Inpumon-in no tayū
Inpumon-in no tayū (jap. 殷富門院大輔 Inpumon-in no tayū; ur. około 1131, zm. około 1200) – japońska poetka, tworząca na przełomie okresów Heian i Kamakura[1]. Zaliczana do Trzydziestu Sześciu Mistrzyń Poezji[2]. Znana jako „Tayū tysiąca wierszy”[3].
Córka Fujiwary no Nobunariego. Służyła jako dama dworu księżnej Ryōshi (znanej jako Inpumon-in, córki cesarza Go-Shirakawy), i w 1192 r. wraz z nią została mniszką buddyjską[1].
Aktywnie uczestniczyła w życiu literackim, biorąc udział w licznych konkursach poetyckich. Należała do kręgu poetów związanych z Shun’e. Pozostawiła po sobie prywatny zbiór wierszy (Inpumon-in tayū shū)[3]. Sześćdziesiąt pięć utworów jej autorstwa zamieszczonych zostało w cesarskich antologiach poezji. Jeden z jej wierszy wybrany został również do Ogura Hyakunin-isshu[2][1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Joshua S. Mostow: Pictures of the Heart: The Hyakunin Isshu in Word and Image. Honolulu: University of Hawaii Press, 1996, s. 406. ISBN 978-0-8248-1705-3. OCLC 756506543. (ang.).
- ↑ a b Eishi Hosoda, Andrew J. Pekarik: The thirty-six immortal women poets: a poetry album with illustrations. Nowy Jork: G. Braziller, 1991, s. 82. ISBN 978-0-8076-1256-9. OCLC 753117968. (ang.).
- ↑ a b Hilda Kato: The Mumyōshō of Kamo no Chōmei and its significance in japanese literature. Vancouver: University of British Columbia, 1964, s. 159. OCLC 1300245. (ang.).