Iwierzyce
| wieś | |
 Dwór | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2020) | 1020[2] |
| Strefa numeracyjna | 17 |
| Kod pocztowy | 39-124[3] |
| Tablice rejestracyjne | RRS |
| SIMC | 0651648[4] |
Położenie na mapie gminy Iwierzyce  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu ropczycko-sędziszowskiego  | |
 50°01′34″N 21°45′25″E/50,026111 21,756944[1] | |
Iwierzyce – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie ropczycko-sędziszowskim, w gminie Iwierzyce[5][4]. Siedziba gminy Iwierzyce.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Iwierzyce. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.
Przez wieś przepływa Bystrzyca, niewielka rzeka dorzecza Wisły, dopływ Wielopolki.
Były wsią królewską dóbr krzesłowych kasztelanii sandomierskiej w województwie sandomierskim w 1629 roku[6] Iwierzyce należą do rzymskokatolickiej parafii św. Michała Archanioła w Nockowej, należącej do dekanatu Sędziszów Małopolski, diecezji rzeszowskiej[7].
Integralne części wsi[edytuj | edytuj kod]
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0651654 | Dworskie | część wsi |
| 0651660 | Kolonia | część wsi |
| 1043129 | Tuczarnia | część wsi |
| 0651677 | Zarzecze | część wsi |
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Według rejestru zabytków NID[8] na listę zabytków wpisany jest zespół dworski: dwór i park, nr rej.: A-960 z 6.05.1976.
Dwór wybudowano w latach 1921-1925 wg projektu Marii z Dembińskich Starowieyskiej, z wykorzystaniem murów wcześniejszego, dziewiętnastowiecznego budynku. Stoi na wzniesieniu i jest otoczony starodrzewiem. Właścicielami dworu do 1944 byli Starowieyscy. Mieszkał tu m.in. ks. Stanisław Starowieyski, podchorąży Armii Krajowej, misjonarz i zakonnik w Brazylii, przyjaciel Karola Wojtyły[9]. Po II wojnie światowej dwór został przejęty przez Skarb Państwa. W latach 1945-1946 mieściła się tu Powiatowa Szkoła Gospodarstwa Wiejskiego, później Tuczarnia Trzody Chlewnej i Zakłady Mięsne „Resmięs” SA Rzeszów. Od 1996 zespół stanowi własność prywatną. Obecnie tworzą go: dwór, rządówka, oficyna oraz położone na terenie ośrodka gospodarczego budynki stajni i obory[10].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 42638
- ↑ Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 10 [dostęp 2022-01-22]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 359 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Zbigniew Anusik, Struktura własności ziemskiej w powiecie pilzneńskim w roku 1629, w: Przegląd Nauk Historycznych 2011, r. X, nr 2, s. 76.
- ↑ Parafia na stronie diecezji
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 117 [dostęp 2016-01-24].
- ↑ Ks. Stanisław Starowieyski - przyjaciel Ja na Pawła II [online], niedziela.pl [dostęp 2023-09-26] (pol.).
- ↑ Iwierzyce. Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków z siedzibą w Przemyślu. [dostęp 2016-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-31)].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Iwierzyce, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 234.