Józef Alfred Potocki
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 8 kwietnia 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 12 września 1968 |
| Chargé d’affaires RP w Hiszpanii | |
| Okres | od 1 czerwca 1944 |
| Poprzednik | Marian Szumlakowski (poseł) |
| Następca | Marian Szumlakowski (chargé d’affaires Rządu RP na uchodźstwie) |
| Odznaczenia | |
              .gif){kind=small} | |
| | |
 Pilawa | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Ojciec | |
| Matka | Helena Augusta Radziwiłł |
| Żona | Krystyna Maria Radziwiłł |
| Dzieci | z Krystyną Marią Radziwiłł: |
Józef Alfred Potocki h. Pilawa (ur. 27 marca?/8 kwietnia 1895 w Szepietówce, zm. 12 września 1968 w Lozannie) – hrabia[1], dyplomata polski.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Józefa Mikołaja i Heleny Augusty z książąt Radziwiłłów[2]. Ukończył Balliol College w Oksfordzie i szkołę wojskową w Sankt Petersburgu. W 1914 r. działał w Komitecie Pomocy Sanitarnej w Warszawie. W latach 1915–1917 żołnierz armii rosyjskiej, później III Korpusu Polskiego gen. E. Michaelisa. W latach 1918–1919 attaché Komitetu Narodowego Polskiego w Londynie. W myśl zatwierdzonej przez cara Mikołaja II ordynacji koreckiej, miał ją objąć w chwili śmierci ojca – obejmowałaby wtedy ok. 24 000 ha ziemi. Dobra te jednak przepadły w większości w wyniku pokoju ryskiego.
Od 24 maja 1919 r. do maja 1922 r. sekretarz poselstwa w Londynie. W latach 1922–1929 urzędnik Wydziału Zachodniego Departamentu Polityczno-Ekonomicznego MSZ w Warszawie. 1929–1932 radca poselstwa, potem ambasady w Londynie, w latach 1932–1934 radca ambasady RP w Londynie, od lutego 1934 wicedyrektor Departamentu Politycznego i naczelnik Wydziału Zachodniego MSZ (następca Józefa Lipskiego). W latach 1939–1940 minister pełnomocny w Paryżu i Angers[3]. 2 listopada 1943 otrzymał nominację na posła w Hiszpanii w miejsce Mariana Szumlakowskiego, ten jednak odmówił przekazania funkcji poselskich i stanowisko w Madrycie Potocki objął dopiero 1 czerwca 1944 jako chargé d’affaires; pozostał nadal delegatem Polskiego Czerwonego Krzyża na Portugalię. Rząd Państwa Hiszpańskiego utrzymał stosunki dyplomatyczne z Rządem RP na uchodźstwie po 1945. Misję w Madrycie Potocki pełnił do listopada 1955.
W latach 20. XX wieku wraz z bratem Romanem założył, z materiału hodowlanego pochodzącego z Antonin, stadninę koni czystej krwi arabskiej w Deraźnem na Wołyniu, uznawaną za jedną z lepszych w Polsce. Był zięciem ks. Janusza Radziwiłła z Ołyki, jednego z przywódców obozu konserwatywnego w Polsce.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 17 września 1998)[4]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski[5][6]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1927)[7][2]
- Krzyż Komandorski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (pośmiertnie, 20 kwietnia 1998)[8]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[2]
- Srebrny Medal za Długoletnią Służbę[6]
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę[6]
- Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Korony Włoch (Włochy)[6]
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Oranje-Nassau (Holandia)[9][6]
- Krzyż Komandorski Orderu Korony Włoch (Włochy)[6][2]
- Krzyż Komandorski Orderu Korony Rumunii (Rumunia)[6][2]
- Krzyż Komandorski Orderu Legii Honorowej (Francja)[10][6]
- Krzyż Komandorski Orderu Chrystusa (Portugalia)
- Krzyż Komandorski Orderu Krzyża Południa (Brazylia)[11][6]
- Wielka Wstęga Orderu Gwiazdy (Afganistan)[6][2]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Almanach Błękitny. Warszawa: 1908, s. 743.
- ↑ a b c d e f Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Wyd. II popr. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 591.
- ↑ Eugeniusz Romer, Pamiętnik paryski (1918–1919), Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław·Warszawa·Kraków·Gdańsk·Łódź 1989, przypis red. nr 1036, s. 257, ISBN 83-04-03052-7.
- ↑ M.P. z 1998 r. nr 38, poz. 522 „za wybitne zasługi w długoletniej służbie dyplomatycznej”.
- ↑ Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 1, s. 12, 1939.
- ↑ a b c d e f g h i j Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 czerwca 1939. Warszawa: Stowarzyszenie „Samopomoc Urzędników Polskiej Służby Zagranicznej”, 1939, s. 228. [dostęp 2023-01-31].
- ↑ M.P. z 1927 r. nr 258, poz. 708 „za owocną działalność na polu dyplomatycznem”.
- ↑ M.P. z 1998 r. nr 20, poz. 293 „za wybitne zasługi w długoletniej służbie dyplomatycznej”.
- ↑ Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 9, s. 232, 1936.
- ↑ Zezwolenie na przyjęcie odznaczeń cudzoziemskich. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 4, s. 73, 1938.
- ↑ Diário Oficial da União (DOU). 1934-10-26. [dostęp 2014-06-22]. (port.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alina Szklarska-Lohmanowa: Potocki Józef Alfred, [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. 28(1984), s. 81–82.