István Báncsa
| Kardynał biskup | |
 | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 9 lipca 1270 |
| Miejsce pochówku | |
| Arcybiskup Esztergom | |
| Okres sprawowania | 7 lipca 1243–1254 |
| Biskup Vác | |
| Okres sprawowania | 1241–7 lipca 1243 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Nominacja biskupia | 1241 |
| Kreacja kardynalska | 23 grudnia 1251 |
István Báncsa (zm. 9 lipca 1270 w Rzymie) – pierwszy w historii węgierski kardynał.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W latach 1238-1239 był kanclerzem króla Węgier Beli IV. W 1241 został wybrany na biskupa diecezji Vác, a 7 lipca 1243 promowano go na stolicę arcybiskupią w Esztergom.
Najazdy tatarskie na Europę Wschodnią i dążenia papieża Innocentego IV do zawarcia antyislamskiego sojuszu z Mongołami spowodowały wzrost zainteresowania Węgrami w Kurii Rzymskiej, która dotychczas traktowała je jako kraj peryferyjny. 19 lipca 1251 Báncsa został legatem papieskim w Chorwacji i Dalmacji, a na przełomie 1251/52 kardynałem biskupem Palestriny. Od 1253 pracował w kurii papieskiej, mimo to dopiero w 1254 wyznaczono jego następcę w archidiecezji Esztergom, którą do tego czasu zarządzał jako administrator apostolski. Protektor zakonu franciszkanów 1261-63. Zmarł w trakcie papieskiej elekcji 1268-71.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Klaus Ganzer, Die Entwicklung des auswärtigen Kardinalats im hohen Mittelalter, Tybinga 1963
- Agostino Paravicini Bagliani, Cardinali di curia e "familiae" cardinalizie dal 1227 al 1254, Padwa 1972, s. 349-357
- The Cardinals of the Holy Roman Church