Injun 3
 | |
| Inne nazwy | Injun C, |
|---|---|
| Indeks COSPAR | 1962-067B |
| Indeks NORAD | S00504 |
| Państwo | |
| Zaangażowani | |
| Rakieta nośna | |
| Miejsce startu | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | |
| Perygeum | 231 km |
| Apogeum | 2786 km |
| Okres obiegu | 116,26 min |
| Nachylenie | 70,36° |
| Czas trwania | |
| Początek misji | 13 grudnia 1962 04:07 UTC |
| Powrót do atmosfery | 25 sierpnia 1968 |
| Wymiary | |
| Masa całkowita | 52 kg |
Injun 3 – amerykański wojskowy satelita technologiczny. Część tajnego ładunku POPPY 1. Zaprojektowany i nadzorowany przez Naval Research Laboratory. Odtajniony w 2005. Następca statków Injun 1 i Injun 2.
Injun 3 był stabilizowany polem magnetycznym Ziemi. Jego zadaniami były badania geofizyczne, zwłaszcza zórz polarnych.
Statek używał do łączności dwóch osobnych kanałów: telemetrii - mode 1 (PCM/FSK/PM); danych - mode 5 (PCM/FSK/AM). Zasilanie pochodziło ze wspólnego ogniwa słonecznego.
W marcu 1963 zaczęły pojawiać się trudności z kierowaniem statkiem. Injun 3 przestał działać w październiku 1963, w wyniku usterki akumulatora.
Ładunek[edytuj | edytuj kod]
- źródło[1]
- Liczniki Geigera-Müllera
- Scyntylator
- Spektrometr elektronów uwięzionych w polu magnetycznym 1
- Scyntylator DC
- Powielacz elektronów
- Spektrometr protonów
- Fotometry do badania zórz
- Eksperyment badania fal elektromagnetycznych bardzo niskiej częstotliwości
- Odbiornik VLF (Wind Band, 0-10kHz)
- Pomiar gęstości atmosfery za pomocą satelity
- Spektrometr elektronów uwięzionych w polu magnetycznym 2
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- NSSDC Master Catalog (ang.)
- Jonathan's Space News. planet4589.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-27)]. (ang.)
- Jonathan's Space Home Page (ang.)
- Space 40 (cz.)