Iwan Filewicz
 | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: historia Rosji | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
Iwan Filewicz (ur. w 1855 w Galicji, zm. 20 stycznia 1913) – rosyjski historyk pochodzenia ukraińskiego, propagator tezy o rosyjskości Galicji Wschodniej.
Był synem duchownego greckokatolickiego z Galicji, wyjechał jednak z rodzinnego kraju i konwertował w Rosji na prawosławie[1]. Ukończył studia na wydziale historyczno-filologicznym Uniwersytetu Petersburskiego, po czym pracował w różnych szkołach jako wykładowca historii Rosji i języka rosyjskiego[2]. W 1890 obronił dysertację magisterską poświęconą walkom polsko-litewskim o ziemię halicką i włodzimierską. Mianowany profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Warszawskiego w katedrze historii Rosji[2]. W 1896 obronił pracę doktorską, napisaną na podstawie materiałów zgromadzonych w czasie dwóch wyjazdów do Austro-Węgier i poświęconą historii dawnej Rusi[2].
Autor szeregu artykułów poświęconych Rusi[2], w szczególności Rusi Podkarpackiej[1]. Publikował w pismach historycznych, cerkiewnych, rządowych[2]. Należał do najważniejszych propagatorów wiedzy o Rusinach podkarpackich w Rosji; ruskich i ukraińskich obywateli Austro-Węgier uważał za Rosjan[1]. Działał w Galicyjsko-Russkie Towarzystwo Dobroczynne i angażował się w działania na rzecz rusyfikacji Chełmszczyzny, współpracując z arcybiskupem chełmskim Eulogiuszem[1].