Józef Ekkert

Józef Ekkert
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

17 kwietnia 1884
Haczów

Data i miejsce śmierci

8 czerwca 1962
Wielka Brytania

Przebieg służby
Lata służby

do 1928

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

69 Pułk Piechoty

Stanowiska

zastępca dowódcy pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Późniejsza praca

starosta

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi (II RP, nadany dwukrotnie) Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Złoty za Długoletnią Służbę Medal Srebrny za Długoletnią Służbę Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej Krzyż Zasługi Wojskowej z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Krzyż Wojskowy Karola

Józef Ekkert (ur. 17 kwietnia 1884 w Haczowie, zm. 8 czerwca 1962 w Wielkiej Brytanii) – doktor filozofii, nauczyciel, podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, starosta powiatu ostrowskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 17 kwietnia 1884 w Haczowie jako syn rolnika Michała i Tekli z Szubertów[1][2]. W 1903 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum Męskim w Sanoku (w jego klasie byli m.in. Leopold Dręgiewicz, Ksawery Jaruzelski, Ludwik Jus, Feliks Młynarski, Kazimierz Ślączka)[3][4][5]. Pod koniec 1903 rozpoczął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Franciszkańskiego we Lwowie, które ukończył z tytułem doktora filozofii[2].

Od 1907 przystępował do egzaminów nauczycielskich z zakresu geografii i historii, po czym został zastępcą nauczyciela. W 1910 zdał nauczycielski egzamin podstawowy w zakresie historii i geografii[6]. Jako kandydat stanu nauczycielskiego 31 sierpnia 1910 został mianowany zastępcą nauczyciela w C. K. Gimnazjum w Jarosławiu[7]. Uczył tam historii i geografii oraz dziejów ojczystych i był opiekunem kółka geograficznego[8][9]. W tym czasie był członkiem Towarzystwa Bursy Mikołaja Kopernika. 21 lipca 1912 został przeniesiony do C. K. II Szkoły Realnej we Lwowie[10]. Tam także wykładał historię i geografię[11].

Od 1909 do 1910 był członkiem Związku Walki Czynnej we Lwowie[2]. Działał także w Związku Strzeleckim. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej armii. Był oficerem c. i k. 30 pułku piechoty. W ewidencji wojskowej figurował jako „Josef Ekiert”. 1 maja 1916 został mianowany porucznikiem rezerwy piechoty[12].

9 listopada 1918 w Zamościu objął dowództwo nad III batalionem Chełmskiego pułku piechoty, późniejszego 35 pułku piechoty. Batalion zorganizował z Polaków – żołnierzy Kadry Zapasowej c. i k. 30 pułku piechoty. 25 maja 1919 dowództwo batalionu przekazał majorowi Leonowi Grotowi[13]. Decyzją Rady Szkolnej Krajowej z 25 czerwca 1919 został mianowany nauczycielem rzeczywistym. 15 lipca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej[14]. 20 października 1920 został odkomenderowany do Lidy w charakterze dowódcy obozu wyszkolenia przy 2 Armii. Podczas wojny polsko-bolszewickiej służył na froncie wołyńskim i litewsko-białoruskim[2].

W 1921 pełnił służbę w Korpusie Kadetów nr 2 w Modlinie, a jego oddziałem macierzystym był wciąż 35 pułk piechoty[15] (formalnie pozostawał wtedy nadal nauczycielem Szkoły Realnej im. Jana i Andrzeja Śniadeckich we Lwowie tj. byłej C. K. II Szkoły Realnej[16]). Był wykładowcą historii i kierownikiem gabinetu historyczno-geograficznego. Za wiedzę i takt pedagogiczny zyskał najwyższe uznanie młodzieży kadeckiej[17]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 215. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 35 pułk piechoty[18]. Decyzją z 20 marca 1923 został odkomenderowany na kurs Dowódców Piechoty w Rembertowie. W 1923 pełnił służbę w 68 pułku piechoty w Krotoszynie na stanowisku dowódcy batalionu sztabowego[19], a w następnym roku dowódcy II batalionu[20]. W 1925 był zastępcą dowódcy 69 pułku piechoty w Gnieźnie[21]. Z dniem 1 marca 1928 został przeniesiony do dyspozycji komendanta kadry oficerów piechoty[22]. Następnie został przeniesiony do dyspozycji Ministra Spraw Wewnętrznych[23][2]. Z dniem 31 sierpnia 1928 został przeniesiony do rezerwy, „z pozostawieniem w administracji ogólnopaństwowej”[24]. 14 kwietnia 1933 został przeniesiony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VII. Był wykładowcą w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. W 1934 przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VII jako podpułkownik rezerwy piechoty był reklamowany na 12 miesięcy i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Ostrów Poznański[25].

Od 25 lipca 1928 miał upoważnienie do zastępowania starosty powiatu ostrowskiego[26]. 7 września 1928 został mianowany radcą wojewódzkim. Pełnił funkcję starosty powiatowego w Rawiczu[27]. 30 grudnia 1932 został mianowany na stanowisko starosty powiatu ostrowskiego. Funkcję pełnił w kolejnych latach[28][2] do 1939[29]. Był prezesem oddziału Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, członkiem zarządu Polskiego Czerwonego Krzyża, prezesem rady powiatowej Ochotniczych Straż Pożarnych, prezesem Komitetu do Walki z Bezrobociem[2].

Po wojnie zamieszkiwał w Londynie[30]. Jego pasją był śpiew i zbieranie pieśni oraz dzieje jego rodzinnej wsi Haczów. Był członkiem chóru im. Fryderyka Szopena w Londynie (w okresie nauki szkolnej był tenorem chóru w sanockim gimnazjum)[31]. Zmarł 8 czerwca 1962[32]. Został pochowany na Cmentarzu North Sheen w Londynie (obok niego spoczęli Lidia Iranek-Osmecka ur. 1903, zm. 1985 oraz Jerzy Iranek-Osmecki ur. 1928, zm. 2010)[33].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Bitwa pod Książem 29.IV.1848
  • Bitwa pod Sokołowem 2.V.1848 roku (1925)[34][35]

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

polskie

austro-węgierskie

  • Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami (12 czerwca 1917)
  • Signum Laudis Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (11 stycznia 1918)
  • Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (20 lipca 1916)
  • Krzyż Wojskowy Karola

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1901/1902 (zespół 7, sygn. 29). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 627.
  2. ↑ a b c d e f g h i Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 166.
  3. ↑ 22. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1902/1903. Sanok: 1903, s. 40.
  4. ↑ Kronika. „Gazeta Lwowska”. Nr 156, s. 4, 1 lipca 1903. 
  5. ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2016-03-23].
  6. ↑ Alicja Puszka: Nauczyciele historii i geografii państwowych szkół średnich w Galicji w okresie autonomii (1868-1914). Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1999, s. 282. ISBN 83-87703-59-1.
  7. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Jarosławiu za rok szkolny 1911. Jarosław: 1911, s. 398.
  8. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Jarosławiu za rok szkolny 1911. Jarosław: 1911, s. 35, 38.
  9. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Jarosławiu za rok szkolny 1912. Jarosław: 1912, s. 2, 4, 40.
  10. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Jarosławiu za rok szkolny 1913. Jarosław: 1913, s. 5.
  11. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. II Szkoły Realnej we Lwowie za rok szkolny 1912-1913. Lwów: 1913, s. 35.
  12. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 210, 545.
  13. ↑ Brzychaczek 1929 ↓, s. 5-7.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 21 lipca 1920 roku, s. 593.
  15. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 120, 611.
  16. ↑ Sprawozdanie Dyrekcji Państwowej Szkoły Realnej im. Jana i Andrzeja Śniadeckich we Lwowie za rok szkolny 1920-21. Lwów: 1921, s. 8.
  17. ↑ Lisowski 1982 ↓, s. 275.
  18. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 25.
  19. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 320, 398.
  20. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 284, 342.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 274. Obsada pułków piechoty.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 20 lutego 1928 roku, s. 33.
  23. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 115, 162.
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 303.
  25. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 7, 978.
  26. ↑ Nominacja starostów ogłoszone oficjalnie
  27. ↑ a b M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 297 „za zasługi na polu pracy społecznej i samorządowej”.
  28. ↑ Dodatek do Orędownika Ostrowskiego i Odolanowskiego. „Orędownik Ostrowski i Odolanowski”. Dodatek, s. 1, 3 maja 1935. 
  29. ↑ Starostowie (landraci) powiatu ostrowskiego na tle swoich czasów. 125lat.powiat-ostrowski.pl, 2012-04-18. [dostęp 2015-07-22].
  30. ↑ Zofia Bandurka: Wykaz imienny zaproszonych i obecnych na Zjeździe – przygotowała mgr Zofia Bandurkówna. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 123.
  31. ↑ Bronisław Filipczak: Chór i orkiestra gimnazjalna w najwcześniejszych latach. W: Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888–1958. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 159.
  32. ↑ Instytut Historycznego Imienia Generała Sikorskiego, Teki historyczne: Cahiers d'histoire. Historical papers, Tomy 11-12
  33. ↑ Polish Graves in North, West & South London cemeteries and churches. polishheritage.co.uk. [dostęp 2022-10-24]. (ang.).
  34. ↑ Bitwa pod Sokołowem 2.V.1848 roku. books.google.pl. [dostęp 2014-05-07].
  35. ↑ Bitwa pod Sokołowem 2. V. 1848 r.. „Orędownik Wrzesiński”. Nr 12, s. 1, 2 lutego 1926. 
  36. ↑ Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 280.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Ekkert&oldid=71888996”