 września 1973 | ||||||
| Pozycja | |||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||
| |||||||
| Kariera trenerska | |||||||
| |||||||
| |||||||
| Odznaczenia | |||||||
  | |||||||
Józef Lustgarten (ur. 1 listopada 1889 w Krakowie, zm. 21 września 1973 tamże) – polski piłkarz i działacz sportowy.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie żydowskiej[1]. Absolwent III Gimnazjum im. Jana Sobieskiego w Krakowie.
Piłkarz klubu Cracovia, grający na pozycjach środkowy pomocnik, bramkarz oraz lewy łącznik. Sędzia międzynarodowy, honorowy prezes KS Cracovia i honorowy członek PZPN oraz KOZPN.
Lutsgarten był w 1922 selekcjonerem reprezentacji Polski – razem z Adamem Obrubańskim i Stanisławem Ziemiańskim odpowiadał za wybór zawodników, którzy reprezentowali kraj w spotkaniach przeciwko: Węgrom (14 maja, przegrana 0:3), Szwecji (28 maja, wygrana 2:1 - pierwsza w historii reprezentacji) i Rumunii (3 września, remis 1:1 - również premierowy). 1 października 1922 był członkiem innego selekcjonerskiego tercetu - razem z prezesem PZPN Edwardem Cetnarowskim i Władysławem Jentysem ustalał skład, który wystąpił w Zagrzebiu przeciwko Jugosławii (wygrana 3:1)[2].
Podczas I wojny światowej służył w 3. Pułku Piechoty II Brygady Legionów. W 1939 roku został aresztowany we Lwowie przez NKWD i zesłany do stalinowskich łagrów, w których spędził 17 lat.
Zmarł w Krakowie. Pochowany na cmentarzu Rakowickim[3].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1931)[4]
- Medal Niepodległości (9 listopada 1933)[5]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Maciej Kozłowski: Naród Wybrany – Cracovia Pany. Z wielokulturowej historii polskiego sportu, Warszawa, Stowarzyszenie „Nigdy Więcej”, 2015, s. 16.
- ↑ Andrzej Gowarzewski, Biało-czerwoni. Dzieje piłkarskiej reprezentacji Polski 1921–2018, Katowice 2018: Wydawnictwo GiA, s. 6-7, ISBN 978-83-88232-54-1.
- ↑ Karolina Grodziska Zaduszne ścieżki-przewodnik po Cmentarzu Rakowickim wyd. Kraków 2003 s.153.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 75, poz. 123 „za zasługi na polu rozwoju sportu”.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 258, poz. 276 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Gowarzewski: MISTRZOSTWA POLSKI. LUDZIE (1918–1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017.
- Janusz Kukulski, Pierwsze Mecze Pierwsze Bramki..., Wydawnictwo Literackie, Kraków 1988, s. 303, ISBN 83-08-01716-9 1983 ISBN 1-234-56789-X.
- Maciej Kozłowski, Naród Wybrany – Cracovia Pany. Z wielokulturowej historii polskiego sportu, Warszawa, Stowarzyszenie „Nigdy Więcej”, 2015, s. 16–18.