Józef Huczyński
 kapitan pilot | |
| Data i miejsce urodzenia | 15 marca 1921 |
|---|---|
| Data śmierci | 14 grudnia 2009 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1940–1948 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | dowódca odcinka Towarowa-Srebrna |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
      | |
Józef Huczyński ps. „Tolip” (ur. 15 marca 1921 w Tyśmienicy, w dawnym województwie stanisławowskim; zm. 14 grudnia 2009[1]) – żołnierz Wojska Polskiego (PSZ) i Armii Krajowej, uczestnik II wojny światowej i powstania warszawskiego, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie Antoniego (st. asesora kolejowego we Lwowie)[2]. Absolwent liceum we Lwowie (1938), gdzie w 1939 zdał egzamin maturalny[2]. Należał do ZHP (1933-1935), a następnie do „Sokoła”[2].
Od 1938 uczeń Szkoły Lotniczej dla Małoletnich[2]. W czasie trwania kampanii wrześniowej został dwukrotnie ranny[2].
Podczas okupacji pracował w Biurze Architektury w Stanisławowie. Od 1940 należał do Związku Walki Zbrojnej, gdzie pod pseudonimem „Ryszard” był kurierem przewożącym broń i rozkazy. Brał też udział w przeprowadzaniu kurierów do Rumunii i Węgier[2].
Walczył podczas powstania warszawskiego w szeregach Zgrupowania „Chrobry II”, gdzie otrzymał awans do stopnia podporucznika[2]. Za postawę podczas powstania został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari[2].
Po upadku powstania został jeńcem w oflagu Murnau VII[3].
Po uwolnieniu z obozu jenieckiego w szeregach 2 Korpusu Polskiego (PSZ), w którym ukończył kurs oficerski[3]. Od 1948 w Anglii gdzie został przydzielony do PKPR, a następnie zdemobilizowany[3].
W 1990 otrzymał awans do stopnia kapitana[3]. Zajmował liczne funkcje w organizacjach kombatanckich, m.in. w Radzie Naczelnej Żołnierzy AK, Kole Lotników w Londynie, czy Zgromadzeniu Kawalerów VM także w Londynie[3].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Żonaty od 1948 z Teresą z d. Juzwa. Mieli syna Andrzeja (ur. 1950), profesora na Uniwersytecie w Glasgow[3].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 13825 (za czyny w powstaniu warszawskim)[2]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[3]
- Krzyż Walecznych – dwukrotnie[3]
- Krzyż Armii Krajowej[3]
- Krzyż Kampanii Wrześniowej[3]
- Medal Wojska – czterokrotnie[3]
- Złoty Krzyż Zasługi[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. Konspiracja 1939–1945. T. V/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-98-6.
- Małgorzata Brama: Archiwum historii mówionej. 22 stycznia 2008. [dostęp 2020-06-18]. (pol.).